Ezoteryzm - Okultyzm - Hermetyzm - Magia

Ezoteryzm, okultyzm, hermetyzm, mistyka i magia 

Ezoteryzm, ezoteryka – nauka wewnętrzna zwana wiedzą tajemną, hermetyczną, okultystyczną lub ezoteryczną i przekazywaną jedynie wybranym osobom w przeciwieństwie do dostępnej dla ogółu wiedzy egzoterycznej (zewnętrznej); w religioznawstwie tendencja do utajniania części wierzeń danej doktryny lub kultu religijnego przed ogółem, a dostępnych dla wybranych; w filozofii teorie starożytnych i średniowiecznych szkół filozoficznych, które ówcześnie były przekazywane jedynie wybranym uczniom duchowym godnym przyjęcia misteryjnych sekretów. 

Ezoteryzm - Okultyzm - Hermetyzm - Mistyka - Magia - Tantryzm

Ezoteryzm uprawia głębsze wglądowe postrzeganie rzeczywistości, bardziej otwarte, alegoryczne i symboliczne, rozwój duchowy, porusza tematy duchowe czy metafizyczne, a czasem odrzucane przez materialistyczną naukę jako trudne do badania metodami szkiełka i oka. Treści ezoteryczne są na ogół otoczone atmosferą tajemnicy, przekazów ze starożytności, wspaniałych guru o nadnaturalnych mocach, itp., są odczuwalne w sposób pozazmysłowy. Gloryfikowana, szanowana i czczona jest sama idea Doskonałego Mistrza Duchowego, Guru, Mistrza Gnozy (Wiedzy), Hierarchia Mistrzów Mądrości, istotnych archaniołów czy niebiańskich bóstw.  

Wiele z kwestii przedstawianych współcześnie jako nowe w ezoteryce czy okultyzmie (np. z zakresu parapsychologii), w rzeczywistości od wieków znane były filozofii, rozważa się więc zaryzykowanie większego otwarcia tej dziedziny na ezoterykę, by przypomnieć, że nowe „odkrycia” czy raczej metafizyczne doświadczenia ezoteryków znajdują swoje odpowiedniki już w ideach starożytnych filozofów. W latach 90-tych XX wieku termin ezoteryka, zamiast wiedzy tajemnej, zaczął oznaczać coś wręcz przeciwnego - dziedzinę gospodarki, cieszącą się znaczną popularnością. 

Wokół pojęć ezoteryzm, ezoteryka narosło współcześnie wiele nieporozumień i bywa, że stosowane są do nazwania rzeczy lub zjawisk nieznanych, niezbadanych, niezrozumiałych, jednakże należy pamiętać, że greckie słowo ezoteryka oznacza dokładnie to samo co dawniejsze greckie słowo hermetyzm, a także rzymski odpowiednik terminu ezoteryka czyli dobrze znany okultyzm. Wiedza ezoteryczna, wiedza okultystyczna - to wiedza hermetyczna, wiedza tajemna, esencja mądrości mistrzów oświeconych, iluminatów albowiem iluminati to dosłownie oświeceni, mistrzowie oświeconej mądrości. 

Ajurweda - sekrety indyjskiej medycyny tradycyjnej

AJURWEDA - SEKRETY INDYJSKIEJ MEDYCYNY TRADYCYJNEJ 

Ajurweda (ang. ayurveda) to starohinduski system medyczny, indyjski i tybetański, pochodzący z krainy Sindh oraz Królestwa Śang Śung (Północno-Zachodnie Indie, Kaszmir, Chorasan i Zachodni Tybet) który przetrwał prawdziwą próbę czasu, mówi się, że może mieć nawet od 5000 do 9000 lat (7 tysięcy lat pech). Oparty jest na holistycznym podejściu do życia i wszystkich jego aspektów. Uczy nie tylko jak leczyć i zapobiegać, ale też jak współgrać z otaczającym nas światem, by osiągnąć szczęście, w tym dobre zdrowie. Termin "ajurweda" tłumaczy się dosłownie jako „mądrość życia” oraz „wiedza o długowieczności”, z angielska "ayurveda". Odnosi się do takich aspektów życia jak praca, sen, relaks, sposób odżywiania czy nawet sposób postępowania. Pomaga nam przywrócić równowagę i harmonię w organizmie oraz utrzymać stan dobrego samopoczucia i zadowolenia. Uczy nas jak reagować na indywidualne potrzeby naszego organizmu dzięki czemu wybieramy to co zdrowe i bardziej zrównoważone. 

