Astrologia Wedyjska - Vedanga Jyotisha

Wedanga Dźjotisza - Astrologia Odwedyjska Maharszi Lagadha

Wielu ludzi na Zachodzie interesuje się astrologią wedyjską, ale myli ją ze współczesną od kilkuset lat astrologią ptolemejsko-hinduską, która zaczęła powstawać pomiędzy II-VI wiekiem e.ch., a zatem bardzo dawno po epoce wedyjskiej i wedantyjskiej dawnych czasów znanych z wysokiego poziomu astronomii i astrologii wedyjskiej oraz z matematyki i numerologii wedyjskiej (Anka Widjam). Nie jest łatwo odróżnić współczesnych astrologów indyjskich (Bharata Jyotisha) i hinduskich (Hindu Jyotisha) od astrologów praktykujących pradawny system astrologii wedyjskiej, Vaidika Jyotisham czyli w spolszczeniu pisząc Waidika Dźjotiszam, Wedyjska Gwiazdologia. Z różnych wykładów i kursów oraz studiów wedyjskich dla praktyków starych tradycji zbieramy tutaj trochę materiału do postudiowania, wtedy łatwiej będzie zrozumieć na czym polegała pradawna astrologia wedyjska mędrów z epoki Rygwedy i Atharwawedy, gdzie jest najwięcej odniesień astrologicznych. 

Wedyjski Gwiazdozbiór Saptaryszi lub Mahayanam - Siedmiu Mędrców - Wielki Wóz

Traktat Vedanga Jyotisha (IAST: Vedāṅga Jyotiṣa), lub Jyotishavedanga (Jyotiṣavedāṅga), jest jednym z najwcześniejszych znanych indyjskich tekstów o astrologii (Jyotisha, w spolszczeniu Dźjotisza lub Dźjotiszam). Zachowany tekst jest prawidłowo datowany na pierwszy wiek drugiej połowy II tysiąclecia p.e.ch., czyli na okolice ponad 1400 lat p.e.ch., ale może opierać się na tradycji rozpowszechnionej szeroko dopiero około 700-600 p.e.ch., czyli w czasach pitagorejskich. Tekst jest podstawą wielu tradycyjnych szkół indyjskiej i wedyjskiej Jyotishah, jednej z sześciu dyscyplin Vedangah. Jego autor jest tradycyjnie nazywany Lagadha, Laghada Rshi (Rishi, Ryszi) czy poważniej jako Lagadha Maharszi. Datowanie klasycznego traktatu Vedanga Jyotisha jest istotne dla datowania tekstów wedyjskich. Vedanga Jyotisha/h opisuje przesilenie zimowe na okres około 1400 p.e.ch. Opis ten został słusznie użyty do datowania Vedanga Jyotisha, a ci którzy umieją czytać, rozumieją, że autor napisał i opublikował dzieło z okazji przejścia gwiazdy Alfa Delfina (a Del) przez Punkt Przesilenia Zimowego, co zresztą wymagało bardzo precyzyjnych pomiarów nieba i solidnych obliczeń matematycznych, z dokładnością sekundarną. Stąd wiemy też, że autor, wedyjski astrolog i Ryszi posługiwał się starożytną Sayana Jyotishą, bo mierzył ruchomy Zodiak Sayanam Raśi. Taka właśnie jest starożytna astrologia wedyjska i powedyjska, Vaidika Jyotisha (Dźjotoisza) oraz Vedanga Jyotisha.

Naukowo, tylko Cakraverti prawidłowo szacuje czas napisania dzieła na podstawie opisu przesilenia zimowego podanego przez autora, i ten jest w przybliżeniu poprawny i przypada na około 1400 rok p.e.ch., chociaż analizując podane fakty o przejściu gwiazdy alfa Delfina, wzdłuż Ekliptyki czy Ravimargah, w rzucie na Ekliptykę, a to na tylnej części gwiazdozbioru Koziorożca było jako granica ruchomych Znaków Zodiaku (Raśi czy Raśi Bhavah), IX i X czyli Znaku Centaura (Strzelca) i Znaku Koziorożca (Kozy, Makarah), możemy podać bardzo dokładny czas przejścia, który naukowo wyliczamy na -1428 rok p.e.ch., a nawet dokładnie na 22 marca 1428 p.e.ch., gdyż wtedy długość ekliptyczna gwiazdy Alfa Delfina (Svalocin) wynosiła 270 stopni 00' minut łuku oraz 00,0" sekund łuku. To idealne przejście trwało tylko kilka godzin, od 13.31 do 20.24 dnia 22 marca 1428 roku p.e.ch., rok podany bez roku zerowego na zmianie biegu liczenia lat pomiędzy p.e.ch. (BCE), a e.ch. (CE), a czas przeliczony na polski zimowy. W Indiach cztery do sześć godzin później było, zatem piękny wieczór i noc idealna do obserwacji i pomiarów dla astrologa i jego licznych uczniów okresu powedyjskiego, a w Grecji orfickiego, bo Orfeusz rozkręcał wówczas szkołę magiczną, numerologię i astrologię oraz chirologię, chaldejskiego pochodzenia, tę samą co wieki później Pitagoras.

