Astrologia Wedyjska - Vedanga Jyotisha

Wedanga Dźjotisza - Astrologia Odwedyjska Maharszi Lagadha

Wielu ludzi na Zachodzie interesuje się astrologią wedyjską, ale myli ją ze współczesną od kilkuset lat astrologią ptolemejsko-hinduską, która zaczęła powstawać pomiędzy II-VI wiekiem e.ch., a zatem bardzo dawno po epoce wedyjskiej i wedantyjskiej dawnych czasów znanych z wysokiego poziomu astronomii i astrologii wedyjskiej oraz z matematyki i numerologii wedyjskiej (Anka Widjam). Nie jest łatwo odróżnić współczesnych astrologów indyjskich (Bharata Jyotisha) i hinduskich (Hindu Jyotisha) od astrologów praktykujących pradawny system astrologii wedyjskiej, Vaidika Jyotisham czyli w spolszczeniu pisząc Waidika Dźjotiszam, Wedyjska Gwiazdologia. Z różnych wykładów i kursów oraz studiów wedyjskich dla praktyków starych tradycji zbieramy tutaj trochę materiału do postudiowania, wtedy łatwiej będzie zrozumieć na czym polegała pradawna astrologia wedyjska mędrów z epoki Rygwedy i Atharwawedy, gdzie jest najwięcej odniesień astrologicznych. 

Wedyjski Gwiazdozbiór Saptaryszi lub Mahayanam - Siedmiu Mędrców - Wielki Wóz

Traktat Vedanga Jyotisha (IAST: Vedāṅga Jyotiṣa), lub Jyotishavedanga (Jyotiṣavedāṅga), jest jednym z najwcześniejszych znanych indyjskich tekstów o astrologii (Jyotisha, w spolszczeniu Dźjotisza lub Dźjotiszam). Zachowany tekst jest prawidłowo datowany na pierwszy wiek drugiej połowy II tysiąclecia p.e.ch., czyli na okolice ponad 1400 lat p.e.ch., ale może opierać się na tradycji rozpowszechnionej szeroko dopiero około 700-600 p.e.ch., czyli w czasach pitagorejskich. Tekst jest podstawą wielu tradycyjnych szkół indyjskiej i wedyjskiej Jyotishah, jednej z sześciu dyscyplin Vedangah. Jego autor jest tradycyjnie nazywany Lagadha, Laghada Rshi (Rishi, Ryszi) czy poważniej jako Lagadha Maharszi. Datowanie klasycznego traktatu Vedanga Jyotisha jest istotne dla datowania tekstów wedyjskich. Vedanga Jyotisha/h opisuje przesilenie zimowe na okres około 1400 p.e.ch. Opis ten został słusznie użyty do datowania Vedanga Jyotisha, a ci którzy umieją czytać, rozumieją, że autor napisał i opublikował dzieło z okazji przejścia gwiazdy Alfa Delfina (a Del) przez Punkt Przesilenia Zimowego, co zresztą wymagało bardzo precyzyjnych pomiarów nieba i solidnych obliczeń matematycznych, z dokładnością sekundarną. Stąd wiemy też, że autor, wedyjski astrolog i Ryszi posługiwał się starożytną Sayana Jyotishą, bo mierzył ruchomy Zodiak Sayanam Raśi. Taka właśnie jest starożytna astrologia wedyjska i powedyjska, Vaidika Jyotisha (Dźjotoisza) oraz Vedanga Jyotisha.

Naukowo, tylko Cakraverti prawidłowo szacuje czas napisania dzieła na podstawie opisu przesilenia zimowego podanego przez autora, i ten jest w przybliżeniu poprawny i przypada na około 1400 rok p.e.ch., chociaż analizując podane fakty o przejściu gwiazdy alfa Delfina, wzdłuż Ekliptyki czy Ravimargah, w rzucie na Ekliptykę, a to na tylnej części gwiazdozbioru Koziorożca było jako granica ruchomych Znaków Zodiaku (Raśi czy Raśi Bhavah), IX i X czyli Znaku Centaura (Strzelca) i Znaku Koziorożca (Kozy, Makarah), możemy podać bardzo dokładny czas przejścia, który naukowo wyliczamy na -1428 rok p.e.ch., a nawet dokładnie na 22 marca 1428 p.e.ch., gdyż wtedy długość ekliptyczna gwiazdy Alfa Delfina (Svalocin) wynosiła 270 stopni 00' minut łuku oraz 00,0" sekund łuku. To idealne przejście trwało tylko kilka godzin, od 13.31 do 20.24 dnia 22 marca 1428 roku p.e.ch., rok podany bez roku zerowego na zmianie biegu liczenia lat pomiędzy p.e.ch. (BCE), a e.ch. (CE), a czas przeliczony na polski zimowy. W Indiach cztery do sześć godzin później było, zatem piękny wieczór i noc idealna do obserwacji i pomiarów dla astrologa i jego licznych uczniów okresu powedyjskiego, a w Grecji orfickiego, bo Orfeusz rozkręcał wówczas szkołę magiczną, numerologię i astrologię oraz chirologię, chaldejskiego pochodzenia, tę samą co wieki później Pitagoras.

Dzieło Ryszi Lagadha powstało najpewniej z włączeniem późnej wiedzy astronomicznej okresu Harappa do nauk wedyjskich, co również proponował Subbarayappa. Historycy badający dawne teksty muszą pamiętać, że jak ktoś nawet po dwustu latach publikuje ponownie książkę w języku polskim, to ten stary styl pisania dostosowuje do współczesnych czytelników i uwspółcześnia język, nic zatem dziwnego, że po prawie tysiącu lat, kolejni wydawcy uwspółcześnili pisownię i styl pisania dawnego autora, aby było je łatwiej czytać ludziom z okresu 800-600 lat p.e.ch., czyli w Grecji to były czasy wcześniejsze nawet niż Pitagorasa, a w Rzymie okres w którym działa się historia Remusa i Romulusa. O powstaniu dzieła raczej wnioskujemy po tym, co ono opisuje jako aktualne fakty, a nie po korektach dokonywanych przez osoby przepisujące dzieło po wiekach czy nawet tysiącleciach. Inaczej perskie "Baśnie Tysiąca i Jednej Nocy" Szeherazady musielibyśmy uznać za dzieło polskie z XX wieku, gdyby tylko dajmy na to polskie tłumaczenia się za 500 lat zachowały, a perskich oryginałów ani trochę. Maharyszi Lagadha żył i nauczał w Kaszmirze, w dolinie wielkich mędrców czyli niebiańskich ryszich czyli ponad dorzeczem Indusu, a współcześnie w Indiach północno-zachodnich lub w Pakistanie. 

PLUTON - Wielka Pomyłka Astrologii

PLUTON - Wielka pomyłka i ściema w astrologii

W astrologii, cykl dwudziestolecia to zasadniczo  cykl saturniczno-jowiszowy, którego trzeba się dobrze nauczyć, gdyż Saturn z Jowiszem co około 20 lat spotykają się na niebie rozpoczynając nowe pokolenie, nowy cykl kosmiczny i pokoleniowy. Mała czy wręcz mikroskopijna planetka Pluton jak wiadomo z astrologii, nie ma znaczenia w astrologii, nie ma mocy wpływu, bo za słabo świeci, o czym od zawsze wiadomo wśród astrologów profesjonalistów i astrologów ezoteryków oraz magów! Wpływ w astrologii mają obiekty do granicy jasności 6,5 magnitudo, to Urana można jeszcze brać pod uwagę jako obiekt o jasności pomiędzy 5,38, a 6,03 magnitudo, a Pluton nie ma mocy wpływu, nie ma praktycznie żadnego znaczenia, podobnie jak Chiron i inne planetoidy, które także są bez znaczenia...

