Brahmarakszasy - Demony udające Uduchowienie i Boskość
Brahmarākszasy (sanskryt: ब्रह्मराक्षस) to zaciekłe demony czy tytany w mitologii wedyjskiej i hinduistycznej, złe demony udające bogów lub boginie i zwodzące praktyków jogi oraz dharmicznych tradycji duchowych. Brahma Rakshasa lub w rodzaju żeńskim Brahma Rakshasi jest często złym duchem bramina, zmarłego uczonego wysokiego urodzenia lub braminki, którzy dopuścili się złych rzeczy w swoim życiu lub nadużyli swojej wiedzy, którzy po śmierci cierpią jako Brahma Rakshasa. Brahmarakszasy często podają się za Braminów, tyle, że nie mają ani formalnych ani duchowych właściwości, aby pełnić takie wyższe funkcje duchowe. Ziemskim obowiązkiem takiego uczonego czy uczonej było rozproszenie ciemnoty lub przekazanie wiedzy dobrym uczniom, gdy tego nie zrobią olewając nauczanie i chowając wiedzę dla siebie lub ją wypaczając, po śmierci zamieniają się w Brahma Rakszasa/si, które są bardzo zaciekłymi demonicznymi duchami, złymi i mrocznymi, takimi demonami duchowości. Słowo Brahmarakszasa oznacza Brahmina i Rakszasa, demona przybierającego maskę uduchowienia i pobożności, w jednym ciele.
 |
| BrahmaRakszasa - Demon wielkości udający boskość lub uduchowienie |
Według starożytnych tekstów hinduistycznych i wedyjskich są to potężne duchy zła, demoniczne, asuryczne, które mają wiele mocy paranormalnej i tylko nieliczni na tym świecie mogą z nimi walczyć i zwyciężyć lub dać im zbawienie od tej mrocznej formy życia. Brahma-rakszasy nadal zachowują wysoki poziom uczenia się i sił psychicznych, ale rozwijają pociąg oraz smak do istot ludzkich, które niszczą poprzez opętania i wampiryzm. Często posiadają wiedzę o swoich przeszłych życiach, pewną dozę wiedzy o Wedach i Puranach, ale w istotnych punktach spaczonej, dewianckiej i wynaturzonej; innymi słowy, mają cechy zarówno typowego bramina, jak i rakszasa, z tendencjami mącicieli, niedouków, szkodników, piewców wątpliwych idei oraz jakiś szkodliwych własnych wymysłów. Ich pochodzenie w literaturze Indii można prześledzić do źródeł wedyjskich poprzez Hymn 87 z dziesiątej mandali Rygwedy.
