Ciało eteryczne, żywioły i eteryczny świat praniczny - sobowtór, matryca eteryczna
Warto wiedzieć, że istnieją światy niewidzialne, które wpływają na nas i na nasz rozwój duchowy. Ich wpływ jest uzależniony od naszej otwartości (a więc podatności) na subtelniejsze doznawanie. Energia czterech żywiołów, to świat eteryczny. Każde żywe stworzenie ma tzw. sobowtóra eterycznego, który rozciąga się na przynajmniej około 0,5 cm poza ciało fizyczne, a czasem na kilka centymetrów. W przypadku obcięcia kończyny, gałęzi, czy liścia, nawet na zdjęciach aury pozostaje jeszcze ślad energetyczny przez jakiś czas, a wiele osób czuje fantom swojej utraconej kończyny. Na tym poziomie odbywa się swoista komunikacja, gdyż wszystko co żyje, jest w stanie wyczuć zmiany pola energetycznego czy inaczej pranicznego. Ludzie z wyjątkiem radiestetów i bioenergoterapuetów oraz poważnych praktyków qigong (chi kung), najczęściej nie zwracają uwagi na komunikaty z tej sfery świata. Człowiek oświecony różni się od zwykłego poziomem energetycznym, a więc strukturą i jakością wibracji eterycznych, ale także rodzajem myśli, uczuć i formą ciała, która pokazuje specyficzne znaki szczególne wytwarzane przez strukturę eteryczną (matrycę ciała).
 |
| Eteryczne miasto światła zogniskowane na poziomie trzeciego eteralu |
Najłatwiej przekonać się o istnieniu świata eterycznego, wystarczy odrobina ćwiczeń związanych z wyczuwaniem bioenergii, czy wysuwaniem palca energetycznego. Bezpośrednio ponad gęstą materią w trzechs tanach skupienia jest świat energii życia, świat eteryczny, poziom praniczny. To tu atomy eteryczne organizują ruch planu materialnego. Ruchy energii eterycznej wpływają na atomy materialne. Niektórzy nie rozdzielają planu eterycznego i astralnego, lecz traktują plan eteryczny jako niższą część astrala, co nie jest to właściwie i wynika z małej wiedzy budowie wewnętrznej świata oraz ciał czy pojazdów, powłok świadomości. Rzeczywistość materialna jest tylko wynikiem procesów, które zachodzą na wyższych planach istnienia. Podział wyższych światów jest oparty na wiedzy teozoficznej pochodzącej z królewskiej jogi, jednak doskonale współgra z Huną czy szamanizmem. Stare nauki charakteryzują się wysoką jakością i mogą się nawzajem uzupełniać nie wprowadzając rozbieżności. Dla lepszego zrozumienia procesów huny można wykorzystać wiedzę teozoficzną i tantryczno-jogiczną.
Ciało eteryczne, lub inaczej sobowtór eteryczny albo ciało lingamiczne (linga śarira) lub ciało praniczne (prana maya mana kośa), to energetyczna matryce, podłoże ciała fizycznego. Wyróżnia się w ciele eterycznym takie własności, jak: aura, czakry, kanały energetyczne (nadi, meridiany), różnobarwne energie życiowe, tzw. prany. Ciało eteryczne stanowi przedmiot oddziaływania bioenergoterapeutów i uzdrowicieli oraz praktyk z energiami żywiołów (elementów). Każdy fizyczny narząd posiada swojego eterycznego sobowtóra, który wpływa na niego w istotny sposób. Uzdrawiając narząd eteryczny inicjuje się proces uzdrawiania na poziomie ciała fizycznego. W ciele eterycznym istnieje wiele czakr, w których gromadzą się energie o różnych barwach. Czakra kształtem przypomina energetyczną kulę wewnątrz której jest kielich kwiatu o określonej liczbie płatków. Czakr można używać do uzdrawiania jeśli posiada się dobrą znajomość ich mantr kojarzonych także z każdym płatkiem. Polega to na przywróceniu aurze czakrze właściwej formy i funkcji poprzez jej oczyszczenie z zabrudzeń aury i naenergetyzowanie, a potem przekazie energii poprzez system nadyczny czakry do chorego narządu. Ciało eteryczne to najniższy poziom istnienia organów duszy jakimi są czakry (ćakra/m), aczkolwiek głównymi eterycznymi organami są trzy zbiorniki praniczne (granthi), w dole brzucha, pod sercem i w głowie (z chińska Tan Tien, jap. Tanden, sanskr. Granthi).
Ciało eteryczne jest jednym z czterech „niematerialnych” (piszę w cudzysłowie, gdyż materia jest różnie pojmowana – w tym zdaniu ma ona znaczenie naukowo przyjęte) ciał człowieka. Poza nim wyróżniamy ciała: astralne (kamiczne), mentalne (manas) i przyczynowe (mentalne wyższe). Ciało eteryczne zwane także widmowym, o ile nie jest dla widzącego przeźroczyste, ma zwykle jako podstawową barwę mleczno-fioletową lub mleczno-niebieską o bladym odcieniu, słabo świecącą, o grubej lub subtelnej strukturze w zależności od rodzaju ciała stałego. Jego kształt zazwyczaj przyjmuje kształt snującego się ciała fizycznego, gdyż każda cząstka ciała fizycznego jest przyobleczona warstewką materii eterycznej, która wystaje poza powierzchnię fizyczną na odległość około kilka centymetrów. Nie należy tej warstwy mylić ze świecącą aurą eteryczną, która wystaje na odległość nawet kilkunastu centymetrów. Pamiętajmy, że każda czynność przeprowadzona na ciele fizycznym odzwierciedla się na ciele eterycznym, więc osoba dbająca o swoją powłokę fizyczną niejako oczyszcza jej odpowiednik eteryczny i odwrotnie. Ciało eteryczne sprawuje kilka funkcji, ale najważniejsze z nich to: wchłanianie i przewodzenie prany (many), czyli energii życiowej, a następnie rozprowadzanie jej po całym ciele fizycznym poprzez tak zwane meridiany (nadi). Pośredniczenie pomiędzy ciałem fizycznym a ciałem astralnym i przekazywanie ciału astralnemu świadomości zmysłowych kontaktów za pośrednictwem mózgu astralnego, jak również doprowadzanie do mózgu fizycznego wrażeń przeżytych w innych wyższych ciałach to kolejna wazna funkcja eteralu.
 |
| Aura jajowata - ciało eteryczne i jego emanacje |
Trzeba też zaznaczyć, że sobowtór eteryczny (określenie zamiennie używane wraz z ciałem eterycznym) może funkcjonować bez ciała fizycznego, gdyż nie jest jedną z jego części składowych zaś ciało fizyczne nie może funkcjonować bez sobowtóra eterycznego, gdyż ten jest dlań podłożem i napędem. Wchłanianie prany (to określenie używane jest w okultyzmie – samo słowo może być zamiennie stosowane z maną, prana itp. w zależności od używanej filozofii) następuję przez ośrodki siły w w/w ciele, które powszechnie nazywa się czakrami lub także zbiornikami energetycznymi. Prana jest przenoszona przez (kosmicznie nazwane) hyper-meta-proto-elementy, które powstają, gdy promień słońca będący nosicielem trzech rodzajów siły (fohatu – energii fizycznej mogącej zamienić się na energię cieplną, elektryczną bądź inną wykorzystywaną przez naukę, kundalini – ognia wężowego i prany) uderzy w fizyczny atom permanentny (najmniejszą cząstkę materii fizycznej na najwyższym podplanie eralu), a ten pod wpływem naładowania praną przyciąga do siebie sześć innych atomów. Wielu z nas pewnie widziało te kuleczki siły życiowej (łatwiejsza nazwa tych elementów) – wyglądają one jak małe i szybko poruszające się świetliste kropeczki. Najłatwiej je ujrzeć w świetlisty dzień na tle nieba, co może być początkiem treningu eterycznego postrzegania.
Bardzo wiele można napisać o czakrach, gdyż to one są odpowiedzialne za dalsze rozprowadzanie prany po ciele, ale że jest to temat nieco obszerny, zajmiemy się naszymi kuleczkami pranicznymi, które po przejściu przez ciało eteryczne i oddaniu energii wypływają z niego już jako pojedyncze atomy rozpoczynając swój obieg od początku. Kolor wydalanych kuleczek jak i atomów zależny jest od ilości prany jaka jeszcze w nich pozostała jak i od miejsca, w którym zostały wydalone. Przez pory skóry i wraz z oddychaniem zostają wydalone różowe cząsteczki – te, które jeszcze zawierają pranę, ale nie są już ciału potrzebne; jak i biało-niebieskie, czyli te, których prana została już przyswojona. W różnych innych miejscach ciała w zależności od miejsca usytuowania konkretnej czakry wydalane są kuleczki o innych barwach, i tak przez wierzchołek głowy ulatują kuleczki ciemnoniebieskiego i fioletowego promienia; w okolicy gardła pozbywamy się niebieskich atomów, przez niższe natomiast organy wydalania usuwamy cząsteczki o kolorach zielonym i czerwono-pomarańczowe. Wydaliny te czy też emanacje tworzą tak zwaną aurę eteryczną.
