Saturn w Astrologii i cykle karmiczne Sade Sati
Saturn w astrologii tradycyjnej, chaldejskiej i helleńskiej oraz wedyjskiej to planeta, która od wieków i tysiącleci budzi fascynację i głęboką refleksję wśród astrologów, filozofów i mistyków, tym bardziej, że na najgłębszym poziomie duchowym jest sygnifikatorem przeznaczenia, celu istnienia Duszy w Stworzeniu. Znana jako "władca czasu" i "wielki nauczyciel życia", Saturn, po grecku Kronos, symbolizuje ograniczenia, struktury, odpowiedzialność, a także konsekwencje działań czyli karman. Dwa znaki zodiaku, którymi Saturn włada wedle astrologii – ziemny Koziorożec i powietrzny Wodnik – nadają tej symbolice dodatkowej głębi. Znakowy Wodnik jako symbol wiedzy i Koziorożec jako symbol potencjału na planie materialnym tworzą dualistyczny obraz drogi rozwoju, gdzie Saturn jest przewodnikiem i sędzią. Saturn, jak i inne planety oraz Światła, nie mają współwładców, a czasy w których astrologia powstała, to władza Królów sprawujących rządy absolutne, zresztą imiona planet w takim kontekście na ten cel zostały odpowiednio dobrane aby historie mityczne, archetypy kosmiczne ludności dobrze oddawały pracę planet jako astralnych duchów planetarnych.
 |
| Saturn jako planeta cyklu karmicznej odpłaty |
Saturn to druga co do wielkości planeta po Jowiszu w Układzie Słonecznym i szósta w kolejności, jeśli o odległość od Słońca chodzi, ostatnia z jasnych planet wyraźnie widocznych na niebie. Posiada własne księżyce oraz system pierścieni, widoczny dopiero w teleskopach jako rodzaj obręczy czy magicznego pierścienia wokół całego globu, głównie gazowego. Tylko siedem ze znanych księżyców Saturna, posiada kształty zbliżone do kulistego i średnice większe niż 380 km, co daje im postać obrazu kulistego globu księżycowego, a tylko cztery mają ponad 1 tysiąc km średnicy. Największy księżyc Saturna, Tytan, jest większy od planety Merkury, a jego masa stanowi ponad 90% masy znajdującej się na orbicie Saturna, przy średnicy 5150 km, licząc łącznie z pierścieniami, zatem niewielki jest sens mówienia o wielkiej liczbie księzyców, kiedy są one generalnie tak małe, że się praktycznie nie liczą ani rozmiarami, ani mocą świecenia, ani kulistością, ani masywnością. W V wieku e.ch., indyjscy i perscy astronomowie w tekście Surya Siddhanta podają oszacowaną w tradycji wedyjskiej i perskiej średnicę Saturna na 118 902 km w przeliczeniu, obecnie, na początek XXI wieku przyjmowana średnica równikowa planety to 120 536 km, zatem astrologia wedyjska pozwalała na dokładne obliczanie średnicy tarczy planety tak odległej jak Saturn.
W astrologii chińskiej i japońskiej planeta Saturn jest określana jako Gwiazda Ziemi czy Gwiazda Ziemna (土星). Określenie to pochodzi od pięciu elementów (Wu xing) chińskiej filozofii, przyporządkowanych żywiołom natury, a także każdego żywiołu do jednej z pięciu jasnych planet, w tym Saturna jako elementu ziemi. W starożytnym języku hebrajskim Saturn nazywany jest Shabbathai. W mitologii rzymskiej bóstwo Saturn, Saturnus, od którego bierze swoją nazwę planeta, jest staroitalskim bóstwem czy archaniołem rolnictwa i zasiewów oraz płodności. Rzymskie bóstwo Saturn jest odpowiednikiem greckiego Kronosa - władcy czasu i losów, a w czasie zimowego przesilenia organizowano misteria duchowe i inicjacyjne związane z Saturnem, w Imperium Romanum Saturnalia, a w Grecji Kronalia bazujące na walce światła przeciwko ciemności i powrocie sił światłości na Ziemię. W alchemii metalem Saturna jest ołów. Jowisz jako największa i Saturn jako druga co do wielkości planeta razem wzięte stanowią 92% całkowitej masy planet Układu Słonecznego, a wszystkie pozostałe planety i planetoidy to zaledwie 8 procent tej masy - stąd najważniejsze dla astrologa są cykle Jowiszowo-Saturnowe trwające 20 lat, od spotkania czyli koniunkcji aż do następnej koniunkcji, w kolejnym znaku Trygonu danego Żywiołu. Wahana, pojazd Saturna i zarazem ptak ostrzegający to generalnie kruk, wrona, gawron, a także sęp...