Podstawowy Aksjomat Astrologii, o sile wpływu w magach czyli w magnitudo trzeba się dobrze nauczyć, zapamiętać, i od razu omijamy wszystkich nawiedzeńców plutonowo-chironowych, bo z Chironem jest podobnie, fałszujących astrologię nieistotnymi bzdetami, zmyśleniami i rażącymi błędami. W Plutona i jego rzekomy wpływ uwierzą tylko osoby silnie podatne na wpływy oszustów i wszelkie bzdury, kłamstwa, głupotki, bo kto twierdzi, że Pluton ma jakiś wpływ jest z punktu widzenia astro-logicznego zwyczajnie oszustem i kłamcą. Jak wierzyliśmy w nieistniejące wpływy Plutona, to znaczy, że innym ściemom głoszonym przez ściemniaczy także łatwo ulegniemy.

Pluton i inne małe planetoidy są znacznie mniejsze od astrologicznych planet

W porównaniu z Marsem czy Saturnem, wpływ maleńskiego Plutona czy Chirona jest całkowicie nieistotny. Można to porównać tak, że jak do szklanki herbaty wrzucimy kopiastą łyżkę stołową cukru i zamieszamy w szklance, to czujemy, że herbata jest słodka, a jak dodamy do tej szklanki jeszcze jedno małe ziarenko cukru, a to w porównaniu Mocy Świecenia jest Pluton, to nie zauważymy różnicy, a herbaty nie uznamy za posłodzoną jak zamiast dużej łyżki cukru wrzucimy tylko jedno małe ziarenko cukru. Niby są to oczywistości, całkowicie jasne i oczywiste dla profesjonalnych astrologów, ale ściemniacze, rodzaj oszustów finansowych i matrymonialnych, będzie ci wmawiać, że to ziarnko cukru ma jakieś ogromne znaczenie i kreuje losy całej ludzkości. A dwie kopiaste łyżki stołowe cukru, Jowisza i Saturna, pomijają, a co gorsza, nawet nie zauważają, tak jak byliby ślepi i nie widzieli na niebie co działa, a co nie działa, bo nie ma jak działać, gdyż zbyt słabo świeci! Od początku istnienia astrologii, oparta jest ona na badaniu wpływu obiektów jasnych czyli mocno świecących, w tym Słońca, Księżyca, Wenus, Jowisza, Merkurego, Marsa i Saturna. Mamy nawet określenie Pięć Jasnych Planet dla Wenus, Jowisza, Merkurego, Marsa i Saturna, z przypisanymi żywiołami i wieloma cechami.

Szasztamśa - Szóstkowy Podział Znaku Zodiaku

Szasztamśa - Podział Znaku na Sześć Części po Pięć Stopni

W astrologii hinduistycznej w odróżnieniu od wedyjskiej nie często używa się podziału Szasztamśa (Shashthamsa, także Kauluka) jako jednego z Warga-Amśah. To jest podział współcześnie oznaczany po kalifornijsku jako D6, jednak astrologia wedyjska (Vaidika Jyotisham) zawsze używa pełnej nazwy własnej podziału, który często ma znaczenie symboliczne. Zastanówmy się, dlaczego jest to ważny podziałowy znaku i transformacja horoskopu, gdyż liczba Sześć (6) to liczba miarowa, doskonała, magiczna, a także liczba planety Wenus i jej sfer działania czy wpływu. Wenus to najjaśniejszy po Słońcu i Księżycu obiekt świecący na niebia, najjaśniejsza z Pięciu Jasnych Planet czyli z Pańćagraha Dźjotiszy mającej wyraziście przypisane Żywioły. Oprócz Wenus mamy z liczbą sześć związane Bóstwa Nieba, które mają Sześć Twarzy i Sześć Rąk lub Sześć Par Rąk, jak chociażby Kartikeya czy Sześciogłowy Skanda. 

Powstawanie Warga-Amśah - Podział na Drekkany czyli Dekanaty Znaków

Podziały Warga Amśah mogą dostarczyć użytecznej dodatkowej perspektywy na temat znaczenia Graha czyli planet rozumianych w sensie astrologicznych dziewięciu obiektów ruchomych, w tym Świateł, planet i węzłów zaćmieniowych. Jednak jeśli dokładny czas urodzenia nie jest dla osoby dostępny, podziały dywizjonalne czy odcinki łukowe są mylące i należy je zignorować. Horoskopy podziałowe tworzy się, dzieląc każdy Znak Zodiaku (Raśi, Zoidios) na określoną liczbę odcinków czy łuków, odcinków łukowych wzdłuż Ekliptyki, przypisując Znak Zodiaku do każdego podziału, a następnie nakładając planety na każdy podział i na nowy Horoskop czy Kundali w oparciu o Znak Zodiaku (Raśi), który zajmują w podziale, zgodnie z opisem w Hora Śastra Paraśary. 

Od starożytności, z czasów wedyjskich, Raśi odnoszone są do Znaków Zodiaku liczonych od rzeczywistego Punktu Równonocy Wiosennej zwanego Punktem Barana, Meszadi, co zwane jest Sajana Dźjotiszą. Odróżnia to starą prawdziwą astrologię wedyjską Saptaryszich czyli Siedmiu Mędrców od powstałej w połowie II tysiąclecia ery chrześcijańskiej astrologią hindusko-ptolemejską powielającą pewne gwiazdozbiorowe błędy Ptolemeusza, który nie zrozumiał skali czasowej obrotu precesyjnego i przejścia Znaków Zodiaku przez gwiazdozbiory o podobnych nazwach. Astrologia wedyjska jako gwiazdozbiorów nieruchomych czyli stacji gwiazdowych używa 28 konstelacji księżycowych podobnie jak astrologie perska, chaldejska i chińska, gdzie 27 równych, a 28 nierównych gwiazdozbiorów zwie się nakszatrami, a do wielu celów są znacznie bardziej dokładne.

URAN - Oceany Wody na Księżycach i Astrologia

URAN - na księżycach oceany wody, a w astrologii najsłabsze wpływy

Dwa księżyce Urana mogą mieć aktywne oceany pełne wody. Naukowcy uważają, że znaleźli wyjaśnienie tajemniczego zjawiska. W astrologii Uran jest słaby, ledwie widoczny, i ma bardzo niewielki wpływ z powodu swej słabości. 

Planeta Uran to jeden z najbardziej tajemniczych obiektów w Układzie Słonecznym, którego oś obrotu jest znacznie nachylona i znajduje się niemal w płaszczyźnie orbity planety. Oznacza to, że bieguny Urana znajdują się tam, gdzie na większości planet jest równik, a jego księżyce, obserwowane z ziemi, krążą niczym wskazówki zegara, i to właśnie te księżyce spędzały sen z powiek grupie naukowców. Podczas trzech dni obserwacji Urana przez sondę Voyager 2 w 1986 roku, doszło do dziwnych odczytów, zakłócających działanie instrumentów pomiarowych. W tamtym czasie przypisywano to zjawisko "przypadkowemu strumieniowi plazmy z odległego ogona magnetosfery Urana", przez który przeleciała sonda. Po latach wiemy już, że to doraźne wyjaśnienie nie może być prawdziwe, a naukowcy w historii wiele razy musieli zmieniać lub poprawiać oraz uzupełniać swoje nietrafione hipotezy i nawet teorie naukowe. 