Prany w ciele eterycznym
Niektóre bioenergie czy prany jednak mają takie właściwości, że same oczyszczają i energetyzują czakry i narządy, a należą do nich olśniewająca biała i białofioletowa prana (fiolet i olśniewająca biel pochodzą z wyższych wymiarów duchowych). Te rodzaje energii stosuje się np. w Hunie, Reiki i Duchowym Uzdrawianiu, przez co specjalne zabiegi usuwania chorobowej energii a następnie wprowadzania świeżej zastępuje jeden akt uzdrawiania wyższą energią, boską energią znana jako Daiva Prana lub Mana Loa. Olśniewająca biała prana, daiva prana, przyciąga inne rodzaje energii, a białofioletowa posiada właściwości uzdrawiające wszystkich innych. Siły pięciu elementów w ciele eterycznym to:
UDANA – jest to żółta energia ziemi, lokująca się m.in. w czakrze u podstawy kręgosłupa (poza nią w czakrze tej znajduje się dużo czerwonej energii ognia, SAMANY).
APANA – jest to niebieska lub szmaragdowa siła życiowa, często w przeźroczystym kolorze wody. Gromadzi się ona w wielu czakrach, a szczególnie w czakrze tuż nad narządami płciowymi (pod pomarańczowo-czerwoną czakrą płciową), gdzie znajduje się niebieska, mniejsza czakra. Właściwością APANY jest ruch do dołu. Kojarzona z energią spływu i wydechu.
SAMANA – czerwona lub czerwonawo-pomarańczowa energia ognia, SAMANA (od tej nazwy pochodzi słowo „szaman”), gromadzi się m.in. w czakrze splotu słonecznego. Jej właściwością jest ciepło.
WJANA (VYANA) – zielona energia elementu powietrza. Gromadzi się w dużych ilościach w zielonej czakrze między piersiami (pod czakrą z białą energią przestrzeni, PRANĄ). Właściwością WJANY jest przenikliwość.
PRANA – to biała energia przestrzeni/eteru, obecna przede wszystkim w czakrze po środku klatki piersiowej. Właściwością PRANY jest siła życiowa. Kojarzona z energią wdechu.
Znajomość ciała eterycznego zwanego linga śarirą, ciałem lingamicznym, pozwala ludziom postrzegać samych siebie i świat w głębszy sposób z doznaniami energetycznymi (pranicznymi). Doświadczenie świata w aspekcie eterycznym przypomina to, które ma miejsce po śmierci w świecie astralnym. Dlatego poznanie sobowtóra eterycznego oraz świata eterycznego uwalnia od strachu przez umieraniem i przynosi optymizm oraz entuzjazm życiowy. Pozwala doświadczać sensu życia głębiej i bardziej rozwijać się duchowo.
Cztery etery - podplany sfery eterycznej
Postrzeganie w ciele eterycznym nie jest, jak astralne, jasnowidzeniem na duże odległości i ukazującym wiele szczegółów życia wewnętrznego człowieka. Jasnowidzenie eteryczne to postrzeganie planu eterycznego, czyli eterycznego albo witalnego, matrycowego aspektu otoczenia. Jest ono pożyteczne z wielu względów, także filozoficznych. Dzięki świadomości „czterech eterów”, tj. czterech królestw natury, ezoteryk czy biały mag uprawia swoistą filozofię przyrody. Podstawową czakrą planu eterycznego jest ośrodek podstawy znany jako muladhara, u podstawy tułowia, którego kwiat lotosu posiada cztery płatki symbolizujące matrycę czterech żywiołów i czterech podplanów eterycznych.
Pierwszy eter to eter minerałów. Niektóre kamienie szlachetne posiadają charakterystyczne właściwości eteryczne. Pierwszy eter najbardziej zbudowany jest z elementalnej energii ziemi.
Drugi eter to eter roślinny. Można dzięki widzeniu eterycznemu poznać, czy dana roślina jest szkodliwa czy pożyteczna jako pokarm, dla zdrowia i leczenia, bez najmniejszej laboratoryjnej analizy. Drugi eter najbardziej zbudowany jest z przestrzennego elementu wody.
Trzeci eter to eter zwierząt. Jasnowidzenie tego eteru ma zastosowanie praktyczne w przypadku tworzenia pokarmu z produktów zwierzęcych. Pokazuje też pewną szkodliwość spożywania samego mięsa dla wyższego rozwoju duchowego. Z drugiej strony, dzięki wiedzy z tego trzeciego poziomu eterycznej świadomości wiemy jak sporządzać lekarstwa z niektórych części zwierząt, jak oswajać zwierzęta, jak udomowić i wykorzystać zwierzęta z pożytkiem dla człowieka umożliwiając także ich rozwój do poziomu ludzkiej świadomości. Zwierzęta związane są z oddychaniem, a żywiołem podplanu jest element wiatru, powietrza.
Czwarty eter, czwarty poziom czy podplan eteryczny jest poziomem królestwa ludzi oraz człowieczeństwa. Widzenie eteru ludzkiego daje wiedzę o kondycji osoby, z którą mamy do czynienia, jak i informuje na temat jej charakteru. Ogień boskiej duszy jest symbolem podplanu zbudowanego z żywiołu czy elementu ogniowego. Ten sam Ogień oddziela eteral od astralu a także w wydzielonych rejonach tworzy płomienną odchłań wielkiego kosmicznego ognia unicestwiającą wszystkie astralne odpadki i śmieci zmierzające na wieczystą zagładę.
Postrzeganie eterów pozwala doświadczać natury w bardzo ciekawy sposób. Lasy i drzewa wydadzą nam się o wiele bardziej żywe i przyjaźniejsze. Szamani, żyjący w bliskości z naturą, rozwijają czucie i widzenie eteryczne, dzięki czemu widzą nie tylko etery czterech królestw, ale i niewidzialne byty eteryczne, tzw. duszki przyrody. Wielu badaczy świata wewnętrznego potwierdza podania o inteligentnych bytach eterycznych z własnego doświadczenia, a także szczegółowo je opisuje.
Jest jednak różnica pomiędzy kimś, kto w sposób właściwy posługuje się zdolnością widzenia eterycznego, a kimś mającym wizje pod wpływem traumatycznych doświadczeń lub środków chemicznych. Ten pierwszy nie traci równowagi, jego homeostaza psychofizyczna jest w normie. Drugi przeżywa chaotycznie, w pełni lęku i nielogicznie, jakby „na haju” i często dotyczą one jedynie zjawisk w demonicznej sferze zwanej astralną ósmą sferą, bo środki narkotyczne otwierają jedynie bramy do piekieł.
Prawidłowe widzenie eteru jest postrzeganiem go jako części subtelnej świata fizycznego. Nie ma tu jakiegoś transu i wchodzenia w odmienny stan świadomości chociaż najlepiej bada się eteral poprzez eksterioryzację na drugą stronę świata materialnego. Po prostu widzi się „coś więcej”, ale nigdy „nie mniej”, a także podróżuje się w ciele eterycznym zwanym także ciałem widmowym lub elementalnym. Człowiek zachowuje zdrowe zmysły i normalny sposób poznawania, nie ma kontaktu z demonami świata astralnego. Wizje eteru uzupełniają oraz wzbogacają, a nie zastępują zwykłe fizyczne widzenie i czucie.
 |
| Eteryczne miasto na subtelnym planie ziemi |
Postrzeganie duszków przyrody
Większość uczonych wychodzi z założenia, iż życie może istnieć tylko w formie materialnej. Wysyłają statki kosmiczne na inne planety w poszukiwaniu oznak życia fizycznego. Nie biorą jednak pod uwagę, że życie może istnieć w formie subtelnej energii czy jakości elementalnej, czyli formie eterycznej, pranicznej, lingamicznej. Zgodnie z obserwacjami przeprowadzanymi przez jasnowidzów, życie istnieje także w takiej postaci i istnieją byty eteryczne o rozmaitym stopniu świadomości i rozwoju uczniowie duchowi wiele razy natykają się na duszki przyrody w swoich eksperymentach. Jeśli komuś zależy na nawiązaniu z nimi relacji może udać się na łono natury i w ciszy poprosić duszki, by do niego podeszły, ale warto być trzeźwym, wykąpanym, i ograniczyć używanie chemikaliów w kosmetyce. W przeciwnym razie zwykle przyciągnie się astralne demonki, larwy i robale albo co gorsza jaszczury. Można zrobić krąg z kamieni i modlitwą oraz medytacją oczyścić go od tego, co negatywne, po czym zaprosić do niego dobre eteryczne duszki przyrody. Nie musimy spotykać się z duszkami sami, z pewnością skontaktują się i z grupą. Muszą jednak znaleźć odpowiednio sterylne eterycznie środowisko. Obecność duszków można odczuć jako niezwykłą magiczną atmosferę, generującą bardzo ciekawe mistyczne siły życiowe i wiele subtelnych doznań metafizycznych.
Duszek, którego pamięta jeden z nauczycieli duchowych, był mały i grubaskowaty, wychodził w wody, i coś jakby do siebie burczał. Jego ciało błyszczało, było pstre jak rzeka, w której mieszka. Zafascynowało go to, że jest inteligentny, że myśli samodzielnie. Człowiek uznający reinkarnację ma wrażenie, że karły, czyli „mali ludzie”, których można czasami spotkać na ulicach, są wcieleniami eterycznych krasnoludków, z jakichś powodów ewoluujących w świecie ludzi, być może ze względu na relacje, jakie z niektórymi ludźmi mieli po ich śmierci, gdy ciało astralne nie weszło jeszcze na wyższy poziom, a jacyś ludzie chodzili po lasach i innych tego typu miejscach, zaprzyjaźniając się z niektórymi ich eterycznymi mieszkańcami. Ta więź stworzyła niektórym krasnoludkom karman, pozwalającą na ludzkie wcielenie. Krasnoludki te po prostu bardzo zapragnęły być ludźmi. Proszę przypomnieć sobie, czy nie było momentu, gdy jakieś zwierzę, np. pies czy kot, wydał się szczególnie mądry, jakby był osobą? Zwierzę czasem zadziwia człowieka pewną zdolnością rozumowania czy percepcji. Skoro istnieją tak inteligentne byty jak psy i małpy, to dlaczego mają nie istnieć podobnie inteligentne byty eteryczne? Czy istnienie psa jest mniej dziwne niż istnienie duszka przyrody? Ludzie eksterioryzujący na plan eteryczny, podróżnicy eteralni, często zauważają zjawisko braku innych żyjących istot, co jest związane z tym, że duszki eteryczne potrafią natychmiast zrobić się przeźroczyste i niewidoczne albo zlewać się z tłem, przybierać ochronny kolor tła, zawsze wtedy jak pojawia się istota mogąca być zagrożeniem. Znikają tak profilaktycznie na widok ludzi z ich koszmarnie brudnymi i agresywnymi energiami, a pokażą się tylko tym, co są w lepszyms tanie wibracyjnym, w harmonii z przyrodą i żywiołami przyrody...
