Droga Światła

Czym jest Droga Światła? 

Na planie wewnętrznym, osobistym, Droga Światła jest pewnym postanowieniem, które dojrzała Dusza (Atma-Purusza) powzięła i realizuje w życiu wewnętrznym i zewnętrznym. Jest nim odkrywanie Wyższej Jaźni (Parama Atman, Rucha Kaddosz), świadomości (Ćittam), Boskiej Natury (Daiva Svarupa) i naturalnych przejawień, ekspresji w codziennym życiu. Wiąże się to z podążaniem drogą Najwyższych Wartości - całkowitą szczerością wobec siebie i innych oraz realizowaniem Najwyższych Intencji, Najwyższych Idei w codziennym życiu. We wszystkich tradycjach duchowych czy mistycznych, symbolem boskości, jej przejawieniem i widocznym znakiem było Białe Światło. 

Shree Swami Paramahansa Lalitamohan-Ji

Droga Światła jest więc podążaniem Drogą Boskości (Daiva Marga, Tao Nieba), która nierozerwalnie łączy się z odkrywaniem a następnie przejawianiem Boskich Cech, naszej Boskiej Natury. Można realizować ją we wszystkich kulturach, religiach, czy tradycjach duchowych, które mają autentyczny związek ze Źródłem w Niebiosach. Podążanie Drogą Światła teoretycznie nie jest przypisane do żadnej z nich, a jednocześnie do wszystkich, jest bowiem naturalnym elementem duchowej ewolucji człowieka jako jednostki i całego gatunku. Trzeba się jednak w praktyce zakotwiczyć mocno i zakorzenić przynajmniej w jednej ze starych tradycji takich jak np. sinto, hezychazm, wedanta, dhjana joga, kaballah czy sufizm, aby praktyka przyniosła głębsze duchowe owoce, a to oznacza dogłębne podążanie za wskazówkami starych mistrzów, proroków czy boskich awatarów. Zajęcia Drogi Światła adresowane są do wszystkich tych, którym powyższe idee są bliskie i szukają wsparcia na Drodze Rozwoju Duchowego. 

Ścieżka Morya

Ścieżka Morya 

Diamentowa Ścieżka Duchowa 

Mistrz Morya Khan

1.

Kto MORYA podjął inicjację

Przyjął na siebie obligację;

Do Raju nigdy sam nie wejdzie

Kto od Guru swego odejdzie! ||1||

Niechaj przejawia Dobrą Wolę

I zajmie w życiu Boską Rolę;

Niechaj świeci Światłem Diamentu

Sięga Aniołów Firmamentu! ||2||

Wadźra pamięta wszystkich Uczniów

Diament nie znosi żadnych trutniów;

Wadźra jest krzyżem Odwiecznego

Piorunem życia słonecznego! ||3||

Trudy postnego oczyszczenia

Ścieżki Diamentu utrudzenia;

Nagrodą kraj Morya pośród gór

Anielskich pieśni rozbrzmiewa chór! ||4||

Nektar Mistyki

Nektar mistyki – Poemat o rozwoju duchowym

Sadaśiwa Samhita – Żywego Boga Księga Pieśni

Śiwa Bóg - Strażnik Niebiańskich Dróg

♥

Tyś moją Miłością odwieczną

Napełniasz mnie Chwałą waleczną;

Jam Tobie oddany, posłuszny

Nawet, gdy dzień dla mnie zaduszny!

Jam Twoim obrazem, odbiciem

Tyś moim natchnieniem i życiem!

Stworzyłeś mnie do wzniosłych zadań

Jam owocem anielskich nadań!

Tyś stworzył mnie Aniołem pięknym

I obdarzył Imieniem dźwięcznym;

Trąby anielskie pięknie grają

Chóry wielbiące mi śpiewają!

Początki mego zaistnienia

Ukryte w Kronice Istnienia;

Ciężką praca Posłańca Boga

Przyszłość naszą napełnia trwoga! 

Znaki Szatana

Znaki Szatana 

Mohan Ryszard Matuszewski - Mistrz Aiki-Jutsu

1.

Jam Kriszńa grający na flecie

I Buddy Światło na tym Świecie;

Jam jest Droga, Prawda i Życie

Wy ludzie w Boga nie wierzycie!

Czy znajdzie Syn wiarę, gdy przyjdzie

Bez wiary nic ludziom nie wyjdzie;

Jam Synem Nieba ludziom danym

Przez Ojca-Stwórcę Ukochanym!

Jakaż Ciemność ludzi mroczy

Szatan po całej Ziemi kroczy;

Rozsiewa szpetne powątpienie

Rzuca na Świętych potępienie!

Uczyli Mędrcy przed wiekami

Ludzi, jak stać się Polakami;

Jak zawsze słuchać swego Guru

Rozbić kamień Serca z marmuru! 

Drogowskaz Duszy 3

Drogowskaz Duszy 3 

Drogowskazy - Tryptyk o Rozwoju Duchowym - Część Trzecia 

Mohan Ryszard Matuszewski

1.

Myślisz jak rozwiązać problemy

I inne życiowe dylemy;

Szukasz swej Boskiej Inspiracji

Zażarcie bronisz każdej racji!

Duchowych poszukań początki

Wnet z trudem łączysz wszystkie wątki;

DROGA odsłania swe Sekrety

Kiedy się bierzesz za konkrety!