URAN - obieg po orbicie (tam gdzie jest w 2028 był w 1944 roku)

Na przestrzeni ostatnich siedemdziesięciu lat człowiek wysłał w przestrzeń kosmiczną ogromną liczbę sond kosmicznych. Odwiedziliśmy za pomocą mniejszych i większych aparatów wszystkie planety Układu Słonecznego, własny Księżyc oraz księżyce gazowych olbrzymów. Nie zmienia to jednak faktu, że wielkimi zaniedbanymi pod względem eksploracji kosmicznej są dwa lodowe olbrzymy, Uran i Neptun. Jak się okazuje, rezygnując z wysyłania sond kosmicznych w ich kierunku mogliśmy przeoczyć coś niezwykle istotnego. Nawet astrolodzy popełnili błędy po odkryciach Urana i Neptuna, a największy po odkryciu Plutona, który wydawał się być wielokrotnie większy (miał mieć nawet 25 tysięcy kilometrów średnicy, a okazało się, że to tylko ledwie około 2,5 tysiące km, zatem przeszacowano wielokrotnie jego wielkość i wpływy oraz wprowadzono mylne wyobrażenia o jego sile oddziaływania, nieomal w ciągu roku po odkryciu tego ledwie zauważalnego obiektu, deformując odczyty prognostyczne astrologii). Od około 1975 roku trwa ruch prostowania wiedzy astrologicznej na tematy planet pozasaturnicznych, szczególnie jeśli chodzi o Plutona, którego wpływ, siła oddziaływania w astrologii jest średnio dziesięć tysięcy razy mniejsza niż Urana, podczas gdy siła oddziaływania Urana jest średnio 10 tysięcy razy mniejsza niż planety Wenus w czasie maksimum jej jasności i widoczności, zaś 100-250 razy mniejsza niż planet w pierwszej jasności wizualnej (+1 magnitudo). Nie tylko uczeni stricte naukowi się mylą w swych teoriach, metafizykom też się zdarza i to fatalne błędy robić, bo o czymś ważnym zapomnieli. 

Cóż zatem mogło wywołać takie zakłócenia instrumentów pomiarowych w okolicy Urana? Nowe analizy zespołu badawczego z Johns Hopkins Applied Physics Laboratory (APL) wskazują, że odpowiedzią może być istnienie płynnych oceanów na powierzchni jednego lub dwóch księżyców Urana, które powodują wyrzucanie plazmy spod lodowej powierzchni. Na celowniku są dwa księżyce: Ariel oraz Miranda, które pasują do tej teorii czy hipotezy naukowej. Ian Cohen, naukowiec kosmiczny z APL i główny autor nowego badania, powiedział, że takie odkrycie nie byłoby niczym dziwnym:

"Często zdarza się, że pomiary cząstek energetycznych są prekursorem odkrycia oceanicznego świata."

Jedyną sondą kosmiczną, która choć na chwilę zbliżyła się do obu planet był Voyager 2, który został wysłany z Ziemi w 1977 roku. Zbliżyła się ona do Urana na odległość 81.558 km 24 stycznia 1986 roku. Nieco ponad trzy lata później 25 sierpnia 1989 roku Voyager 2 przeleciał w odległości 4500 km od szczytów chmur Neptuna. Od tego czasu żadna sonda kosmiczna nie powtórzyła jego wyczynu. Ludzkość od ponad trzydziestu lat ogranicza się jedynie do obserwacji obu planet za pomocą teleskopów naziemnych i kosmicznych z niskiej niestety orbity. Znacznie lepsze byłoby obserwatorium na powierzchni lub orbicie ziemskiego Księżyca. 

Rok 2023 - Siódemka i Ogon Smoka - Przepowiednie

Horoskop numerologiczny i astrologiczny na rok 2023 

Potraktuj horoskop jako swego rodzaju duchową mapę, która pomoże ci w bezpieczny sposób pokonać wszystkie zakręty losu. Dzięki prognozie astrologicznej i numerologicznej będziesz zwykle w stanie wytyczyć piękny i znacznie bezpieczniejszy szlak dla ziemskiej podróży życiowej. Zamiast wieść chaotyczny żywot, skorzystaj z najlepszego wsparcia dotyczącego twojego losu – astrologii i numerologii. Niech żadne wyzwanie w roku 2023 nie będzie dla ciebie zbyt trudne czy zaskakujące. Obraz horoskopu astronumerologicznego dla kraju rysowany jest na czas wchodzenia Nowego Roku w stolicy państwa, zatem dla Polski na świętowanie Sylwestra i Nowego Roku, dokładnie o północy z 31 grudnia 2022 na 1 stycznia 2023. Istotna jest także wibracja liczbowa roku 2023, która jako wibracja sumy swoich cyfr zaczyna swoje działanie w czasie hucznych zabaw sylwestrowych, dokładnie o północy czasu lokalnego. Horoskopy w popularnych gazetach i mediach telewizyjnych są zwykle bardzo płytkie, często powielają jakieś celebryckie błędy i nie ma w nich żadnych istotnych informacji, ale to dlatego, że zwykle nie są opracowywane przez astrologów ani numerologów, a przez dziennikarzy, którzy nie mają pojęcia o analizowaniu ani opisywaniu prawdziwych horoskopów. 

Rok 2023 - Wibracja 7 Ketu - Rok Boga Wojny

W nocy z Sylwestra na Nowy Rok, dokładnie o północy w czasie lokalnym/strefowym, rozpoczyna się nowy dwunastomiesięczny cykl energetyczny związany z działaniem numeru porządkowego Numerologicznego Roku Uniwersalnego. Systemy liczenia czasu oparte na kalendarzu księżycowym w niektórych regionach świata, za energetyczny początek cyklu rocznego uważają albo pierwszy Nów Księżyca w Nowym Roku Kalendarzowym, albo pierwszą Pełnię Księżyca po dniu 1 stycznia, co musi być oczywiście mocno wpisane w lokalny egregor czyli masową świadomość liczenia czasu (niektóre tradycje lunarne i magiczno-lunarne liczą pierwszy Nów lub pierwszą Pełnię po zimowym przesileniu solarnym czyli po Saturnaliach, Szczodrych Godach). Solarne systemy liczenia czasu, zwykle za energetyczny początek Nowego Roku uważają czasy przejścia, ingresu Słońca, do nowego znaku zodiaku, a także czas przesilenia jako węzły, zatem liczą energetyczny początek Nowego Roku od Przesilenia Zimowego około 21/22 grudnia jako początek tak zwanej północnej drogi Słońca. Tradycja hermetyczna, w tym orficko-pitagorejska jako energetyczny początek cyklu rocznego liczy zwykle pierwszy dzień po ingresie Merkurego (Hermesa) w Znak Koziorożca, co ma miejsce w grudniu lub styczniu. Astrologiczny cykl Merkurego (Hermesa) poprzez Zodiak i grupy czy małe konstelacje gwiazd stałych stanowi podstawę analizy energetycznej roku dla celów duchowych i ezoterycznych w hermetyzmie i misteriach hermetycznych. Rokiem włada żywioł ze znaku w którym Merkury w danym roku przebywa najdłużej. 