Widzenie przez ścianę
Sobowtór eteryczny, świadomość przeniesiona czy podniesiona do ciała eterycznego, pozwala postrzegać przez ściany. Ściana wydaje się jakby zrobiona ze szkła, przeźroczysta lub półprzeźroczysta. Nie jest to wizja, która zastępuje postrzeganie fizyczne, ale jakby nakłada się na nie. Jasnowidzenie eteryczne jest rzecz niestraszną i naturalną. Widzenie tego, co za ścianą, pozwala niekiedy zapobiec wielu problemom. Z pewnością łatwo będzie opanować zdolność widzenia przez ściany, gdy zapozna się wcześniej ze swoim ciałem eterycznym, które zwykle tylko trochę wystaje ponad powierzchnię ciała fizycznego zawierając w sobie wszystkie znane ze wschodnich szkół medycznych meridiany (kanały czy strumienie energetyczne). Wówczas przenosimy świadomość do ciała eterycznego i skupiamy się na ścianie. Po jakimś czasie widać to, co po drugiej stronie, oczywiście w „eterycznej” jakości. Tak jak postrzegamy poprzez wodę, możemy postrzegać poprzez stały stan skupienia, gdy tylko użyjemy subtelniejszych zmysłów, niejako eterycznego wzroku lub innego subtelnego zmysłu. Oczy ciała eterycznego pozwalają przenikać wzrokiem przedmioty fizyczne na wskroś, dzięki czemu pojawia się zdolność postrzegania poprzez te przedmioty, nie tylko zdolność do doświadczania tego co działo się z przedmiotem czy osobą na zasadzie odczytu psychometrycznego.
Wykrywanie czakramów ziemi w przyrodzie
Słowa „czakra” i „czakram”, bardziej prawidłowo zapisane jako ćakra oraz ćakram znaczą to samo, chociaż niektórzy używają słowo czakram w sensie dobrze ożywionej i rozwiniętej czakry, a słowa czakra dla postaci zalążkowej. Pisząc „czakram” niektórzy mają także na myśli czakrę znajdującą się w ziemi, czakramy planety. Ziemia ma wiele czakramów, czyli miejsc mocy: jedne są mniejsze, drugie większe. Dzięki jasnowidzeniu eterycznemu można rozpoznawać czakramy, a dwanaście największych czakramów ziemi to koła o średnicy ponad tysiąca kilometrów, kolebki cywilizacji. Zdolność do postrzegania czakramów jest bardzo przydatna. Budowanie domów w pobliżu małych czakramów i węzłów energetycznych lub na nich może bardzo korzystanie wpływać na ich przyszłych mieszkańców. Czakramy pozwalają odnaleźć dobre warunki energetyczne także dla interesu, dzięki czemu stanie się on lepszy. Ludzie znajdując się w obszarze dobroczynnego promieniowania czakramu będą odczuwać ulgę i inne właściwości bioenergii. Aby odszukiwać czakramy wystarczy skupić się w ciele eterycznym i skierować uwagę na niewielką odległość do wnętrza ziemi, tak jak podczas widzenia przez ścianę. Warto też przedstawić sobie okrągłą formę czakramu w umyśle, przez co o wiele łatwiej będzie na jakikolwiek czakram ziemi natrafić. Z pewnością wielu z nas ma swoje „magiczne miejsca”. Ową magię miejsca te zawdzięczają właśnie czakramom jako ziemskim wirom energetycznym. Przyciągają naszą uwagę i pobudzają zdolności filozoficzne, dlatego są bardzo pożyteczne. Czakram to taki eteryczny gejzer, leczniczo wpływający na ciało i psychikę, a starożytni oznaczali owe miejsca mocy kamiennymi kręgami stawiając kamień w miejscach, które widzieli bądź odczuwali jako zagęszczenia energetycznie rysowane jako tak zwane płatki czakr.
Wnioski z jasnowidzenia eterycznego
Kiedy patrzymy na otaczający nas świat ludzi to możemy odnieść wrażenie, że jest to w dużej mierze świat zrelatywizowany, gdzie wszystko zależy od przypadku. Obserwując jednak jego eteryczne „korzenie” dochodzi się do wniosku, że wszystko ma sens i cel. Choroba i cierpienie, które spotykają człowieka, są skutkami jego emocji i myśli, jego wyboru bycia złym i złośliwym, albo fanatycznie zaprzedanym jakiejś idei. Zauważa się, że każdy człowiek jest odpowiedzialny za swój los. Nasza kultura niekiedy nawołuje do odpowiedzialności za innych ludzi. Dzięki eterycznemu jasnowidzeniu odkrywamy jednak, że odpowiedzialność może być tylko względna. Każdy jest kowalem swojego losu, a gdyby ludzie, brzydko mówiąc „przeciętni”, wybierali to, co pozytywne w swoich myślach, byli by zdrowi, szczęśliwi, i nie potrzebowaliby żadnych bohaterów. Gdyby zmienili bieg swoich myśli, i nie projektowali przemocy, agresji, nienawiści, chciwości lub czysto materialistycznego punktu widzenia, energie eteryczne przepływały by przez ich ciało swobodnie ze względu na duże i ożywione czakry, które można zobaczyć dzięki jasnowidzeniu - byliby zdrowsi, piękniejsi i lepsi.
Wyobrażanie sobie warunków fizycznych prowadzi do przywiązania i powstawania negatywnych emocji w związku z nimi, z obawy przed ich utratą. Jasnowidzenie eteryczne otwiera przed obserwatorem świat frywolniejszy, bardziej energetyczny i elastyczny, a zarazem bardziej fundamentalny, gdzie nie ma potrzeby chwytać garściami życia, ponieważ przepływa ono przez całe ciało i daje wspaniałe doznania – doznania eteryczne. Ktoś, kto widzi plan eteryczny nie ma tendencji do odtwarzania w swoim umyśle sztywnych warunków zewnętrznych, dzięki czemu znika przymus reagowania na poziomie agresji i gniewu. To, co widzimy, ma wpływ na to, co czujemy i robimy. Postrzegając tylko aspekt fizyczny świata posiadamy swobodę w wywoływaniu nadmiernego przywiązania do osób i rzeczy oraz wynikającego zeń cierpienia. Natomiast każdy uduchowiony człowiek ma choćby mgliste wrażenie aspektu eterycznego, które żywi jego poglądy i kieruje jego krokami ku światłu samopoznania. Bo z powodu zbyt wielkiej ilości wyobrażeń świata zewnętrznego zapomina się często o samym sobie.
Ochronna siatka eteryczna
Powiązanie między czakrami na poziomie ciała eterycznego i ciała astralnego oraz mentalnego jest bardzo ścisłe. Pomiędzy tymi ciałami istnieje zawsze kolejna zasłona lub powłoka z warstwy pojedynczych atomów niższego z planów ściśle ze sobą splecionych, ścieśnionych i nasyconych specjalną odmianą prany. Siatka ochronna służy przede wszystkim jako ochrona przed siłami kierowanymi od bytów astralnych. Świadomość płynąca z ciała astralnego zostaje w chwili przebudzenia ze snu zatrzymana na tej powłoce, a każda próba przypomnienia sobie czegoś przynosi zwykle wręcz odwrotny skutek, gdyż wywołujemy tym samym silne wibracje w mózgu fizycznym tłumiąc delikatne wibracje ciała astralnego. Uszkodzenie powłoki może nastąpić z różnych przyczyn: każdy gwałtowny wstrząs uczuciowy, każde uczucie o złym charakterze, wywołujące w ciele astralnym rodzaj eksplozji, może spowodować uszkodzenie tej delikatnej powłoki i przyprawić człowieka o obłęd. Nagły przestrach lub atak wściekłości może zakończyć się w ten sposób. Używki, takie jak: alkohol, narkotyki, tytoń również uszkadzają siateczkę i to w wielkim stopniu. Kawa i herbata również mają w sobie substancje, które przenikają do stanu astralnego a wracając z powrotem uszkadzają tę istotną powłokę, jednak jest ich tak mało, że dopiero po dłuższym czasie zauważamy ich działanie. Te toksyny mogą niszczyć powłokę w dwojaki sposób w zależności od osobnika i proporcji składników w jego ciałach:
W pierwszym wypadku pęd ulatującej materii dosłownie spala atomy tworzące siatkę niszcząc wzniesioną przez naturę barierę. Objawami są: obsesja, obłęd, delirium tremens. W przypadku drugiego typu ulatniające się toksyny powodują stwardnienie atomów wskutek czego atom „kostnieje” i obumiera. Tutaj objawy to: stłumienie uczuć wyższych i cech, co prowadzi do materializmu, zezwierzęcenia i brutalności, czyli do psychopatii kryminalnej. W normalnych warunkach człowiek nie potrafi posługiwać się materią eteryczną, astralną i mentalna, więc nie ma on możliwości komunikowania się ze swoim ciałem astralnym czy mentalnym w sensie przenoszenia świadomości do wyższej powłoki. Jednak w miarę oczyszczania swoich ciał subtelnych zaczyna operować materią atomową i nabywa zdolność przenoszenia swojej świadomości z jednego atomowego stanu na drugi, np. z fizycznego eteryczny, potem na astralny i odwrotnie. Podstawowe oczyszczenie musi zostać dokonane w elemencie czy żywiole ziemi, inaczej człowiek pozostanie nieświadomy swojego ciała energetycznego, nie będzie zdolnym przenieść czy podnieść świadomość do planu eterycznego, do linga śariry. Oczyszczenie w elemencie wody pozwala otworzyć się dla świadomości ciała i świata astralnego.
