Kwiat Miłosnej Pieśni

Kwiat miłosnej pieśni 

Mistrz Mohan Ryszard Matuszewski - Mohandźi

1.

Takie nasze życiowe plany

Zawsze kochać i być kochany;

Dureń z miłości się zabija

A mądry wzgardzi i omija!

Nie z Tobą dziewczyno się żenię

Poślubiam zawsze swe marzenie;

Krzyż na miłości postawiłem

Gdy z zadziwieniem Cię odkryłem!

Wpadamy do miłosnej matni

Ni po raz pierwszy ni ostatni;

Smak komplementów, fałsz i słowa

A Tyś szczęśliwa i różowa!

Czasem spotkanie mimochodem

Miłości staje się powodem;

Zakochani jakże są ślepi

Choć może dla nich to i lepiej! 

2.

Zarówno kobieta jak i świat

Mają dni swoje, nie mają lat;

Wciąż jednak się jeszcze rumienię

Na samo o Tobie wspomnienie!

Podszepnął mi Amor skrzydlaty

Bym kochał dziewczyny i kwiaty;

Trzeba wiele taktu, umiaru

By z miłości nie zdmuchnąć czaru!

Jesteś jak polana słoneczna

Nieuchwytna, lekka, taneczna;

Miłość ceni niedoświadczenie

Bo nie jest kunsztem lecz wzruszeniem!

Na wszystko jest właściwa pora

Nigdy nie poganiaj Amora;

Z sercem swoim nie przegrasz wojny

Gdy nieprzyjaciel w urok zbrojny!

3.

Za miłosnej pieśni jeden kwiat

Oddawać pragnę cały świat;

Jeśli jesteś jakimś poetą

To dzięki kwiatom i kobietom!

Jestem poetyki kąkolem

Zdobię, zachwaszczam całe pole;

Mówię wam wszystkim: „Drogie Panie”

Odejdźcie, gdyż nie stać mnie na nie!

Ta kobieta wrogów nie miała

Bo wciąż każdemu ulegała;

Honoru rodziny trzeba strzec

Tak od frontu jak i od plec!

Przeszłość dziewczyny kryształowa

Kryształ wciąż cięty jest od nowa;

Na buzi taki straszny plakat

Że w sercu zawsze jeden wakat!

4.

Na tym polega wstyd dziewiczy

Że swych upadków już nie zliczy;

Jak już miłować, to ordynkiem

Myślą, mową i uczynkiem!

Gdy któraś jest w mężczyzny guście

Ten zaraz marzy o rozpuście;

Bierzcie, bo nie będzie wam dane

Kobiety chcą być zdobywane!

Gdy chcesz być moją duszą, ciałem

Daj mi wszystko, czego nie miałem;

Weź mnie do czyśćca, weź do nieba

Dawaj pieszczoty jakiej trzeba!

Uwieść dewotkę – niebios droga

Przestanie cnotka nudzić Boga;

Pozwól miłości na spełnienie

Aż po ostatnie życia tchnienie!

(c) by Mohan Ryszard Matuszewski