Dzieło Ryszi Lagadha powstało najpewniej z włączeniem późnej wiedzy astronomicznej okresu Harappa do nauk wedyjskich, co również proponował Subbarayappa. Historycy badający dawne teksty muszą pamiętać, że jak ktoś nawet po dwustu latach publikuje ponownie książkę w języku polskim, to ten stary styl pisania dostosowuje do współczesnych czytelników i uwspółcześnia język, nic zatem dziwnego, że po prawie tysiącu lat, kolejni wydawcy uwspółcześnili pisownię i styl pisania dawnego autora, aby było je łatwiej czytać ludziom z okresu 800-600 lat p.e.ch., czyli w Grecji to były czasy wcześniejsze nawet niż Pitagorasa, a w Rzymie okres w którym działa się historia Remusa i Romulusa. O powstaniu dzieła raczej wnioskujemy po tym, co ono opisuje jako aktualne fakty, a nie po korektach dokonywanych przez osoby przepisujące dzieło po wiekach czy nawet tysiącleciach. Inaczej perskie "Baśnie Tysiąca i Jednej Nocy" Szeherazady musielibyśmy uznać za dzieło polskie z XX wieku, gdyby tylko dajmy na to polskie tłumaczenia się za 500 lat zachowały, a perskich oryginałów ani trochę. Maharyszi Lagadha żył i nauczał w Kaszmirze, w dolinie wielkich mędrców czyli niebiańskich ryszich czyli ponad dorzeczem Indusu, a współcześnie w Indiach północno-zachodnich lub w Pakistanie. 

Szasztamśa - Szóstkowy Podział Znaku Zodiaku

Szasztamśa - Podział Znaku na Sześć Części po Pięć Stopni

W astrologii hinduistycznej w odróżnieniu od wedyjskiej nie często używa się podziału Szasztamśa (Shashthamsa, także Kauluka) jako jednego z Warga-Amśah. To jest podział współcześnie oznaczany po kalifornijsku jako D6, jednak astrologia wedyjska (Vaidika Jyotisham) zawsze używa pełnej nazwy własnej podziału, który często ma znaczenie symboliczne. Zastanówmy się, dlaczego jest to ważny podziałowy znaku i transformacja horoskopu, gdyż liczba Sześć (6) to liczba miarowa, doskonała, magiczna, a także liczba planety Wenus i jej sfer działania czy wpływu. Wenus to najjaśniejszy po Słońcu i Księżycu obiekt świecący na niebia, najjaśniejsza z Pięciu Jasnych Planet czyli z Pańćagraha Dźjotiszy mającej wyraziście przypisane Żywioły. Oprócz Wenus mamy z liczbą sześć związane Bóstwa Nieba, które mają Sześć Twarzy i Sześć Rąk lub Sześć Par Rąk, jak chociażby Kartikeya czy Sześciogłowy Skanda. 

Powstawanie Warga-Amśah - Podział na Drekkany czyli Dekanaty Znaków

Podziały Warga Amśah mogą dostarczyć użytecznej dodatkowej perspektywy na temat znaczenia Graha czyli planet rozumianych w sensie astrologicznych dziewięciu obiektów ruchomych, w tym Świateł, planet i węzłów zaćmieniowych. Jednak jeśli dokładny czas urodzenia nie jest dla osoby dostępny, podziały dywizjonalne czy odcinki łukowe są mylące i należy je zignorować. Horoskopy podziałowe tworzy się, dzieląc każdy Znak Zodiaku (Raśi, Zoidios) na określoną liczbę odcinków czy łuków, odcinków łukowych wzdłuż Ekliptyki, przypisując Znak Zodiaku do każdego podziału, a następnie nakładając planety na każdy podział i na nowy Horoskop czy Kundali w oparciu o Znak Zodiaku (Raśi), który zajmują w podziale, zgodnie z opisem w Hora Śastra Paraśary. 

Od starożytności, z czasów wedyjskich, Raśi odnoszone są do Znaków Zodiaku liczonych od rzeczywistego Punktu Równonocy Wiosennej zwanego Punktem Barana, Meszadi, co zwane jest Sajana Dźjotiszą. Odróżnia to starą prawdziwą astrologię wedyjską Saptaryszich czyli Siedmiu Mędrców od powstałej w połowie II tysiąclecia ery chrześcijańskiej astrologią hindusko-ptolemejską powielającą pewne gwiazdozbiorowe błędy Ptolemeusza, który nie zrozumiał skali czasowej obrotu precesyjnego i przejścia Znaków Zodiaku przez gwiazdozbiory o podobnych nazwach. Astrologia wedyjska jako gwiazdozbiorów nieruchomych czyli stacji gwiazdowych używa 28 konstelacji księżycowych podobnie jak astrologie perska, chaldejska i chińska, gdzie 27 równych, a 28 nierównych gwiazdozbiorów zwie się nakszatrami, a do wielu celów są znacznie bardziej dokładne.