Powstanie i śmierć ciała eterycznego
Znając pewne fundamentalne cechy ciała eterycznego możemy przejść do jego powstania, jak i do jego śmierci. Według zasad okultystycznych czy tantrycznych ciało eteryczne (linga śarira) zostaje zbudowane zawczasu dla schodzącej w inkarnację na ziemię duszy (Dźiwatman) oraz Jaźni czy Ego (Aham), poprzez odpowiedniego elementala, który jest wspólnym myślokształtem czterech Dewaradżów (Cztery Głowy Brahmy), z których każdy rządzi jednym z czterech eterycznych stanów materii fizycznej. Podstawowym zadaniem tego elementala jest zbudowanie eterycznej formy, w którą następnie zostaną wbudowane cząsteczki fizyczne, przy czym formy i barwy elementala zależą od poszczególnego przypadku. Przedstawia on najpierw dokładnie kształt i wielkość niemowlęcego ciała, które ma zbudować, a gdy płód będzie gotów do fizycznego narodzenia, wtedy elemental nabywa kolejne zadanie do spełnienia, tzn. zaczyna planować kształt, wielkość i cechy ciała dziecka w jego pierwszych latach życia. Kiedy zadanie to zostanie spełnione, wyczerpuje się siła skupiająca cząsteczki elementala i ulega on rozpadowi. Po jego zniknięciu dalszy rozwój ciała dziecka następuje pod kontrolą Ego (Aham) lub Boskiej Duszy (Dźiwatman) w wypadku osób wysoko urodzonych czyli duchowo wtajemniczonych (zwykle dobrze pamiętających poprzednie wcielenia jak buddyjscy tulku czy indyjscy awatarowie). Materia eteryczna potrzebna do zbudowania ciała dziecka brana jest z ciała matki, stąd ważna jest czystość fizyczna i duchowa przez nią zachowywana w okresie ciąży, a także w czasie kilku miesięcy przed poczęciem. Jeśli elemental nie ma na celu nadanie dziecku jakiejś określonej cechy, np. wyjątkowej urody lub szpetoty, wtedy główną rolę w tej dziedzinie odegrają myśli matki i otaczające ją myślokształty.
W chwili zgonu człowieka ciało eteryczne na dobre wycofuje się z ciała fizycznego, a można wtedy zauważyć mglisto-fioletową mgiełkę, powłokę widmową, która stopniowo gęstnieje, aż utworzy dokładny odpowiednik umierającej osoby. Zazwyczaj ciało eteryczne jest z ciałem fizycznym połączone świetlistą nicią (nić aka, antahkarana), lecz w chwili śmierci nić ta zostaje zerwana, przecięta przez anioły śmierci (posłańców śmierci), podobnie jak pępowina w czasie narodzin fizycznych. Potem następuje długa i skomplikowana droga życia w świecie eterycznym i kolejnych, aż siatki życia, która wraz z praną skupia się wokoło atomu permanentnego i w efekcie Ego (Aham) „ląduje” w ciele przyczynowym czekając do kolejnej reinkarnacji. Odejście ciała eterycznego od fizycznego burzy integralną jedność ciała fizycznego, przez co następuje jego rozpad, a także z czasem ciało eteryczne obumiera, chociaż u osób wiele praktykujących z kontrolowaniem energii pranicznej może się zdarzyć bardzo długi okres eterycznego istnienia, nawet 10 tysięcy lat, wraz z jogiczną możliwością czasowego ukazywania się na niższym poziomie. Ciało eteryczne z początku nie oddala się od rozkładającego się ciała fizycznego, lecz unosi się nad nim w postaci widma – mało świadomego i niemego - jeśli osoba jest słabo świadoma żywiołów i planu eterycznego. Jeżeli nie niepokoją go objawy rozpaczy lub gwałtowne uczucia krewnych, zostaje pogrążone w stanie spokoju zbliżonego do snu lub czegoś pomiędzy jawą a snem. W tym to czasie wycofywania się ciała eterycznego, jak również bezpośrednio potem, całe życie człowieka przesuwa się szybko przed wzrokiem dotychczasowego Ego (Aham). Uświadamia sobie jego myśl przewodnią, wyznaczającą sferę, w której spędzi główną część swojego pośmiertnego życia, zwykle na planie astralnym, czasem w piekłach. Niektórzy ludzie pozbywają się powłoki eterycznej po kilku chwilach, innym zajmuje to tygodnie lub kilka/naście lat. Jednakże przeważnie nie trwa to dłużej niż kilka czy kilkanaście dni (a zwane jest także stanem bardo). W miarę upływu czasu wyższe składniki człowieka stopniowo oddzielają się od ciała eterycznego, które z kolei staje się eterycznym trupem, pozostającym w pobliżu zwłok fizycznych i rozpadającym się równocześnie z nimi, chyba, że jakiś eteryczny lub astralny demon zdoła tego trupa eterycznego przechwycić i udając naszego zmarłego zaczyna straszyć i rozrabiać wytwarzając nieprzyjemne efekty zwane straszącą zjawą.
Mistyczno-magiczne zdolności eteryczne
Ważną kwestią są zdolności eteryczne, które są bardzo ciekawą sprawą, gdyż są one z grubsza powiedziawszy przedłużeniem zmysłów fizycznych. Pierwsza taką zdolnością jest czucie i widzenie eteryczne. Niższa forma tego zjawiska występuje w plemionach prymitywnych Afrykańczyków. Na wyższym etapie wtajemniczenia zdolność to przejawia się jako zjawisko kompletnie podległe woli człowieka i polega na ogólnym odczuwaniu jakby całym ciałem. Wielu porównuję do „szóstego zmysłu” – jasnowidczej intuicji, gdy grozi jakieś niebezpieczeństwo. Inną zdolnością jest realny wzrok eteryczny. Pełne i kontrolowane posiadanie takiego wzroku prowadzi do możliwości widzenia poprzez materię fizyczna, np. mur z cegieł wydaje się być mgiełką, można dokładnie opisać zawartość pudełka lub odczytać zapieczętowany list; po zdobyciu pewnej wprawy jest możliwe odnalezienie potrzebnego akapitu w zamkniętej książce. Za jego pomocą jest możliwe powiększanie obrazu widzianego przedmiotu polegające na przeniesieniu wrażenia eterycznego z siatkówki bezpośrednio do mózgu eterycznego i skupieniu się na określonej ilości atomów eterycznych. Można go użyć do oceny stanu ciał i systemów eterycznych pacjentów. Pozwala on też widzieć inne istoty posiadające ciało eteryczne – liczne niższego rzędu duchy przyrody i nimfy. Ponadto możemy nim postrzegać kilka nowych barw zupełnie odmiennych od widocznych okiem fizycznym i nie dających się z tego powodu opisać słowami.
Można również operować materią eteryczną w taki sposób, że zamienia się ja w bardziej subtelny odpowiednik – np. w astralną – i w ten sposób wydzielić wielkie ilości energii skupionej tam pod postacią energii potencjalnej (eteryczne lub astralne błyski). Podobnie jak wydziela się ciepło przy zamarzaniu wody. Odwrotny proces pozwala zamienić materię eteryczną w gęstszą i w ten sposób spowodować materializację (słynne wibhuti Sai Baby tak powstaje). Stwarza to ogromne możliwości, jak na przykład można przedmiot zmienić w jego eteryczny odpowiednik i w ten sposób przemieścić przez jakąś fizyczną zaporę (np. mur) i tam z powrotem zmaterializować. Jest to o tyle prostsze od samej materializacji, że materia eteryczna wolno się odkształca, więc nie trzeba tak wiele uwagi poświęcać wizualizacji. Ogromne zasoby tej elementalnej materii nieustannie obiegają Ziemię w tak zwanych „prądach eterycznych”. Zachowują się one jak fale morskie opływające wybrzeże. Jedna z odmian telepatii także należy do zdolności eterycznych. Można przejawić ją w dwojaki sposób: przez tworzenie obrazu eterycznego, widzialnego tylko dla jasnowidzącego oraz przez powstanie obrazu eterycznego, wzbudzającego fale eteryczne promieniujące na zewnątrz, które po dotarciu do drugiego mózgu eterycznego (czyli do drugiej osoby) – wywołują w nim taki sam obraz.