Początek tradycyjnego kalendarza w Chinach, Tybecie oraz Japonii jest nieco przesunięty w stosunku do pochodzącego z Europy systemu liczenia lat w kalendarzu gregoriańskim, a dawniej juliańskim czyli imperialnie rzymskim. W chińskim systemie kalendarza nie mamy roku 2023 tylko rok około 4660 i z takiej liczby na chiński kalendarz wyliczamy wibrację tradycyjnego roku. Chiński kalendarz ustalany jest według cyklu księżycowego, a Smoczy Nowy Rok zaczyna się od drugiego Nowiu Księżyca po zimowym przesileniu Słońca, czyli jest to data ruchoma liczona od 2637 roku p.e.ch., kiedy to Huang-di, legendarny Żółty Cesarz, Syn Niebios, oficjalnie „puścił w ruch” cykle chińskiego kalendarza, rozpoczynając je od roku Drewnianego Szczura (zieleń), choć tradycje astrologii chińskiej istniały wcześniej, a może nawet od czasów niepamiętnych. Każdy chiński nowy rok Drewnianego Szczura rozpoczyna kolejne sześćdziesięciolecie w astrologii chińskiej 12-tu zwierząt i pięciu żywiołów. Zatem w dniu 5 luty 2023 rozpocznie się 4660 rok chińskiego kalendarza, który także ma wibrację 7, jeśli zliczymy cyferki w roku (4+6+6+0=16, 1+6=7 czyli 16/7), mają jednak inną kolejność inicjału i zwieńczenia, będzie to dla Chińczyków trochę inna w budowie Siódemka, podobnie jak innym był dla nich rok 2022, u nich 4659 (4+6+5+9=24, 2+4=6 czyli 24/6). 

Prognozy astronumerologiczne, astrologiczno-numerologiczne, na uniwersalny rok numerologiczny 2023 przewidują, że zdarzą się sytuacje, których jeszcze nie przeżyliśmy, a nawet nie potrafimy sobie wyobrazić. Okoliczności będą wymagać od nas odwagi i zdecydowanych działań, co może być związane także z ruchami wojennymi państw. Burzliwe wydarzenia na świecie mogą sprawić, że znaki zodiaku będą musiały spojrzeć na siebie i przewartościować swoje emocje. Uniwersalny rok numerologiczny 2023 rozpoczynający się w Nowy Rok o północy będzie czasem silnego emocjonalnego tornada, które może nam spustoszyć wszystko to, co znamy. Uran dochodzi bowiem do położenia jakie zajmował wśród gwiazd w roku 1939 i następnych, a Koło Czasu zatacza pełny obrót...

Rok 2022 - Wibracja Szóstki i Wenus

Rok 2022 - Numerologiczna Wibracja Szóstki (6) i Planety Wenus 

Numerologiczny Nowy Rok w zachodnim kalendarzu łacińskim zwanym współczesnie gregoriańskim zaczyna się wraz z początkiem nowej liczby rocznika czyli w nocy z Sylwestra na Nowy Rok, dokładnie o północy, kiedy większość ludzi hucznie obchodzi jego oczywisty, także liczbowy początek, kiedy zmieniają się cyferki daty z 2021 (suma 5) na 2022 (suma 6). I nie ma innej możliwości w obszarze wibracyjnego arytmetycznego egregora pojęć takich jak liczenie czasu w ustalonych przedziałach. Astrologicznie Horoskop Nowego Roku bada się na moment rozpoczecia Nowego Roku czyli na godzinę 0.00 w dniu 1 stycznia Nowego Roku. To oznacza, że już w kolejnych dniach i tygodniach stycznia Nowego Roku 2022 odczujemy związane z nim energie jakościowe. Stary cykl dobiega końca, lecz ten nowy, niestety, wcale nie zapowiada się spokojniej. Z obliczeń numerologicznych wynika, że rok 2022 ma wibrację cyfry sześć, gdyż 2+0+2+2=6 z matematyczną dokładnością. Definicja tej cyfry, Szóstki (6), jest taka sama jak u osób z Szóstką (6) wpisaną w ich życiorys, w sumę imienia (imion) i nazwiska lub całej daty urodzenia. Reprezentuje symbolikę mistycyzmu, natchnienia oraz pewnego idealizmu, sięganie w zwyż, zamknięcie swoich wizji w zamknietym naczyniu, daje talent pedagogiczny, pozwala na zamiłowanie do filantropii, wzrost w kierunku rozwoju ogniska domowego i rodziny, ale także w negatywnych aspektach ku apodyktyczności oraz zaślepieniu (co źle wróży w polityce). 

Numerologiczny Rok 2022 rozpoczyna się 1 stycznia 2022 o Północy!

Numerologia, inaczej gematria lub arythmologia (gr. arithmologia) znana jest od wieków, ale używali jej głównie wtajemniczeni w nauki hermetyczne, który korzystali z niej zwłaszcza do celów tantrycznych, związanych z finansami, związkami miłosnymi oraz realizacją przeznaczenia duszy. Pierwsze wzmianki o tym, że liczby mają swoją osobowość i dynamikę w Europie, pojawiły się u greckich filozofów w okresie XI do VI wieku przed erą chrześcijańską (p.e.ch), w hermetycznej tradycji orfickiej i potem pitagorejskiej. W XIX wieku numerologia stała się bardziej popularna, szybko zyskała swoich zwolenników, a to za sprawą teozofów i po trochu różokrzyżowców oraz jako część okultyzmu, rozpowszechniła się nazwa "numerologia" w miejsce greckiej "arythmologia" i kabalistycznej "gematria" (gematrja, gematrija). Entuzjaści numerologii czy gematrii twierdzą, że podział na dziewięć cykli wibracyjnych jest bardzo trafny, dlatego cenią ją najbogatsi i najmądrzejsi ludzie na świecie. Podział od dziewięciu cyfr w formie dziewięciolecia stanowi połowę astronumerologicznego cyklu znanego jako saros. 

Portret Numerologiczny Roku z Daty to inaczej opis częściej pojawiających się cech w roczniku z prostą Szóstką wychodzącą z sumowania bez żadnych liczb pośrednich. W porównaniu do roku 2020, rocznik czy rok 2022, tak jak 2021 ma tylko jedno ZERO, co jakościowo polepsza cały rocznik jaki się pod Szóstką z sumy cyfr 2022 urodzi, jednakże wszystkie cyfry są takie same, co jednak zubaża kwadrat numerologiczny, gdyż zamiast dwóch pól jak w roku 2021, będzie ograniczony do jednego pola. Czwórka (4) z Roku 2020 wymagała od ludzi ciężkiej pracy, a Piątka (5) z Roku 2021 dodawała ludziom odwagi i pozwoliła się rozwijać tak, jak sami tego chcą (kiedy podrosną trochę pociechy z tego rocznika), zatem większa była szansa, że protesty w różnych krajach przeciwko złym rządom coś osiągną. Z Piątką także czekało na ludzi trochę przyjemności, zamiast nieustannego stresu i napięcia, także w polityce. Szóstka z roku 2022 to trzy Dwójki (2) w jednym polu na kwadracie magicznym gematrii, zatem generalnie prosta jednokierunkowa aktywność rocznika na polu Dwójkowym z ukierunkowaniem na sumę czyli wibrację Szóstki. Silne tendencje do łączenia się w pary i układy par oraz talenty do prac odtwórczych czyli produkowania naśladowczego, do rzemiosła artystycznego. Rocznik ten może być dobrze reproduktywny u osób mających szóstki w innych aspektach swojego portretu, a liczbę ciąż u urodzonych w tym roku zobaczymy dopiero po kilkunastu latach, kiedy rocznik nabierze pełnoletności. 

