Erato Ukochana

Erato Ukochana 

Mohan Ryszard Matuszewski

1.

Erato weź swoją kitarę

Chcę jeszcze z Tobą stworzyć parę;

Zacznij wygrywać dźwięki pieśni

Aby anieli śpiew Twój nieśli!

Zawołaj do mnie wdzięczne ‘chaire’

Niech zapanuje wszędzie ‘Eiren’;

Bądź mą Taleją i Kaliope

Razem zdobywajmy Europę!

Klio wysławia naszą Miłość

Odwieczną ku sobie zażyłość;

Erato zagraj na kitarze

Otwórz nam Niebios korytarze!

Lira cudowną tchnie muzyką

Erato poezji liryką;

Nie znamy Dike bez Eunomii

Dawnej, niebiańskiej Teogonii!

2.

Niech Polihymnia, Terpsychora

Cieszą nas śpiewem, tańcem w Horach;

Bądź mi Erato dziś Miłością

Tak jak Urania jest Wiecznością!

Erato zagraj na swej lirze

Aż się do Ciebie całkiem zbliżę;

Dźwięk pieśni Twej porusza Kloto

Nić życia z Tobą przędzie Złotą!

Wznosi Terpsyche urok Tańca

Wokół Miłości i różańca;

Erato ukochaną moją

Miłosne więzi się podwoją!

Czarowne płynie Charis z Plejad

Czar Twoich wdzięków bez żadnych wad;

Erato ma na kitarze gra

Czy jesień, wiosna, czy lodu kra!

3.

Raduj się Tańcem Terpsychoro

Przy dźwiękach liry każdą porą;

Pierydy wszystkie nam klaskają

Charyzmy hojnie rozdawają!

Radość Euterpe nie zna granic

Smutki ma wszystkie chyba za nic;

Dźwięk jej fletu – Kloto wspomaga

By żyć potrzebna nam rozwaga!

Dziewięć Bogini nam nonadą

Chórem anielskim, boską Nadą;

Grają na serca strun dziewięciu

Miłością brzmią ludzkiemu księciu!

Korowód płynie niczym rzeka

Pomysły zsyła nam Eureka;

Kitary dźwięki brzmią tęsknotą

Życie bez Ciebie jest sromotą!

4.

Góry Mnemose pięknie tańczą

Światła Miłości cudnie niańczą;

Atropos cała zadziwiona

Życie przedłuża odmieniona!

Helios świetlistym swym Rydwanem

Miłość mą budzi już nad ranem;

Zawsześ Miłością mą Erato

Zima to, wiosna czy też lato!

Tallo tęsknoty mej okryciem

Miłość Erato całym życiem;

Polihymnia składa me słowa

Taka z Bóstwami jest rozmowa!

Erato znaczy ‘Ukochana’

Przez filos, eros miłowana;

Apollin chórem dyryguje

Montia agape się kieruje!

(C) by Mohan Ryszard Matuszewski 

Bogini Erato - dosłownie „Umiłowana”, „Ukochana”, gr. Ἐρατώ Eratṓ, 'Eratou, łac. Erato ‘Pożądana’, ‘Namiętna’ – w mitologii greckiej muza poezji miłosnej. Uchodziła za córkę boga Zeusa i tytanidy Mnemosyne oraz za siostrę: Euterpe, Kalliope, Klio, Melpomene, Polihymnii, Talii, Terpsychory i Uranii. Jest jedną spośród dziewięciu muz olimpijskich (przebywały na Olimpie), które należały do orszaku Apollina (Apollon Musagetes), ich przewodnika. Wraz ze swoimi siostrami uświetniała śpiewem biesiady bosko-ludzkie (m.in. zaślubiny Tetydy i Peleusa oraz Harmonii i Kadmosa), a także uczty olimpijskie samych bogów i bogiń. W sztuce przedstawiana jest zwykle jako kobieta z kitarą (lub cytrą) – atrybutem symbolizującym dziedzinę sztuki, której patronowała. Isyllus w swoim Hymnie do Asklepiosa wspomina, że Zeus wydał Erato za człowieka o imieniu Malos, a para miała córkę Kleofemę. Jest jedną z dziewięciu Muz, które śpiewały i tańczyły na boskich biesiadach pod przewodnictwem Apollina. Bogini Erato posiada wielki dar wróżenia, przepowiadania przyszłości.