Nie należy zapominać, że organem najbardziej związanym z przekazywaniem myśli jest szyszynka oczywiście ta eteryczna szyszynka czyli widmowa matryca materialnego organu w mózgu. Okultystom i tantrykom znany jest proces pozwalający wyginać promienie światła, tak iż po okrążeniu jakiegoś przedmiotu mogą biec dalej w pierwotnym kierunku. Wskutek tego przedmiot, okrążany przez promienie światła, może stać się niewidzialny dla zwykłego wzroku. Można sądzić, że to zjawisko jest rezultatem umiejętności manipulowania szczególną formą materii eterycznej, która jest ośrodkiem przesyłania światła. Potrzeba jednak zwykle wielu lat solidnych i głębokich praktyk z każdą z czterech energii żywiołów aby móc potem w końcu rozwinąć takie subtelne możliwości.
 |
| Eteryczna świątynia światła |
Ciało eteryczne (linga śarira, prana maya mana kośa)
Ciało eteryczne, sobowtór eteryczny - w sanskrycie linga-sarira lub prana-kośa czy pranamaja manakośa. Indyjski epos "Mahabharata" (wers 12.195.15) wyjaśnia, że lingam to ciało duszy wędrującej po fizycznym świecie, kształt w jakim dusza wędruje pomiędzy kolejnymi wcieleniami oraz w jakim schowana jest we wcieleniu materialnym. Linga czy lingam jest zatem w znaczeniu "przejaw" lub "stworzenie". Stąd teozofowie przejęli termin linga-śarira (dosłownie: lingamowe ciało) i konsekwentnie tłumaczą to pojęcie jako ciało eteryczne lub sobowtór eteryczny.
Ciało eteryczne, nazywane także sobowtórem eterycznym, ciałem witalnym, ciałem pranicznym lub bioplazmatycznym, jest dokładną kopią czy wręcz matrycą energetyczną ciała fizycznego. Ma ono taką samą strukturę jak ciało fizyczne włączając wszystkie części anatomiczne, narządy i organy, a do tego ćakry, zbiorniki energetyczne i kanały energetyczne (nadi). Każda cząstka ciała fizycznego jest otoczona powłoką eteryczną. Wystaje ona około 0,5-5 cm (zwykle 1-3 cm) ponad powierzchnię skóry, pulsuje z częstotliwością 0,25-0,35 Hz (15-20 cykli na minutę), ma barwę od mleczno-fioletowej do mleczno-niebieskiej oraz prążkowaną strukturę. Wszelkie zmiany w ciele eterycznym mają swoje odzwierciedlenie w fizycznym i na odwrót.
Zjawisko wzajemnego rezonansu ciała fizycznego i eterycznego nazywane jest reperkusją. Na przykład, kiedy osłabione jest eteryczne gardło, w ciele fizycznym objawi się to kaszlem, przeziębieniem, bólem gardła, afonią lub innymi dolegliwościami w tej okolicy. W przypadku skaleczenia, w miejscu krwawienia pojawia się równocześnie wyciek energii życiowej, wyciek prany. Wygląd ciała eterycznego jest odzwierciedleniem żywotności i witalności organizmu. Cząsteczki ciała eterycznego podlegają ciągłej wymianie i na miejsce starych pojawiają się nowe w postaci kuleczek energii życiowej.
 |
| Ciało eteryczne - wygląd na podstawie fotografii kirlianowskich |
W określonych punktach, na powierzchni ciała eterycznego, w odległości zwykle około kilku milimetrów od skóry ciała fizycznego, zlokalizowane są marmany, punkty akupresurowe czy akupunkturowe, służące wymianie energii z otoczeniem. Energia życiowa, która jest przez nie pobierania i przetwarzania oraz rozprowadzania po organizmie za pomocą kanałów energetycznych (meridianów), ma istotne znaczenie dla życia i prawidłowego funkcjonowania ciała eterycznego. Marmany mogą pobierać jak i wydalać energię praniczną, a wedle jogi i ajurwedy największych i najistotniejszych marmanów jest 108. Systemy uzdrawiania jak ajurweda, reiki na poziomie mistrzowskim czy medycyna chińska omawiają zwykle od 70 do 120 podstawowych marmanów, a do medycznie istotnych należy 333 lub 360 marmanów. Łącznie mamy ponad 600 marmanów używanych do stymulacji ciała eterycznego czyli linga-śarira, ciała pranicznego.
Sobowtór eteryczny, ciało praniczne, odgrywa bardzo ważną rolę w ukonstytuowaniu ciała fizycznego. Sobowtór czyli Linga-Śarira, stanowi macierz energetyczną, na której ukształtowana jest i zakotwiczona fizyczna struktura tkanek ciała, nie mogąca bez tej macierzy istnieć. Macierz ta jest polem pierwotnym, a nie wytwarzanym przez ciało fizyczne, które w stosunku do ciała eterycznego jest zjawiskiem wtórnym. Istnienie ciała eterycznego zostało potwierdzone w wielu badaniach naukowych, chociażby przez dr Johna Pierrakosa w obserwacjach wzrostu roślin. Zaobserwował on, że sobowtór eteryczny w kształcie liścia jest wytwarzany przez roślinę przed wzrostem liścia, który rozrasta się w obrębie już istniejącej macierzy eterycznej. Struktura ta wyznacza matriks czyli macierz albo łono dla rosnących tkanek.
Istnieniem ciała eterycznego tłumaczy się fakt, że po amputacji człowiek nadal odczuwa tzw. ból fantomowy (swędzenie, drętwienie, kłucie) w miejscu, w którym znajdowała się odcięta kończyna. Przyczyną tego jest fakt, iż eteryczna część danej kończyny nie została usunięta razem z częścią fizyczną. Istnienie ciała eterycznego po usunięciu kończyny potwierdzają zarówno jasnowidzący jak i zdjęcia kirlianowskie. Analogicznie ciało eteryczne pozostaje także po odcięciu fizycznej części np. rośliny. Ciało eteryczne spełnia następujące podstawowe funkcje:
* Stanowi macierz energetyczną czy łono dla ciała fizycznego, które wyrasta niejako z foremki eterycznej.
* Pobiera energię życiową, pranę, i przetwarza ją za pomocą czakr i rozprowadza ją po całym ciele fizycznym za pomocą meridianów (nadi).
* Jest pośrednikiem i pomostem pomiędzy ciałem fizycznym a ciałami astralnym, mentalnym i wyższymi.
* Doprowadza do świadomości fizycznej wszystko to, co znajduje się na planie astralnym oraz odwrotnie, z planu fizycznego na astralny.
* Ciało eteryczne jest również głównym czynnikiem sprawczym zjawisk mających miejsce podczas seansów spirytystycznych, np. pukania, poruszania przedmiotami i różnego rodzaju materializacji. Jest ono również dostarczycielem materiału, z którego formuje się ektoplazma. Materia eteryczna bardzo łatwo poddaje się świadomej woli, która może ją dowolnie kształtować, tworząc np. ochronną powłokę.
Pamięć o sennych doznaniach i wrażeniach na planie astralnym także zależy w głównym stopniu od sprawnego działania ciała eterycznego. Niedostateczny rozwój ośrodków i zbiorników eterycznych sprawia, że fizyczna pamięć mózgu jest pozbawiona pamięci doświadczeń astralnych w czasie snu. Wiele osób prowadzi czynne życie w świecie astralnym, jednak po powrocie do uśpionego ciała fizycznego w ich mózgu pozostaje zaledwie znikoma ilość wrażeń z życia astralnego. Powodem takiego stanu jest brak niezbędnego eterycznego pomostu. Pełna i nieprzerwana pamięć przeżyć w świecie astralnym pozostaje wówczas, gdy ośrodki eteryczne osiągną pełną sprawność, jednakże powodem niepamięci może też być kiepska kondycja ciała astralnego spowitego w bardzo mrocznych emocjach i złych żądzach (bardzo ciemne trzy pierwsze podplany astralne).
 |
| Ciało sobowtóra eterycznego (matrycy) na podstawie zdjęć kirlianowskich |
Ciało eteryczne jest pierwowzorem ciała fizycznego i przedmiotem treningu, szczególnie w Hathajodze i prawdziwym Qigong (Chi Kung). Otula ciało fizyczne tak, że dla oka widzących sprawia wrażenie otoczki tuż przy powierzchni ciała fizycznego, w odległości kilka milimetrów do kilka centymetrów. Ciało eteryczne zawiera w sobie matrycę czy wzorzec ciała fizycznego wraz z narządami dlatego też można spotkać się z osobami, które ciało eteryczne nazywają „sobowtórem eterycznym” lub ciałem widmowym. Ciało praniczne jest bardzo ważne, gdyż odpowiada za kondycję witalną i fizyczną w szczególności za jakość życiowej energii, za żywotność człowieka. Osłabione ciało eteryczne może doprowadzić do częstych infekcji i chorób ciała fizycznego. Może również być przyczyną skutecznych i trwałych ataków energetycznych przez niewidzialne byty żyjące w przyrodzie i świecie eterycznym.
Ciało eteryczne główną energię czerpie ze Słońca i z Ziemi, z Przyrody. Jest mocno powiązane z czakrą podstawy tułowia Muladharą (czakrą korzenia) na której jest osadzone oraz z Manipura (czakrą splotu słonecznego). Cztery płatki Muladhara ćakry odpowiadają za cztery coraz subtelniejsze powłoki czy sfery eterycznej świadomości ciała pranicznego. Ciało eteryczne jest ważnym medium w komunikacji energetyczno-duchowej. Jest nośnikiem informacji, które płyną z wyższych ciał psychicznych i duchowych do naszego ciała fizycznego. Jeżeli komunikacja ta zostanie osłabiona, może to prowadzić do fizycznych i emocjonalno-mentalnych problemów i objawiać się brakiem spójności pomiędzy tym co myślimy a co robimy. Według filozofii życia duchowego, ciało eteryczne większości ludzi po śmierci człowieka rozpuszcza się w ciągu od paru dni do kilku miesięcy i podczas kolejnego, nowego wcielenia tworzy się na nowo jako nośnik dla wcielanego ego (aham) w postaci antahkarany i ahamkary. Pozostałe ciała psychiczne, ciało astralane oraz mentalne, często w jodze rozpatrywane jako jedna powłoka zwana kama-manasem lub manomaya manakośa, trwają po śmierci ciała fizycznego przez nawet setki lat, a rozpadają się i umierają tuż przed kolejną inkarnacją ego w nowe ciało, jaką tworzy wyższa Jaźń, boska Dusza, Atman, Purusza. Warto tu także zaznaczyć, że ciało eteryczne posiadają zwierzęta, rośliny, a także kamienie. Cała materia posiada ciało eteryczne, które jest macierzą, matriksem czy łonem, z które wytwarzane są fizyczne formy przejawienia. Właściwie powinno się mówić, że to eteryczne czy eteryczne duchy posiadają odpowiedniki czy sobowtóry fizyczne w postaci materii gęstego planu materialnego trzech stanów skupienia.