Należy pamiętać, że wibracja roku kalendarzowego działa w obrębie egregora kultury stosującej taki kalendarz w sposób utrwalony, a tradycyjni Żydzi, Arabowie, Chińczycy lub Hindusi mogą mieć inny lokalnie utrwalony kalendarz (którego trzeba się trzymać aby móc doradzać im z wibracji dat i lat). W Europie mamy na ogół kalendarz na gregoriański systemowo i egregorycznie Rok 2022 - od swojego początku w dniu 1 stycznia 2022 o północy, aż do swojego końca w dniu 31 grudnia 2022, a to wibracja liczby 2022 w liczbowaniu gematrycznym (sumujemy składowe cyfry: 2+0+2+2) dająca liczbę prostą (6), będącą w dużej mierze wibracyjną powtórką rocznika 2004, który jedynie element nihilistyczny z podwójnymi zerami w środku miał znacznie silniejszy. Osoby z roczników 2004 oraz jeszcze bardziej 2013 oraz 2022 będą zwykle odczuwać więcej pewnej bliskości albo spostrzegać pewne istotne podobieństwa, tak jakby były duszami pokrewnymi czy bliskimi, dobrymi do tworzenia przyjaźni i relacji współpracy. Astronumerolodzy wnioski opierają zarówno na wibracji Roku jaki się rodzi w Nowy Rok, który to poród w kalendarzu zachodnim wypada o północy, o godzinie zero w przejściu z Sylwestra żegnającego Stary Rok, a witającego hucznie i świątecznie Nowy Rok Wibracyjny oraz z horoskopu wydarzenia jakim jest ów moment Nowego Roku, który z uwagi na pochodzenie możemy nazywać Rzymskim Nowym Rokiem. Oczywiście, pewne szczegóły dla kraju pozyskujemy z ustawienia Horoskopu na stolicę danego państwa (działanie władz politycznych), a jeśli chodzi o regiony czy osoby, to na stolicę regionu (gminy, stanu, prowincji etc) lub ich miejsce życia i działalności (gminę, miasto etc). 

Rok 2021 - Numerologia Piątki z Roku

Numerologiczny Rok 2021 - Wibracja Piątki i Merkury

Numerologiczny Nowy Rok w zachodnim kalendarzu łacińskim zwanym współczesnie gregoriańskim zaczyna się wraz z początkiem nowej liczby rocznika czyli w nocy z Sylwestra na Nowy Rok, dokładnie o północy, kiedy większość ludzi hucznie obchodzi jego oczywisty, także liczbowy początek, kiedy zmieniają się cyferki daty z 2020 na 2021. I nie ma innej możliwości w obszarze wibracyjnego arytmetycznego egregora pojęć takich jak liczenie czasu w ustalonych przedzialach. Astrologicznie Horoskop Nowego Roku bada się na moment rozpoczęcia Nowego Roku czyli na godzinę 0.00 w dniu 1 stycznia Nowego Roku. To oznacza, że już w kolejnych dniach i tygodniach stycznia Nowego Roku 2021 odczujemy związane z nim energie jakościowe. Stary cykl dobiega końca, lecz ten nowy, niestety, wcale nie zapowiada się spokojniej. Z obliczeń numerologicznych wynika, że rok 2021 ma wibrację cyfry pięć, gdyż 2+0+2+1=5 z matematyczną dokładnością. Definicja tej cyfry, Piątki, jest taka sama jak u osób z Piątką (5) wpisaną w ich życiorys, w sumę imienia (imion) i nazwiska lub daty urodzenia. Reprezentuje pewne otwarcie na innych, komunikacyjne transformacje, poszukiwanie siebie i podróże, a także może większą otwartość na przygody i nowe związki intymne oraz towarzyskie. 

Numerologia, inaczej gematria lub arythmologia znana jest od wieków, ale używali jej głównie adepci wtajemniczeni w nauki hermetyczne, który korzystali z niej zwłaszcza do celów tantrycznych, związanych z finansami, związkami miłosnymi oraz realizacją przeznaczenia duszy. Pierwsze wzmianki o tym, że liczby mają swoją osobowość i dynamikę w Europie, pojawiły się u greckich filozofów w okresie XI do VI wieku przed erą chrześcijańską (p.e.ch), w hermetycznej tradycji orfickiej i potem pitagorejskiej. W XIX wieku numerologia stała się bardziej popularna, szybko zyskała swoich zwolenników, a to za sprawą teozofów i po trochu różokrzyżowców oraz jako część okultyzmu, rozpowszechniła się nazwa "numerologia" w miejsce greckiej "arythmologia" i kabalistycznej "gematria" (gematrja, gematrija). Entuzjaści numerologii czy gematrii twierdzą, że podział na dziewięć cykli wibracyjnych jest bardzo trafny, dlatego cenią ją najbogatsi i najmądrzejsi ludzie na świecie. Podział od dziewięciu cyfr stanowi połowę astronumerologicznego cyklu znanego jako saros. 

Portret Numerologiczny Roku z Daty to inaczej opis częściej pojawiających się cech w roczniku z prostą Piątką wychodzącą z sumowania bez żadnych liczb pośrednich. W porównaniu do roku 2020, rocznik czy rok 2021 ma tylko jedno ZERO, co jakościowo polepsza cały rocznik jaki się pod Piątką z sumy cyfr 2021 urodzi. Czwórka (4) z Roku 2020 wymaga od ludzi ciężkiej pracy, a Piątka (5) z 2021 roku dodaje ludziom odwagi i pozwoli się rozwijać tak, jak sami tego chcą, zatem większa szansa, że protesty w różnych krajach przeciwko złym rządom coś osiągną. Nareszcie także czeka na ludzi trochę przyjemności, zamiast nieustannego stresu i napięcia, także w polityce.