Dhanwantari - Starożyny Deifikowany Mistrz Ajurwedy

Historia ajurwedy sięga kilku tysięcy, a jej prapoczątki są owiane legendą oraz mitologią. W oparciu o mity i legendy hinduskie to Brahman Bóg, najwyższy Bóg hinduskiego panteonu, a zarazem pierwszy nauczyciel medycyny ajurwedyjskiej, wypowiedział półbogom i mędrcom Wedy przed około 7/9 tysiącami lat. To On skomponował tekst Wedy, obejmujący 100 tysięcy wersetów, zapisanych w tysiącach rozdziałów. Jako że w pierwotnej formie tekst ten nie był zrozumiały dla zwykłych ludzi, Brahman Bóg zdecydował się go skrócić i podzielił na osiem części, zwanych Asztanga Ajurweda. W takiej formie przekazał tę wiedzę Pradźapati Ryszi, swemu synowi, a następnie Aświnom, niebiańskim bóstwom, archaniołom, niebiańskim bliźniakom i mędrcom, uznawanym za najlepszych uzdrowicieli. Oni to z kolei przekazali tę wiedzę wojowniczemu bóstwu Indrze - w chrześcijaństwie odpowiadającemu archaniołowi Michałowi (Michael), od którego otrzymała tę świętą mądrość pierwsza śmiertelna istota - człowiek, Dhanwantari. Awatara Medycyny Dhanwantari inkarnował się ostatnio w siódmym wieku p.e.ch., jako król Kashi (obecne Varanasi) i zwał się Kaszinares Diwodasa. Nie był to jednak człowiek w naszym pojmowaniu, gdyż i on narodził się z umysłu samego Brahmana Boga i uznany był jako Ryszi (Mistrz Mądrości, Oświecony Mędrzec). 

Zgodnie z kanonami duchowej tradycji hinduskiej czy bardziej wedyjskiej na początku świata istniało czternastu pierwszych wzorcowych Ryszich i to im właśnie zostały ujawnione fragmenty świętych wedyjskich hymnów. Wiedza ajurwedyjska jest więc częścią wielkiej spuścizny, którą pozostawili ludzkości dawni Ryszi, starożytni hinduscy wieszczowie. Według przekazów ludowych mędrcy ci byli wysoko wykształconymi i rozwiniętymi duchowo istotami, którzy doznali oświecenia na drodze głębokiej medytacji i praktyk duchowych. Na bazie osobistych doświadczeń duchowych odkryli, że we wszystkim co istnieje przejawia się energia, w świecie rzeczy materialnych i niematerialnych, także w człowieku. Tę wszechobecną energię określili jako ekspresję kosmicznej świadomości (w różnych kulturach zwanej Bogiem, Absolutem, Energią Uniwersalną czy Wyższą Inteligencją). Naukę tę rozwinęli w pewien system myślowy, który jest nam znany jako filozofia ajurwedyjska, według której, człowiek stanowi jedność i integralną część Kosmosu, na skalę ziemską Kosmosu, ale astrologia medyczna wykorzystywana jest w ajurwedzie. Na początku wiedzę tę przekazywano ustnie, z pokolenia na pokolenie, z mistrza (guru) na ucznia (śiszja, ćelah), w formie hymnów i pieśni, których uczono się na pamięć, celem ich dalszego przekazu. Pierwsze zapisy na temat medycyny starohinduskiej czy wedyjskiej pojawiły się w Wedach, najstarszej w świecie zachowanej literaturze, sprzed około 4000 lat p.e.ch., a ponad 6 tysięcy lat temu. Najbardziej interesująca z punktu widzenia medycyny była przynależna do Wed - Ajurweda, w której charakterystyka chorób przedstawiona została w sposób stosunkowo racjonalny i syntetyczny, w tym w traktatach znanych jako Atharwaweda.