Kuleczki życiowe energii witalnej, kuleczki prany mogą być łatwo dostrzeżone prawie przez każdą osobę. Szybują one w atmosferze w olbrzymich ilościach, szczególnie podczas słonecznego dnia. Najłatwiej można je dostrzec po oderwaniu wzroku od Słońca i skupieniu go na tle czystego nieba w odległości kilku metrów od siebie. Świetlista kuleczka jest niemal bezbarwna i może być porównana z białym światłem. Gdy świeci słońce, kuleczki rodzą się w niewiarygodnej ilości, podczas złej pogody ilość kuleczek zmniejsza się, a w nocy ich spływ jest prawie całkowicie zawieszony, gdyż ich źródłem jest eteryczne Słońce, sobowtór eteryczny Słońca. Oznacza to, że w nocy zużywamy zapas, jaki gromadzimy w ciągu dnia, i chociaż całkowite wyczerpanie nie jest zwykle możliwe, to po kilkunastu pochmurnych dniach zapas prany wyraźnie się zmniejsza, co ostatecznie wpływa na nasze siły życiowe, entuzjazm. Prana Joga to specjalistyczna część systemu jogi, podobnie jak qigong w tradycji taoistycznej, która zajmuje się pracą z witalnością, regulowaniem przepływu prany, a podstawowe ćwiczenia jogi w tym zakresie kojarzymy z terminem pranajama.
Sobowtór eteryczny, ciało eteryczne czy praniczne jest tym, z czym pracuje prawdziwa joga oraz qigong (chi kung). To nie ciało fizyczne się ćwiczy robiąc praktyki jogi czy qigong lecz jest to trening eterycznego sobowtóra, ale o tym wiedzą prawdziwi nauczyciele i mistrzowie jogi oraz qigong. Jogiczny lub taoistyczny trening długowieczności, a także fizycznej nieśmiertelności, dotyczy rozwinięcia takiej świadomości i władzy na ciałem eterycznym, że można się w nim utrzymywać przy życiu przez bardzo długie okresu czasu, nawet przez dziesięć tysięcy lat. Przenosząc świadomość do eterycznego sobowtóra i oddzielając się świadomie od fizycznego ciała można podróżować i zwiedzać ziemski plan eteryczny, a nawet zawędrować na Księżyc czy specjalnymi pojazdami energetycznymi na inne planety. Istnieją całe cywilizacje duchów eterycznych do których ewolucji można dołączyć oraz istnieją ludzie, którzy opanowawszy ową długowieczność, z punktu ludzkiego życia fizycznego nieśmiertelność, pozostają przy życiu w tej subtelnej, półfizycznej sferze bytu. Mogą się oni pojawiać i znikać na tym gęstszym planie oraz wyraziście wpływać na losy ludzi w których życie zechcą zaingerować.
 |
| Stan ciała eterycznego przed i po medytacji i po zażywaniu dłużej narkotyków halucynogennych |
Nadi - Strumienie energetyczne, meridiany ciała eterycznego
Nadi - dosłownie: rzeka, strumień; kanał, przewód rurkowaty, naczynie, kapilara, żyła, arteria, także nerw – składnik ciała pranicznego w hinduizmie, subtelny przewód w pranaśarira czy lingaśarira, w ciele pranicznym (pranamaya manakośa - którym przepływa jedna z waju prana (energii życiowych) człowieka. Jego rolę można porównać do tętnicy transportującej krew w ciele fizycznym (sthula śarira). Proces oczyszczania kanalików czy przewodów nadi nosi nazwę nadiśodhana. W jodze popularne w temacie są metody oddychania oparte na pięciu waju pranach: prana, apana, samana, wjana oraz udana.
Różne źródła indyjskie nie zawsze są zgodne, co do ilości przewodów prany u człowieka, chociaż wiadomo, że podają ich liczbę zależnie od ich rangi czy ważności:
* 101 - Bryhadaranjakopaniszad, Kathopaniszad; suszumna jako przewód podstawowy, centralny i 100 kanałów nadi jako niezbędne dla życia;
* 72 tysiące – Hathajogapradipika; generalna ilość nadyah nauczana w zaawansowanej krija jodze, laja jodze czy radża jodze.
* 350 tysięcy – Śiwasanhita; bardzo szczegółowa analiza nadis wedle tantra jogi;
Różnica w ilości wynika z tego, jak dokładny i szczegółowy jest opis systemu nadi czyli meridianów, których chińska medycyna opisuje 12-cie podstawowych i osiem cudownych oraz meridian centralny czyli oś tao (w jodze suszumna).
Podstawowym, głównym nadi człowieka jest suszumna (tyb. Tummo) czyli kanał centralny, oś tao. W nim znajdują się trzy kolejne, niczym rury w ruchach: wadźranadi, ćitrininadi oraz brahmanadi. Podstawowym ćwiczeniem dla kanału suszumna nadi jest siedzenie prosto, stanie prosto, leżenie prosto praz chodzenie prosto.
Równowagę podstawową organizmu zapewniają dwa kanały:
* idanadi, ida, ćandra, (chiń. yin) - księżycowy, kończący się w lewym nozdrzu oraz
* pingalanadi, pingala, surya, (chiń. yang) - słoneczny, kończący się w prawym nozdrzu.
Pranaśarira - ciało subtelne w hinduizmie, jedna z powłok istoty ludzkiej. Elementy struktury ciała pranicznego to :
* prana - subtelna energia witalna szerzej znana jako vayu prana;
* nadi - kanały czy strumienie energetyczne, meridiany;
* bindu - krople zagęszczonej energii odpowiadające nasieniu, początkowemu potencjałowi ćakramów i atomowi permamentnemu teozofów;
* granthi - węzły strumieni nadi na drodze wznoszącej się energii kundalini, inaczej zwane zbiornikami (adhara, visarga) lub lingamami; trzy zbiorniki wiele osób zna doskonale z ćwiczeń Qigong (Chi Kung) lub z chińskiej medycyny;
* ćakram - ośrodki ogniskowania się świadomości, centra energii, zbiorniki sanskar, organy duszy, atmana;
Nadi, granthi oraz ahankara
O 72 tysiącach nadi w każdej z Granthi, tak, ze szczegółowymi mapkami, wiele osób z jogi czy tantry chciałoby wiedzieć. Brahma Granthi w podbrzuszu, Vishnu Granthi w piersi, Rudra Granthi w głowie i po 72 tysiące nadis w tym 100 głównych przez każdy węzeł przechodzących. Raczej czeka człowieka w temacie mozolne przekopywanie około 3-4 tysięcy tantrycznych traktatów w których po trochu w każdym jest coś tam napisane, niźli znalezienie książki w przedmiocie. Ale razem, z takich wypisków, wyszłaby gruba książka. I trzeba pamiętać, że w indyjskiej literaturze Granthi mają po kilka nazw. Przykładowo, Brahma Granthi znajdziemy częściej opisaną pod nazwą Svayambhu Linga w tantrycznych tekstach. Vishnu Granthi pod nazwą Bana Linga, a Rudra Granthi pod nazwą Itara Linga. Ale takich kompletów nazw jest więcej.
* Brahma granthi - węzeł czy zbiornik energetyczny w dole brzucha, zwany także Svayambhu Lingą, związany z Brahmą czyli także z lotosem muladhara o czterech płatkach.
* Vishnu granthi - węzeł czy zbiornik energetyczny w klatce piersiowej, zwany także Bańa Lingą, związany z bóstwem Vishnu (Wisznu), także z lotosem serca, anahata, o dwunastu płatkach.
* Rudra granthi - węzeł czy zbiornik energetyczny w głowie, zwany także Itara Lingą, związany z bóstwem Rudra czy Śiwa, także z lotosem ajńa (adźńa), o dwóch płatkach.
Pojęcie अहंकार ग्रन्थि to w sanskrycie Ahankara Granthi czyli Zbiornik w Sercu albo dosłownie Węzeł Ćwiczenia Jaźni. Częściej znany jako Vishnu Granthi albo jako Bana Lingam, Złoty Lingam w ośrodku serca znanym najczęściej jako Anahata. Rozwój Vishnu Granthi kojarzy się zwykle jako pogłębienie wszelkich intuitywnych zdolności ośrodka serca oraz pracę z kolorystyką złotego czy złocistego światła. Jednak na Wschodzie Bana Linga to także skarbnica wiedzy i mocy o alchemicznej transmutacji, nie tylko cwiczenia mistyczne z jaśniejąco złotym blaskiem. Ahahnkara to w jodze tantrycznej praktyka z mantrą Aham lub Om Aham oraz z dźwiękami A-Ham w ośrodku serca czyli w Anahata Padmah. Aham oznacza Ja, Jam, Jaźń. Ahankara znaczy ćwiczenie Jaźni lub powtarzanie czy skoncentrowanie na Aham. Pojęcie Aham nie jest tym samym co Anava czyli ego, jaźń w sensie egoizmu i prymitywnych reakcji. Ahamkara poznajemy w procesie trenowania Jaźni. Aham to Jaźń w Sercu, Ja ośrodka Anahata. Warto pamiętać, że Bana Linga, środkowy zbiornik energii i Vishnu Granthi efektywnie rozwija się wtedy, gdy człowieka wchodzi na ścieżkę Ryszich, ścieżkę Mądrości!