Należy pamiętać, że wibracja roku kalendarzowego działa w obrębie egregora kultury stosującej taki kalendarz w sposób utrwalony, a tradycyjni Żydzi, Arabowie, Chińczycy lub Hindusi mogą mieć inny lokalnie utrwalony kalendarz (którego trzeba się trzymać aby móc doradzać im z wibracji dat i lat). W Europie mamy na ogół kalendarz na gregoriański systemowo i egregorycznie Rok 2021 - od swojego początku w dniu 1 stycznia 2021 o północy, aż do swojego końca w dniu 31 grudnia 2021, a to wibracja liczby 2021 w liczbowaniu gematrycznym (sumujemy składowe cyfry: 2+0+2+1) dająca liczbę prostą (5), będącą w dużej mierze wibracyjną powtórką rocznika 2003, który jedynie element nihilistyczny z podwójnymi zerami w środku miał znacznie silniejszy. Osoby z roczników 2003 oraz jeszcze bardziej 2012 oraz 2021 będą zwykle odczuwać więcej pewnej bliskości albo spostrzegać pewne istotne podobieństwa, tak jakby były duszami pokrewnymi czy bliskimi. Astronumerolodzy wnioski opierają zarówno na wibracji Roku jaki się rodzi, który to poród w kalendarzu zachodnim wypada o północy, o godzinie zero w przejściu z Sylwestra żegnającego Stary Rok, a witającego hucznie i świątecznie Nowy Rok oraz z horoskopu wydarzenia jakim jest ów moment Nowego Roku, który z uwagi na pochodzenie możemy nazywać Rzymskim Nowym Rokiem. Oczywiście, pewne szczegóły dla kraju pozyskujemy z ustawienia Horoskopu na stolicę danego państwa, a jeśli chodzi o regiony czy osoby, to na stolicę regionu (gminy, stanu, prowincji etc) lub ich miejsce życia i działalności (gminę, miasto etc). 

Piątka (5) to liczba znajdująca się w połowie cyklu numerologicznego głównych liczb zredukowanych czyli w porządku od Jedynki (1) do Dziewiątki (9), jest środkowym rocznikiem, cyfrą planetarnej wibracji Merkurego czyli Posłańca, Hermesa. Uważa się Piątkę (5) za bardzo kluczową, gdyż symbolizuje okres wolności, intensywnych zmian oraz transformacji, ale także swawoli i dewiacyjnych wypaczeń od negatywnej strony. Może być ekscytująca i szczęśliwa, ale też bolesna czy osamotniona, porzucona. Jako rok numerologiczny, będzie zachęcać ludzi do osiągnięcia poczucia wolności przez odbycie przygody, podczas której odnajdziemy swoje powołanie czy nawet misję. Za chwilę się okaże, że trudny Czwórkowy rok 2020 to tylko wprowadzeniem do tego, co nadchodzi z rokiem 2021, ale w numerologii taki jest porządek rzeczy. W wibracji Piątki (5) poczujemy w sobie zdolność do wprowadzania poważniejszych zmian, jakie od dawna chodziły nam po głowie. Zwykle także łatwiej podejmiemy się nowych inicjatyw, czując przy tym, że rosną nam skrzydła, jak to u Merkurego (Hermesa). Zaczniemy kierować się ciekawością oraz niezmożonym pragnieniem wolności, swowody, a w negatywnej formie niestety swawoli i zachowań dewiacyjnych. Nareszcie mamy szansę przeskoczyć samych siebie, by przezwyciężyć własne granice, ale to bardziej dla tych, co mają w Horoskopie urodzenia silną Piątkę czyli silnego i dobrze aspektowanego Merkurego (Hermesa). Piąty rok półcyklu saros wystawi wielu ludzi na cięższą lub nawet wielką próbę, po drodze obnażając wszystkie wewnętrzne słabości i złe skłonności. Może kusić ludzi do tego, by łamać tabu i pozbyć się balastu ciążącego na sercu. Wszystko, co nagromadziło się ludziom i społeczeństwu jako całości emocjonalnie w roku 2020, będzie musiało się po nim rozładować. Rok 2021 porwie wielu ludzi z przytupem, nieoczekiwanie zmieniając ich życie, niestety także na gorsze, nie tylko na lepsze. Z możliwych scenariuszy, możesz odkryć nowe miejsca i nieznane dotąd towarzystwo, często jednak będzie to złe towarzystwo, tym bardziej, że wpływ jednego Zera (0) ciągle jeszcze mamy w wibracji roku i rocznika. Czynniki zewnętrzne sprowokują w ludziach pewne zmiany, dzięki którym jeszcze bardziej zestroisz się ze sobą, ze swoim ja, ale także niestety z tym gorszym ja, pełnym kompleksów czy zaburzeń i skłonności do wypaczeń. 

Rok 2020 - prognoza numerologiczna

Rok 2020 - Wibracja gematryczna Czwórki (4) z dwoma zerami 

Numerologia, inaczej gematria lub arythmologia znana jest od wieków, ale używali jej głównie wtajemniczeni w nauki hermetyczne, który korzystali z niej zwłaszcza do celów tantrycznych, związanych z finansami, związkami miłosnymi oraz realizacją przeznaczenia duszy. Pierwsze wzmianki o tym, że liczby mają swoją osobowość i dynamikę w Europie, pojawiły się u greckich filozofów w okresie XI do VI wieku przed erą chrześcijańską (p.e.ch). W XIX wieku numerologia stała się bardziej popularna, szybko zyskała swoich zwolenników, a to za sprawą teozofów, rozpowszechniła się nazwa "numerologia" w miejsce greckiej "arythmologia" i kabalistycznej "gematria" (gematrja, gematrija). Entuzjaści numerologii czy gematrii twierdzą, że podział na dziewięć cykli wibracyjnych jest bardzo trafny, dlatego cenią ją najbogatsi i najmądrzejsi ludzie na świecie. Podział od dziewięciu cyfr stanowi połowę astronumerologicznego cyklu znanego jako saros. 

Należy pamiętać, że wibracja roku kalendarzowego działa w obrębie kultury stosującej taki kalendarz w sposób utrwalony, a tradycyjni Żydzi oraz Chińczycy i Hindusi mogą mieć inny lokalnie utrwalony kalendarz (którego trzeba się trzymać aby móc doradzać im z wibracji dat i lat). W Europie mamy na ogół kalendarz na Rok 2020 - od swojego początku w dniu 1 stycznia o północy, aż do swojego końca w dniu 31 grudnia, a to wibracja liczby 2020 w liczbowaniu gematrycznym (sumujemy składowe cyfry: 2+0+2+0) dająca liczbę prostą (4), będącą w dużej mierze wibracyjną powtórką rocznika 2002, który jedynie element nihilistyczny z podwójnymi zerami w środku miał trochę silniejszy. Osoby z roczników 2002 oraz 2020 będą zwykle odczuwać więcej pewnej bliskości albo spostrzegać pewne istotne podobieństwa, tak jakby były duszami pokrewnymi czy bliskimi. Astronumerolodzy wnioski opierają zarówno na wibracji Roku jaki się rodzi, który to poród w kalendarzu zachodnim wypada o północy, o godzinie zero w przejściu z Sylwestra żegnającego Stary Rok, a witającego hucznie i świątecznie Nowy Rok oraz z horoskopu wydarzenia jakim jest ów moment Nowego Roku, który z uwagi na pochodzenie możemy nazywać Rzymskim Nowym Rokiem. Oczywiście, pewne szczegóły dla kraju pozyskujemy z ustawienia horoskopu na stolicę danego państwa, a jeśli chodzi o regiony czy osoby, to na stolicę regionu (gminy, stanu, prowincji etc) lub ich miejsce życia i działalności (gminę, miasto etc). 