Pasterz Najwyższy zawsze czuwa

I stały jest jak Gwiazda Dhruwa;

Wokół niej świat się cały kręci

Tańcują Nieba, wszyscy Święci!

Anioły Światło ukazują

Schody do Nieba w górę kują;

MĘDRCEM zostaje kto pragnieniem

Boskiego Życia jest spełnieniem! 

Drogowskaz Duszy 1

Drogowskaz Duszy 1 

Drogowskazy - Tryptyk o Rozwoju Duchowym - Część Pierwsza

Mohan Ryszard Matuszewski

1.

Poszukaj Czystej Bożej Drogi

Egona swego zetrzyj rogi;

Przez Świat podążaj niczym Lilia

Odważnym bądź, prawym jak Ilia!

Guru swego zawsze miej w Sercu

Zachowuj Naukę słów Mędrców;

Proroków Słowa świat – rozważaj

Na Złego pułapki uważaj!

Niech się Tobie nigdy nie zdaje

Gdy trafisz ludzkich dróg rozstaje;

Sam sobie nikt jeszcze nie radził

Żaden, co Guru swego zdradził!

Uczeń nie jest większym nad Mistrza

Pychy zdradliwej znak to ostrza;

Lucyfer duszą twoją włada

Kiedy Serce zniewala zdrada!

Kraina Szczęścia - poemat mistyczny

Kraina Szczęścia – Poemat mistyczny

Mohan Ryszard Matuszewski

♥

Piszę listy do was wieczorem

Dusz Waszych jestem doktorem;

Piszę listy rankiem i zmierzchem

Przed Bestią Wojtyłą nie pierzchłem!

Uczniowie moi odpisują

Regularnie ze mną pisują;

Wierności Guru dochowują

Walecznie, ostro demonstrują!

Zapytał Chrystus Boży ludzi

Niechaj się nigdy nikt nie łudzi;

Czy mnie odwiedzał ktoś w więzieniu

Gdy Godność moja była w cieniu!

Kto się odwrócił gdym w cierpieniu

Konał omdlały w poniżeniu;

Łańcuchy skuty jak Cagliostro

Szykanów lżeniem zbity ostro! 

Droga do Boga - Konfesje Biograficzne

DROGA DO BOGA – KONFESJE

Mohan Ryszard Matuszewski

Słodkie Dzieciństwo

Najdalej jak sięgam pamięcią, rozpocząłem moją duchową podróż w nieznane, około trzeciego roku życia. Tak, w pełni świadomie, urzeczywistniłem pierwszą pamiętną wycieczkę, którą jak później zrozumiałem zwie się podróżą duchową lub ścieżką. Podróż w nieznane, spod skrzydeł Matki, ziemi, do Ojca Niebieskiego. Trochę szczegółów z pierwszej podróży może uzmysłowić czym ścieżka jest w swej istocie i jak się ją odbywa. Była prorocza i rewolucyjna zarazem.

Otóż, pewnego słonecznego dnia, będąc w swym rodzinnym domu, w leśniczówce, okolice gminy Czarne woj. słupskie, zatęskniłem nagle za moim ziemskim ojcem, który pracował gdzieś w nieprzebytej leśnej gęstwinie. Zapomniałem nagle o matce, która opiekowała się mną i gotowała jak zwykle obiad krzątając się przy kuchni. Niepomny przestróg oddalania się od domu rodzinnego i zasięgu wzroku i głosu matki, wiedziony jakimś pilnym wewnętrznym impulsem, pognałem prosto przed siebie, w las, do ojca, ówcześnie leśniczego. Miałem wtedy niecałe trzy lata.

Impuls wewnętrznego nakazu odejścia gdzieś daleko, pognania w dziewiczy las okazał się tym, który później ułatwiał zrywanie wszelkich więzów i podążanie w jedynie wybranym kierunku. Wszystko może minęłoby bez większego echa, gdyby nie fakt, że po drodze była kilkumetrowej szerokości rzeczka z wąską kładką. I szczęście tak dopisywało, że po obu stronach owego mostka leżał piasek, na którym wyraźnie odbiły się ślady mojego wchodzenia na wąską kładkę. A z drugiej strony, jakoś szczęśliwie udało mi się zeskoczyć na jakąś kępkę trawy tak, że nie został żaden ślad. Prawdopodobnie na mostku dostałem tego natchnienia skakania po ledwie dosięgalnych kępkach trawy. Możesz sobie wyobrazić, „radość” matki, która zobaczyła iż synek jej na most wchodził i są wyraźne ślady, jednakże na moście go nie ma, a po drugiej stronie ani śladu schodzenia. No i podniosło się wielkie larum.

To był pierwszy, jaki pamiętam, komunikat, który jako zaszyfrowana depesza został przeze mnie posłany rodzinnemu domowi. Brzmiał on tak: „Nie przywiązujcie się do mnie, gdyż mogę odejść w każdej chwili, pozostawiając za sobą ból i rozpacz.” Dużo później zrozumiałem, że właśnie to odchodzenie w nieznane, jest dobrym początkiem i przygotowaniem Pielgrzyma do trudów Ścieżki. Mnie oczywiście cieszyła i radowała wielce owa pierwsza poważna peregrynacja.