W skrócie, są to węzły strumieni nadis (kanałów energii subtelnej) wraz ze zbiornikami energetycznymi. Pracy z tymi węzłami lub fluktuacjom energii towarzyszą doznania psychiczne, tak, że mamy opisy zjawisk w psychologicznych kategoriach. A że nadis dużo, to i zjawisk z ich fluktuacji (nadmiary, niedobory, zablokowania) może być dużo. Trzeba jednak podstawy Nadayogah poznać, czyli naukę o kanałach energii, ich połączeniach, a tego jest spoooro, delikatnie mówiąc i mało kto ma ochotę się tym praktycznie zajmować. Dobre tysiąc kanałów (nadi) w połączeniu pomiędzy Sahasrarą o zbiornikami ciała, w tym 100 podstawowych mamy.
Jak napisano, raczej trzeba szukać w wielu tekstach tantrycznych, w bardzo wielu, jeśli o oryginały w Sanskrycie chodzi. Temat poruszany jest na bodaj czwartym stopniu Kriyayogah oraz także na zaawansowanych zajęciach Layayogah. Tematy Nadayogah są w Indii uważane za bardziej zaawansowane, mniej chętnie się o nich mówi, mało kto się lepiej na tym zna, a jak się coś napisze, to mało kto czyta. Dobrze, jak się ktoś w jodze interesuje tematem. Na zajęciach o nadi i granthi ludziom się mózgi gotują zwykle. Sam opis 50 kanałów, nadi, jak przebiegają od Sahasrary do Ćakramów i stają się płatkami w lotosach jest już zwykle wykańczający dla ludzi niby zainteresowanych tematem, bo wymaga plastycznej wyobraźni przestrzennej. Ta wiedza stara o Nadyah (nadi liczba mnoga) jest bardziej związana z Jńanayogah niźli z Bhaktiyogah, rzeczywiście. A najbardziej z Layahogah, Kriyayogah i Rajayogah. Ale zwykle się kończy na ida, pingala i sushumna, niestety.
Znajomość nazewnictwa w temacie znacznie ułatwia szukanie. Czego szukamy? Anahata, hrid, hridaya, chakra, granthi, linga, lingam, svayambhu, bana, itara, nadi, nadyah, kilkanaście podobnych zagadnień powiązanych ze sobą dość ściśle. Sama Anahata, ośrodek serca w indyjskiej literaturze występuje pod nazwami: anahatapuri, padmasundara, dvadasha, suryasanghkhyadala, hritpadma, hritpatra, hritpankeruha, hritsaroruha, hridambhoja, hridambuja, hridabja, hridaya, hridayaambhoja, hridayasarasija, hritpankaja, że kilka częściej używanych wymienię. Można się pogubić z lekka. Tyle nazw na ten sam lotosik, ale czasem używanych też w innym sensie.
Warto pamiętać, że Pranayogah dużo pracuje z trzema zbiornikami, a z kolei Chiński Qigong (Chi Kung) z tych samych zbiorników trzech korzysta, zatem mamy polepszony wgląd jak z tym pracować i do czego te zbiorniki można wykorzystać (Brahma, Vishnu i Rudra Granthi). Granthi, Linga, Visarga, Adhara - to zbiornik, gdzie schodzą się rozmaite strumienie energii, aby się wzmacniać wzajemnie lub wygaszać. Węzeł nadyah w swej istocie otacza sam zbiornik jednej z trzech głównych sił witalnych często rozpatrywanych jako Gunah lub jako jedną z Bioenergii typu Kapha, Pitha, Vata. Madhyadhara (madhya adhara) to przykładowo środkowy zbiornik, czyli ten związany z ośrodkiem serca. Ach to bogate słownictwo w sanskrycie.
Sieć nadyczna dzieli się na pięć podsystemów, często wykorzystywanych jako tzw. vayu pranah w metodach oddychania i pracy z energią. To kolejny 'mały' ale 'duży' temacik. Generalnie powłoka Lingaśarira czyli ciało lingamiczne (praniczne), przez teozofów zwane zwykle eterycznym sobowtórem, to nadis, granthi i ćakramy. Taka matryca dla przejawienia się na planie fizycznym. Jednak źródłem powstania Lingaśarira jest bezpośrednio Atman (ciało woli, ducha). Zatem jest to można sobie tak wyobrazić, projekcja duszy (atmana) w subtelniejszą materię, na bazie której powstają materialne formy bytu z tego naszego świata. Co guru w Indii, to oczywiście trochę inaczej w szczegółach rzecz omówiona, ale to nic nadzwyczajnego, kiedy pomyślimy o osobistym doświadczaniu tych wszystkich elementów.
Nadi to dosłownie rzeka, strumień, rurkowaty przewód lub przewód w którym coś szumi lub dźwięczy, zatem cały obieg w nadyah i granthi jest na zasadzie przepływu cieczy. Jedno ze znaczeń pojęcia nadi to flet i jego dźwięk. Ahankara to ciekawe słowo, które może oznaczać Jaźń wyćwiczoną, wypraktykowaną, zdyscyplinowaną duchowo. Z jednej strony oznacza konkretny pierwiastek naszej istoty, a z drugiej strony jest zaleceniem czy wręcz jawnie wspomnianą metodą treningową, a także czymś, co jest wyćwiczone, wypraktykowane. Kara oznacza ćwiczenie, praktykę, w tym powtarzanie. Ahankara to zatem ćwiczenie Aham (Jam, poczucia bycia, istnienia, ja, etc), tak jak Omkara to ćwiczenie Om.
Jeśli człowiek chce się rozwijać duchowo w sensie przenoszenia czy wznoszenia świadomości do wyższych ciał i zdolności świadomego życia na wyższych planach bytu - to podstawową pracą do wykonania jest oczyszczenie eterycznego sobowtóra zwanego ciałem lingamicznym lub pranicznym albo ciałem widmowym. Dostęp do tej matrycy naszego istnienia gęstego jest poprzez obszar znany jako czakra podstawy tułowia, muladhara lub adhara, pracę z przewodami energetycznymi, meridianami, pracę z suszumną czyli przewodem centralnym, a także intensywne praktyki oczyszczania eterycznych podplanów elementalnych - praktyki z czterema żywiołami: ziemią, wodą, ogniem i powietrzem. Cztery płatki muladhary odnoszą się odpowiednio do czterech elementów, podobnie cztery dolne czakry: muladhara (ziemia), swadhiszthana (woda), manipura (ogień) i anahata (wiatr, powietrze). W platkach muladhary kolejność żywiołów jest przestawiona pomiędzy ogniem i powietrzem:
Wibracje i żywioły płatków ośrodka muladhara:
Vam - z tyłu po lewej stronie ciała - Ogień;
Śam - z przodu po lewej stronie ciała - Wiatr, Powietrze;
Szam - z przodu po prawej stronie ciał - Woda, Krew;
Sam - z tyłu po prawej stronie ciała - Ziemia;
Wibracje Bindhu i żywiołów - atomów permamentnych w czterech ćakrach:
Bindhu - centralny punkt muladhary (ogonowo-łonowa) - sylaba Lam - żywioł Ziemi, eter substancjonalny (widmowy, chemiczny, aromatyczny);
Bindhu ośrodka swadhiszthana (podpępkowa) - sylaba Vam - żywioł Wody, Krew, Woda Życia, eter życia;
Bindhu ośrodka manipury (splotu solarnego0 - sylaba Ram - żywioł Ognia, eter światła;
Bindhu ośrodka anahaty (serca) - sylaba Yam (Jam) - żywioł Wiatru, Powietrza, eter gorąca, płomienności;
Cztery rodzaje istot elementalnych, żywiołaków:
Pierwszy podplan eteryczny - gnomy - duszki ziemne; eter substancji i zapachów;
Drugi podplan eteryczny - ondyny - duszki wodne; eter życia;
Trzeci podplan eteryczny - sylfy - duszki wiatru, powietrza; eter światła;
Czwarty podplan eteryczny - salamandry - duszki ogniowe; eter gorąca, płomienności;
Podplany eteryczne mają inną kolejność żywiołów z uwagi na inne funkcje planów świata eterycznego niźli funkcje żywiołów w ciele, gdzie element ognia potrzebny jest głównie dla funkcjonowania systemu trawiennego. W świecie eterycznym, lingamicznym, czwarty podplan jest z ogniowego elementu z którego także utworzona jest eteryczna zasłona pomiędzy planem eterycznym i astralno-mentalnym (czasem liczonym jako całość o jedenastu podplanach, kama-manas, manomaya manakośa). Brak solidnej praktyki oczyszczania muladhary i pracy z czterema żywiołami, brak pracy z uwrażliwianiem eterycznym na pięć rodzajów pran i cztery żywioły planotwórcze - to jedna z głównych przyczyn niepowodzenia w rozwoju duchowym w różnych niedorobionych tzw. autorskich systemach prowadzących ludzi donikąd. Ślepy nie poprowadzi ślepego - trzeba dokładnie wiedzieć w którą stronę i dokąd zrobić kolejny krok w rozwoju duchowym człowieka. Słynne zniknięcia świętych w postaci wniebowstąpienia czy wniebowzięcia zawsze bazują na opanowaniu planu eterycznego, lingamicznego czy pranicznego, zdolności rozpuszczenia ciała fizycznego gęstego w świetlistej materii eterycznej (materia lucida), wysokoenergetycznej matrycy i przeniesieniu się w wśród świetlistych błysków do postaci wyłącznie eterycznej (lingamicznej) aby żyć na tym bezpośrednio wyższym planie w pełnej świadomości, a nawet wyraźniej niźli na gęstej jawie planu fizycznego.