W portrecie astrogematrycznym roku 2020 (z sumy Czwórki) analizujemy szczególnie położenie i wpływy Rahu (Rāhu - Głowa Smoka, Północny Węzeł Księżycowy) oraz jego wszelkie, nawet najdrobniejsze aspekty, gdyż Rahu - Głowa Smoka - wzmaga lub osłabia działanie wibracji Czwórki z wzajemnością (Czwórka wpływa na Rahu w horoskopie urodzeniowym - zasadniczo liczonym na moment pierwszego wdechu, pierwszego samodzielnego wdechu). Pamiętamy, że liczba Roku najbardziej działa w trzeciej fazie numerologicznego cyklu życiowego, po 54, a od 55-ego roku życia, aż do 81-ego roku życia włącznie czyli na starszyznę pokoleniową. Czwórka należy do początku cyklu ludzkiego ewolucji świadomości i kończy pierwszą połowę wibracji roczników numerologicznych (Piątka to środek gematrycznych Dziewięcioleci w rocznikach - wibracjach roku). 

Liczba (2) pojawia się w dacie aż dwa razy i sumuje się w liczbę 4. Oznacza to, że ten rok będzie kluczowy dla osób, których droga życia lub składowa portretu numerologicznego to pracowita Czwórka. Zmiany energetyczne możemy zaobserwować już na trzy tygodnie przed nadchodzacym Nowym Rokiem, a wpływy energetyczne roku numerologicznego 2019 będziemy odczuwać jeszcze do trzech tygodni po rozpoczęciu roku 2020. Energie na planie fizycznym mieszają się w sposób odpowiedni dla fizycznego cyklu energetycznego, aby płynnie przejść z jednej wibracji w drugą i dać nam czas na zaadaptowanie się do energetycznie czy psychoenergetycznie nowej sytuacji. Bardzo często najbardziej odczuwalnym momentem zmian energetycznych jest najbliżej Dnia Nowego Roku położone wydarzenie astronomiczne, takie jak Nów lub Pełnia Księżyca oraz ingres Merkurego do nowego znaku zodiaku, zwykle liczonego jako wejście w Znak Koziorożca czyli tak zwany Hermetyczny Nowy Rok (Merkury symbolicznie pokonuje Tron Arymana, Hermes zwycięża siły arymaniczne). Rok 2020 to oczywiście rok Żywiołu Wody, gdyż planeta Merkury (Hermes) najdłużej przebywa w znakach wodnych (tak to się wyznacza w astrologii i astromagii). 

Rok 2019 gematria wibracji 12/3

Rok 2019 - Numerologiczna wibracja podliczby 12/3 

Należy pamiętać, że wibracja roku kalendarzowego działa w obrębie kultury stosującej taki kalendarz w sposób utrwalony, a tradycyjni Żydzi oraz Chińczycy i Hindusi mogą mieć inny lokalnie utrwalony kalendarz (którego trzeba się trzymać aby móc doradzać im z wibracji dat i lat). Rok 2019 - od swojego początku w dniu 1 stycznia, aż do swojego końca w dniu 31 grudnia to wibracja liczby 2019 w liczbowaniu gematrycznym (2+0+1+9) dająca liczbę (12) i dalej w sumie prostej (1+2) liczbę wibracyjną (3), rozważana przez ekspertów gematrycznych także jako wibracja 2+19 czyli złożona z trzech składowych, inicjalnej (2), zera (0) oraz wibracji (19) jako aktywnych wibracji. 

Analizując wibrację rocznika, roku urodzenia i wpływy wibracyjne z 2019 najpierw musimy zająć się zrozumieniem wibracji numerologicznej 2019 roku, a aby tego dokonać, trzeba zsumować wszystkie cyfry: 2+0+1+9=12. Po dalszym zsumowaniu (1+2) otrzymujemy liczbę (3) z tłem (12), co zapisujemy jako 12/3. W portrecie astrogematrycznym analizujemy szczególnie położenie i wpływy Jowisza oraz jego wszelkie, nawet najdrobniejsze aspekty, gdyż Jowisz wzmaga lub osłabia działanie wibracji Trójki z wzajemnością (Trójka wpływa na Jowisza w horoskopie urodzeniowym (zasadniczo liczonym na moment pierwszego wdechu, samodzielnego wdechu). 

Ogólnie, rok 2019 w ujęciu numerologicznym, w aspekcie pozytywnym (+), przynosi sprawną komunikację, inspirację i kreatywność, optymizm, spontaniczność oraz entuzjazm. Liczba 3 symbolizuje również zasadę wzrostu, ekspansji i obfitości na poziomie mentalnym, emocjonalnym, finansowym i duchowym. W 2019 roku ludzkość otrzyma też przewodnictwo wielkich autorytetów – mistrzów, których można porównać do najwspanialszych nauczycieli duchowych z przeszłości. Dobry rok na narodziny paru wielkich dusz, awadhutów lub awatarów, jednak muszą być jeszcze dokładne okna daty i godziny na zstępowanie wielkich duchem istot z niebios, oraz oczywiście dobre dla takich narodzin układy planet z koniunkcjami hermetycznymi. 

Saturn w Astrologii i Sade Sati

Saturn w Astrologii i cykle karmiczne Sade Sati

Saturn w astrologii tradycyjnej, chaldejskiej i helleńskiej oraz wedyjskiej to planeta, która od wieków i tysiącleci budzi fascynację i głęboką refleksję wśród astrologów, filozofów i mistyków, tym bardziej, że na najgłębszym poziomie duchowym jest sygnifikatorem przeznaczenia, celu istnienia Duszy w Stworzeniu. Znana jako "władca czasu" i "wielki nauczyciel życia", Saturn, po grecku Kronos, symbolizuje ograniczenia, struktury, odpowiedzialność, a także konsekwencje działań czyli karman. Dwa znaki zodiaku, którymi Saturn włada wedle astrologii – ziemny Koziorożec i powietrzny Wodnik – nadają tej symbolice dodatkowej głębi. Znakowy Wodnik jako symbol wiedzy i Koziorożec jako symbol potencjału na planie materialnym tworzą dualistyczny obraz drogi rozwoju, gdzie Saturn jest przewodnikiem i sędzią. Saturn, jak i inne planety oraz Światła, nie mają współwładców, a czasy w których astrologia powstała, to władza Królów sprawujących rządy absolutne, zresztą imiona planet w takim kontekście na ten cel zostały odpowiednio dobrane aby historie mityczne, archetypy kosmiczne ludności dobrze oddawały pracę planet jako astralnych duchów planetarnych. 

Saturn jako planeta cyklu karmicznej odpłaty

Saturn to druga co do wielkości planeta po Jowiszu w Układzie Słonecznym i szósta w kolejności, jeśli o odległość od Słońca chodzi, ostatnia z jasnych planet wyraźnie widocznych na niebie. Posiada własne księżyce oraz system pierścieni, widoczny dopiero w teleskopach jako rodzaj obręczy czy magicznego pierścienia wokół całego globu, głównie gazowego. Tylko siedem ze znanych księżyców Saturna, posiada kształty zbliżone do kulistego i średnice większe niż 380 km, co daje im postać obrazu kulistego globu księżycowego, a tylko cztery mają ponad 1 tysiąc km średnicy. Największy księżyc Saturna, Tytan, jest większy od planety Merkury, a jego masa stanowi ponad 90% masy znajdującej się na orbicie Saturna, przy średnicy 5150 km, licząc łącznie z pierścieniami, zatem niewielki jest sens mówienia o wielkiej liczbie księzyców, kiedy są one generalnie tak małe, że się praktycznie nie liczą ani rozmiarami, ani mocą świecenia, ani kulistością, ani masywnością. W V wieku e.ch.,  indyjscy i perscy astronomowie w tekście Surya Siddhanta podają oszacowaną w tradycji wedyjskiej i perskiej średnicę Saturna na 118 902 km w przeliczeniu, obecnie, na początek XXI wieku przyjmowana średnica równikowa planety to 120 536 km, zatem astrologia wedyjska pozwalała na dokładne obliczanie średnicy tarczy planety tak odległej jak Saturn. 

W astrologii chińskiej i japońskiej planeta Saturn jest określana jako Gwiazda Ziemi czy Gwiazda Ziemna (土星). Określenie to pochodzi od pięciu elementów (Wu xing) chińskiej filozofii, przyporządkowanych żywiołom natury, a także każdego żywiołu do jednej z pięciu jasnych planet, w tym Saturna jako elementu ziemi. W starożytnym języku hebrajskim Saturn nazywany jest Shabbathai. W mitologii rzymskiej bóstwo Saturn, Saturnus, od którego bierze swoją nazwę planeta, jest staroitalskim bóstwem czy archaniołem rolnictwa i zasiewów oraz płodności. Rzymskie bóstwo Saturn jest odpowiednikiem greckiego Kronosa - władcy czasu i losów, a w czasie zimowego przesilenia organizowano misteria duchowe i inicjacyjne związane z Saturnem, w Imperium Romanum Saturnalia, a w Grecji Kronalia bazujące na walce światła przeciwko ciemności i powrocie sił światłości na Ziemię. W alchemii metalem Saturna jest ołów. Jowisz jako największa i Saturn jako druga co do wielkości planeta razem wzięte stanowią 92% całkowitej masy planet Układu Słonecznego, a wszystkie pozostałe planety i planetoidy to zaledwie 8 procent tej masy - stąd najważniejsze dla astrologa są cykle Jowiszowo-Saturnowe trwające 20 lat, od spotkania czyli koniunkcji aż do następnej koniunkcji, w kolejnym znaku Trygonu danego Żywiołu. Wahana, pojazd Saturna i zarazem ptak ostrzegający to generalnie kruk, wrona, gawron, a także sęp... 

Mistrz Apoloniusz z Tiany

Mistrz Apoloniusz z Tiany - Wniebowzięty Syn Boży

Apoloniusz z Tiany, Apollonios z Tyany (gr. Τύανα) - ur. w 3 p.e.ch. lub 15 roku e.ch. w Tianie w Kapadocji, zm. 97 lub 100 roku w Efezie – neopitagorejski filozof, orator, mistyk i mędrzec, założyciel szkoły pitagorejskiej w Efezie. Uważany był za pośrednika między bóstwami nieba i ludźmi, cudotwórcę (thaumaturgos), białego maga i proroka Bożego. Wiele podróżował (m.in. Azja Mniejsza, Syria, Grecja, Rzym i Indie, także Gibraltar), gdzie zdobył rozległą wiedzę o religiach i filozofii wschodniej. Doktrynę braminów próbował pogodzić z nauką Pitagorasa, a przebywając w Indii praktykował intensywnie ówczesną tradycyjną Jogę fakirów - siddhów. Prawdopodobnie, pewniejszą datą narodzin Apolloniusza jest 3 rok p.e.ch. (25 grudnia 3 roku p.e.ch.), która pokazuje, że rzeczywiście był mniej więcej rówieśnikiem Jezusa Chrystusa. Młodszy brat Apolloniusza mógł się urodzić w 15 roku e.ch., na co wskazuje fakt, że Apolloniusz opiekował się bratem, a zwykle to starszy z braci opiekował się młodszymi w tamtych warunkach u kulturze. 

Apolloniusz z Tiany

Mistrz Apoloniusz (gr. Theos Aner, Mąż Boży) urodził się w Kapadocji, u podnóża Gór Taurus krainie leżącej w środkowej Turcji, będącej jeszcze częścią Imperium Rzymskiego, w dzisiejszym Kemerhisar w południowej Turcji. Wedle podań jego matce ukazał się magiczny Bóg Proteus, syn boga morza Posejdona, który był duchowo ojcem dziecka, a ściślej Apolloniusz był jego Awatarą, gdyż niejako bóstwo matce rzekło, że wcieli się osobiście w jej syna. Apolloniusz urodził się na łące, gdzie pasterze i pasterki odbierali jego poród. Kiedy stał się sławny, w miejscu narodzin na łące uczniowie z Kapadocji ufundowali przybytek ku czci Mistrza Apolloniusza. Hierokles i Porfiriusz widzieli w Apolloniuszu kogoś znacznie lepszego, bardziej boskiego i duchowego od Jezusa Chrystusa. Jako dzień narodzin Apolloniusza z Tiany podaje się mistyczny 25 grudnia, ówcześnie znany jako dzień magicznych narodzin bóstwa Mitra, znanego też jako Mitron lub Metatron oraz z perska Mithra. 

Uznaje się go za misteryjno-religijnego adepta neopitagoreizmu i teozoficznego gnostyka. Był autorem biografii Pitagorasa oraz księgi zatytułowanej „O ofiarach” (zachował się fragment). Zachowały się także „Listy” Apoloniusza, jednak autorstwo ich bywa podważane. Przypisywano mu też odnalezienie i opublikowanie Tablicy szmaragdowej - jednego z najważniejszych tekstów alchemicznych i ezoterycznych. Współczesne badania uznają ją jednak za utwór pochodzenia arabskiego, najwcześniej poświadczony u Balinusa (VIII w.n.e.), który jest czasami określany jako "pseudo-Apoloniusz z Tiany", jednak są to tylko późniejsze kopie pierwotnego oryginału, a nie badania nad oryginałem, który mógł zostać zniszczony przez złowrogą inkwizycję chrześcijańską. Niektóre nurty tradycji pitagorejskiej wymagają uczenia się takich tekstów i treści tylko na pamięć, zatem możliwe, że spisał ktoś coś, co powinien był uczyć się na pamięć i nie zapisywać. 

Boska działalność Apolloniusza, Posłańca Bóstwa Słońca (jako urodzony w Dniu Mitry), wśród społeczeństwa przyczyniła się do jego sławy jako cudotwórcy i wielkiego białego maga, boskiego maga, znawcy ziół i ziołolecznictwa, magii i goecji. Nauczał, uzdrawiał chorych i reformował kulty religijne w kierunku mistriów. Jego zadziwiające czyny zyskały mu sławę człowieka obdarzonego boskością. On sam przedstawiany był jako wielki Syn Boży i Kapłan Słońca. Jego zadziwiające życie i czyny przedstawił w Żywocie Apolloniosa z Tyany Flawiusz Filostrat na polecenie cesarzowej Julii Domny w III-im stuleciu ery chrześcijanskiej jako idealny obraz greckiego filozofa, mistrza mądrości. Ciekawe, że w III wieku, miasto Tyana nosiło nazwę Christoupolis - czyli miejscowość pochodzenia Chrystusa, Miasto Chrystusa, co może wskazywać na to, kto był uważany wówczas za prawdziwego Chrystusa i z czyjego życiorysu powstał w końcu życiorys Jezusa. Wiele tak zwanych ewangelii apokryficznych zwalczanych przez oficjalne chrześcijaństwo, to nauki spisywane przez uczniów Świętego Apoloniusza z Tiany, a nie przez uczniów Jezusa z Nazaretu, stąd kościelna walka z wieloma apokryfami.