Cztery wielkie podplany eteryczne wyznaczają bieg czterech wedyjskich epok cywilizacyjnych Czterowiecza.
* Złoty Wiek (Satya Yuga) - ludzie z łatwością ogniskują się na podplanie ogniowym, płomiennym, najwyższym.
* Srebrny Wiek - ludzie z łatwością ogniskują świadomość na podplanie trzecim, powietrznym i świetlistym, w eterze światłości.
* Brązowy Wiek - ludzie z łatwością wchodzą w stan świadomości drugiego podplanu, eteru wodnego.
* Żelazny Wiek - ludziom łatwo jest osiągać jedynie najniższy podplan eteryczny w elemencie ziemnym.
Odpowiednia jest także świadomość rodzajów istot eterycznych i eterycznych miast oraz subtelnych krain na danym podplanie jako głównym miejscu zogniskowania świadomości (najlepszej przytomności).
 |
| Eteryczna Szambala - Świątynia Wojowników Światłości |
Cztery typy Żywiołaków
Żywiołaki (ang. Elementals) to pierwotne istoty zamieszkujące Plany Wewnętrzne czyli Cztery Podplany Eteryczne. Są to duchy przemierzające plany wewnętrzne, eteryczne. Jeśli chcą zamanifestować się fizycznie, przyjmują postać żywiołu z otoczenia, stając się jego żywą częścią obdarzoną inteligencją. Żywiołak w dosłownym znaczeniu tego słowa jest duchową istotą spotykaną wyłącznie na eterycznych planach Ziemi, Wody, Powietrza oraz Ognia, gdzie zamieszkuje swój odpowiedni żywioł. Płynie swobodnie przez swój plan bytu, a kiedy zapragnie wejść w interakcje ze swoim otoczeniem, może przyjąć materialną postać otaczając się porcją siły żywiołu wokół siebie. Żywiołaki z reguły przebywają na Planach Wewnętrznych, jednak z powodu łatwości nawiązania kontaktu są jednymi z najczęściej przywoływanych przez magów na Plan Materialny istot. Przywołujące zaklęcie ściąga ducha żywiołaka z odpowiedniego Planu Wewnętrznego i tworzy dla niego ciało z dostępnej materii żywiołu. Z tego powodu dany rodzaj żywiołaka jest najłatwiejszy do przywołania w skupisku odpowiadającej mu materii (na przykład żywiołaka ognia najłatwiej przyzwać w kraterze wulkanu). Po zniszczeniu cielesnej powłoki, duch żywiołaka powraca na swój plan aczkolwiek lepiej z duchami żywiołów nawiązywać kontakt i współpracę poprzez rytuały błagalne.
Nad żywiołakami stoją potężne istoty, które rywalizują o prawo do panowania nad Planami Żywiołów. Nad czterema podstawowymi planami panują pierwotni Władcy Żywiołów (ang. Elemental Lords), ucieleśniając całą esencję swoich żywiołów, pragnąc jego zwierzchności nad innymi. Panowanie Władców Żywiołów jest absolutne i niekwestionowane, a oni sami pozostają zdystansowanymi bogami o wielkiej potędze, rzadko odpowiadającymi na wołania śmiertelników i nielicznych wyznawców. Na Planie Materialnym zjawiają się wyjątkowo rzadko. Potrafią przybierać wiele dowolnych postaci, lecz najczęściej są to sięgające nieba monstrualne filary ich żywiołu, w których dostrzec można zarys ust i oczu, jak u żywiołaków. Wszystkie żywiołaki posiadają zdolność widzenia w ciemności, a z powodu swej unikalnej fizjologii są odporne na trucizny, paraliż, ogłuszenie i sen.
ŻYWIOŁAK – żywiołaki, inaczej elementale, to duchy czy duszki żywiołów z alchemicznego systemu wprowadzonego przez Paracelsusa w XVI wieku, a wzorowanego na systemach bliskowschodnich i greckich. Paracelsus wymieniał cztery żywiołaki: gnomy (ziemne), ondyny (undyny), sylfy (powietrze) oraz salamandry (ogniowe) i każdemu z typów duszka eterycznego przypisał określoną sferę działalności. Gnomy zamieszkują ziemię, Ondyny - znane także jako undyny - zamieszkują wodę, sylfy powietrze, a salamandry są związane z ogniem.
Gnomy to żywiołaki ziemi, legendarne lub baśniowe istoty o niewielkim wzroście, mieszkające zazwyczaj pod ziemią lub w jaskiniach skalnych. Gnomy opiekują się jaskiniami i grotami. Mówi się że poruszają się pod ziemią z taka łatwością jak ludzie po ziemi. Gnomiczne zdolności to przechodzenie przez ściany i wchodzenie w skały lub znikanie w ziemi. Słowo gnom to bywa często używane jako synonim eterycznego krasnoludka widywanego przez dzieci w cienistych zaroślach i ustroniach. Promienie słoneczne niektóre gnomy zmieniają w kamienie, zresztą gnomy same lubią przybierać postać kamieni i skał. Gnomy lubią pracować z ziemią i inspirują do pracy w żywiole ziemi. Gnomy są bardzo bohaterskie i dbają o pozostawienie wielkich monumentów.
Ondyny znane są także jako Mermaidy. Nazwa undyna bierze swój początek w łacińskim słowie unda, oznaczającym falę, bądź ogólniej wodę. Istoty te wywodzą się z mitologii nordyckiej. Zamieszkują one jeziora i rzeki a swoim śpiewem ściągają młodych mężczyzn, by następnie wciągnąć ich do zabawy w wodzie. Z tego kręgu kulturowego bierze także swój początek opowieść o Ondynie, nimfie, która stała się śmiertelna z powodu miłości do człowieka (wybiera życie w gęstszym planie niźli eteryczny). Niestety, kiedy ów ją zdradził Ondyna rzuciła na niego surową klątwę, która sprawiała, że mógł oddychać tylko wtedy, kiedy nie spał. Ondyny budują podwodne miasta widziane czasem przez osoby mające metafizyczne doznania pod wodą. Ondyny nazywamy także rusałkami, a na morzu syrenami. Ondyny wzmagają zdolności do odczuwania wrażeń subtelnych oraz doświadczeń we śnie.
Źródłosłów sylf bierze się z łacińskiego sylva, wskazującego na las i greckiej nymph, nimfy. Z tymi duchami powietrza może przyjaźnić się człowiek wyłącznie o czystym sercu, człowiek, który osiągnął eteryczny poziom światła duchowego. Termin sylfy wprowadzony został przez Paracelsusa, który opisywał sylfy jako niewidzialne istoty powietrzne, stanowiące żywioł powietrza. Sylfy jako istoty eteryczne potrafią pojawiać się w powietrzu nagle i poruszać się z ogromną prędkością. Sylfy często pojawiają się jako postaci kuliste i świetliste, potrafią się grupować w jedną większą postać lub rozdzielać na mniejsze. Sylfy czasem robią za eteryczne aniołki jeśli mają okazję uratować kogoś o dobrym i czystym sercu. Sylfy mieszkają w powietrznych miastach, także wysoko na granicy atmosfery i przestrzeni kosmicznej. Niektóre pracują przy podtrzymywaniu ziemskiej atmosfery oraz potrafią czasem pojawić się w formie świetlistych wojowników aby przeważyć losy bitew na rzecz tych, którzy walczą w słusznej sprawie. Sylfy lubią subtelności, harmonię, synchronizację i piękno.
Salamandry wspominane są w Talmudzie ((Hagiga 27a), jako duszki, które wytwarzają Ogień, duchy płomienia. Rashi (1040–1105), główny komentator Talmudu, opisał salamandry jako byty duchowe, które powstają z Ognia, który płonie nieustannie przynajmniej przez siedem lat w tym samym miejscu. Już Arystoteles i Pliniusz Starszy kojarzyli oraz opisywali eteryczne istoty ogniowe jako salamandry, dodatkowo przypisując im niesamowite magiczne moce i zdolności. Salamandry przejawiają silną wolę, moc i potęgę, a także mogą być niebezpieczne dla tych, co nie dotrzymują obietnic z powodu lenistwa czy niedbałości. Porozumiewają się w sekretnym języku niebiańskich smoków.
Ćwiczenia praniczno-oddechowe, jogiczne pranajamy, zawsze robimy w jak największej świadomości planu eterycznego i ciała energetycznego! Inaczej zresztą ćwiczenia z energią, takie jak pranajama, nie mają sensu...
LINKI
Przejrzyj bazę artykułów z naukami duchowymi i społecznymi na tym portalu:
Zajrzyj także:
Larwy astralne, robale i wampiry:
Astralne robaki, larwy i jaszczury:
Astralna Przyroda - Byty, Pająki, Muchy, Larwy:
Ciało eteryczne, żywioły i świat eteryczny:
Lucyfer - Demon Udający Światłość:
Lewiatan - Zły Duch Apasmara:
Kerala - Kraj Demona Balina:
Brahmarakszasy - Demony Udające Boskość:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz