Likwidacja aresztów tymczasowych

PETYCJA: Zlikwidować zbrodniczy system aresztów tymczasowych!

W Polsce trzeba zlikwidować radykalnie zbrodniczy system aresztów tymczasowych, gdzie przetrzymuje się ludzi złośliwie i bezpodstawnie przez długie lata, nawet przez 12 lat, bez wyroku sądu, jako podejrzanych na których nie ma wystarczających dowodów do wniesienia oskarżenia przed sąd. Absolutnie miesiąc to powinno być maksimum dla prokuratora na wniesienie aktu oskarżenia do sądu, a może jeszcze miesiąc na początek dla sądu lub lepiej tylko tydzień, na rozpoczęcie pierwszej rozprawy sądowej (na rozpoczęcie procesu przed sądem). I łącznie trzy miesiące maksimum na wydanie wyroku skazującego w pierwszej instancji oraz apelacji do drugiej instancji. 

Rozprawy sądowe dzień po dniu a wyjątkowo (tylko w trudnych i skomplikowanych sprawach) tydzień po tygodniu, a nie co pół roku kolejna rozprawa i 15 sesji sądu przez 7 lat aresztu tymczasowego z wyrokiem 2 lata na koniec. Areszt tymczasowy jest gorszy niźli więzienie, ale areszt tymczasowy zwany wydobywczym lub śledczakiem dotyczy osoby przetrzymywanej bez wyroku sądowego, jedynie na podstawie samych zarzutów, często błędnych lub fikcyjnych. W przepisach prawnych nie ma maksymalnej długości trwania aresztu tymczasowego, zatem wiele sądów stosuje areszt bezrozumnie w dowolnej długości, wedle uznania przedłużając cierpienie setek, a bywają lata, że tysięcy niewinnych osób na wiele lat. 

Wprowadzić także areszty domowe z zabezpieczeniem elektronicznym w błahych sprawach (występkach) grożących wyrokiem do trzech lat więzienia. Zlikwidować areszty klatkowe rodem ze średniowiecznych piwnic zamkowych i biskupich, zlikwidować areszty w budynkach budowanych przez zaborców i okupantów mordujących Naród Polski. Zlikwidować przewlekłe postępowania prowadzone na zasadzie, jak złapaliśmy jakiegoś przypadkowego podejrzanego, to coś tam na niego znajdziemy. Długotrwałe areszty tymczasowe i psychuszki sądowe w swej istocie służyły zaborcom i okupantom do terroryzowania polskiego społeczeństwa przez prawie dwa stulecia, i czas aby władza sądownicza w Polsce zaprzestała pracować w charakterze zaborcy, okupanta i terrorystycznej mafii odbierającej setkom i tysiącom ludzi rocznie wolność i wszelkie prawa człowiecze w imię żądzy siania terroru i zdobywania premii za przetrzymywanie ludzi w aresztach tymczasowych, które w swej istocie są administracyjnymi łagrami, polskimi obozami koncentracyjnymi. 

Odszkodowanie za Niesłuszne Uwięzienie

Odszkodowanie za niesłuszne więzienie i bezpodstawny areszt

"Przyznanie osobie bezprawnie pozbawionej wolności nieznacznego lub zbyt niskiego odszkodowania czyniłoby prawo jedynie teoretycznym i iluzorycznym, a nie praktycznym i efektywnym, jak nakazuje EKPC." 

Zbyt niskie odszkodowanie za bezprawne czy bezpodstawne lub omyłkowe albo politycznie złośliwe pozbawienie wolności narusza Europejską Konwencję Praw Człowieka – do takiego wniosku można dojść na podstawie lektury wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 10 lipca 2018 r. w sprawie Vasilevskiy i Bogdanov przeciwko Rosji (skargi nr 52241/14 i 74222/14). Orzeczenie to może stanowić pewną wskazówkę ułatwiającą sądowi orzekającemu w sprawie odszkodowania dla Tomasza Komendy określenie wysokości należnego mu odszkodowania za 18 lat pozbawienia wolności.  

Peronka - korytarz oddziału w areszcie i więzieniu

Podstawą dla tego wyroku były skargi do Europejskiego Trybunału Paw Człowieka (ETPC/ETPCz) dwóch obywateli Federacji Rosyjskiej. Pierwszy z nich, Aleksandr Wasilewskij, był pozbawiony wolności o 472 dni za długo, co wynikało z omyłkowego i bezpodstawnego niezaliczenia mu przez sąd na poczet kary okresu tymczasowego aresztu. Za okres bezprawnego pozbawienia wolności sąd I instancji przyznał mu odszkodowanie w wysokości zaledwie 3.320 euro. Skarżący bezskutecznie odwoływał się od tego wyroku, kwestionując wysokość uzyskanego odszkodowania jako rażąco nazbyt niską. Argumentował, że odszkodowania zasądzane przez ETPC w tego typu sprawach są zdecydowanie wyższe. 

Drugi ze skarżących, Jan Bogdanow odbywał karę 12-tu lat pozbawienia wolności. Po ponad 6 latach odbywania jej wymiar został zmniejszony do lat 6, ponieważ sąd stwierdził, że do kilku z przestępstw, za które Bogdanow został skazany, doszło w wyniku nielegalnej prowokacji ze strony rosyjskich organów ścigania. Łącznie skarżący był bezprawnie pozbawiony wolności przez 119 dni. W marcu 2014 roku sąd zasądził na jego rzecz zaledwie 1.576 euro tytułem odszkodowania. Sąd wyższej instancji zmniejszył tę kwotę do symbolicznego 324 euro.  

Obaj skarżący zarzucili w skargach do ETPC naruszenie art. 5 ust. 5 EKPC, który gwarantuje prawo do odszkodowania każdemu, kto został pokrzywdzony przez zatrzymanie lub aresztowanie niezgodne ze szczególnymi gwarancjami prawa do wolności i bezpieczeństwa osobistego. Stwierdzając naruszenie konwencji poprzez zbyt niskie odszkodowania, trybunał zauważył, że nie określono w niej konkretnych poziomów odszkodowania i że orzekające w tego typu sprawach sądy krajowe za każdym razem powinny indywidualnie ocenić poziom bólu, cierpienia, stresu, niepokoju lub innych szkodliwych skutków bezprawnego uwięzienia. Niemniej sądy nie mają w tym zakresie pełnej swobody. Przyznanie bowiem osobie bezprawnie pozbawionej wolności nieznacznego lub zbyt niskiego odszkodowania czyniłoby to prawo jedynie teoretycznym i iluzorycznym, a nie praktycznym i efektywnym, jak nakazuje to konwencja. 

Deklaracja Praw Mniejszości Religijnych

DEKLARACJA PRAW OSÓB NALEŻĄCYCH DO MNIEJSZOŚCI NARODOWYCH

LUB ETNICZNYCH, RELIGIJNYCH I JĘZYKOWYCH

rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 47/135

przyjęta i proklamowana w dniu 10 grudnia 1992 roku 

Flaga Organizacji Narodów Zjednoczonych

Zgromadzenie Ogólne, potwierdzając, iż jednym z celów Narodów Zjednoczonych, ogłoszonych w ich Karcie, jest popieranie i zachęcanie do poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności dla wszystkich, bez wyjątku na rasę, płeć, język lub religię, potwierdzając wiarę w podstawowe prawa człowieka, w godność i wartość osoby ludzkiej, w równe prawa mężczyzn i kobiet oraz narodów dużych i małych, pragnąc wesprzeć urzeczywistnienie zasad zawartych w Karcie Narodów Zjednoczonych, w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, w Konwencji w Sprawie Zapobiegania i Karania Zbrodni Ludobójstwa, w Międzynarodowej Konwencji w Sprawie Likwidacji Wszelkich Form Dyskryminacji Rasowej, w Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych, w Deklaracji w Sprawie Likwidacji Wszelkich Form Nietolerancji i Dyskryminacji Opartych na Religii lub Przekonaniach oraz w Konwencji Praw Dziecka, jak również w innych stosownych dokumentach międzynarodowych, które zostały przyjęte na szczeblu uniwersalnym lub regionalnym oraz dokumentach zawartych pomiędzy indywidualnymi Państwami Członkami Narodów Zjednoczonych, inspirowane postanowieniami Artykułu 27 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, dotyczących osób należących do mniejszości etnicznych, religijnych lub językowych, akcentując, iż stałe popieranie i urzeczywistnianie praw osób należących do mniejszości narodowych lub etnicznych, religijnych i językowych, będąc integralną częścią rozwoju społeczeństwa jako całości i pozostając w ramach demokratycznych opartych na rządach prawa, może przyczynić się do wzmocnienia przyjaźni i współpracy pomiędzy narodami i Państwami, uważając, iż Narody Zjednoczone mają do odegrania ważną rolę w zakresie ochrony mniejszości, mając na względzie prace dotąd przeprowadzone w obrębie systemu Narodów Zjednoczonych, w szczególności Komisji Praw Człowieka, Podkomisji do spraw zapobiegania Dyskryminacji i Ochrony Mniejszości oraz ciał ustanowionych stosownie do Międzynarodowych Paktów Praw Człowieka i innych dokumentów międzynarodowych praw człowieka w sprawie popierania i ochrony praw osób należących do mniejszości narodowych i etnicznych, religijnych i językowych, biorąc pod uwagę istotne prace, jakie zostały przeprowadzone przez organizacje międzynarodowe i pozarządowe w zakresie ochrony mniejszości oraz popierania i ochrony praw osób należących do mniejszości narodowych lub etnicznych, religijnych i językowych, uznając potrzebę zapewnienia jeszcze bardziej skutecznej implementacji dokumentów międzynarodowych, dotyczących praw osób należących do mniejszości narodowych lub etnicznych, religijnych i językowych, ogłasza niniejszą Deklarację Praw Osób Należących do Mniejszości Narodowych i Etnicznych, Religijnych i Językowych:

Artykuł 1

Państwa będą chroniły w obrębie ich odnośnych terytoriów istnienie oraz tożsamość narodową lub etniczną, religijną i językową mniejszości, jak również zapewniały warunki służące wspieraniu takiej tożsamości. Dla osiągnięcia tych celów Państwa przyjmą środki ustawodawcze i inne. 

Pomóż Ofiarom Przestępców

Pomóż ofiarom przestępców! 

Wesprzyj osoby represjonowane przez pedofilską mafię! 

Drodzy Przyjaciele i Sympatycy ABH! 

Represjonowanie przez specjalne oddziały tajnej kościelnej policji politycznej w Polsce przybierają już katastrofalne dla wielu ludzi rozmiary o tragicznym charakterze. Wydarzenia z sierpnia 2002 i maja 2003 oraz ponownie z marca 2006 w postaci bestialskich faszystowskich  napadów, długotrwałego torturowania i usiłowania dokonania pozasądowej egzekucji (sierpień 2002) znanego i cenionego pisarza społecznego i filozoficznego, naturoterapeuty i uzdrowiciela, ekologa, filozofa, wegetarianina i lidera duchowego ekumenicznej grupy światopoglądowej Antypedofilskiego Bractwa Himawanti® i Bractwa Zakonnego Himawanti® nie napawają nas optymizmem, lecz szokują stopniem faszyzacji i spedofilnienia zbrodniczej władzy politycznej w Rzeczpospolitej Polskiej XXI wieku, która zamiast dać ludziom pracę i chleb zatrudnia setki nazistowskich policjantów politycznych do robienia ideologicznych czystek, zastraszania, torturowania i likwidowania niewygodnych sobie pisarzy, mówców czy myślicieli, którzy rzeczowo krytykują zbrodniczy i szkodliwy ustrój polityczny III RP, bandyckie eksmisje ludzi na bruk, pazerne złodziejstwo wielu kościelnych hierarchów, masową pedofilię duchowieństwa i inne zboczenia seksualne kleru katolickiego, niszczenie polskiej kultury i oświaty. 

Mohan Ryszard Matuszewski, alias twórczy Mohan-Dżi, został bestialsko napadnięty i pobity oraz okaleczony (rozbicie głowy, złamanie ręki) przez funkcjonariuszy policji dwukrotnie w marcu i kwietniu 2002 w Gliwicach, potem w sierpniu 2002 i w maju 2003, potem znowu w marcu 2006, a żadna z instytucji jak Fundacja Helsińska czy Rzecznika Praw Człowieka jak dotąd nie zamierza poważnie bronić pisarza, jogina i ekologa (chociaż RPO skierował kilka pism protestacyjnych) przed zbrodniczymi ekscesami gestapowskich policjantów, którzy w ten sposób usiłują zastraszyć i zmusić Mohana Ryszarda Matuszewskiego do zaprzestania działalności pisarskiej, krytykowania przestępstw zbrodniczej władzy politycznej, korupcji, eksmisji, kościelnej pedofilii księży i zakonników, propagowania ekumenii wszystkich religii, organizowania protestów ekologicznych. 

Czym Mohan Ryszard Matuszewski naraził się władzy politycznej reżimu katolickiego rządzącego Polską po 1989 roku? Mohan Ryszard Matuszewski zdecydowanie krytykuje i sprzeciwia się udziałowi Polski w zbrodniczej agresji na inne państwa jak Afganistan, Irak, Libia, Syria, sprzeciwia się zatruwaniu środowiska naturalnego i chronieniu korporacyjnych trucicieli przez prawo, sprzeciwia się bandyckim eksmisjom na bruk, sprzeciwia się pozbawianiu bezrobotnych prawa do zasiłków (to ponad 3 miliona ludzi), żąda obniżenia nadmiernych podatków i likwidacji rajów podatkowych, sprzeciwia się bezpodstawnym i złośliwym atakom na medycynę naturalną, zielarstwo i bioterapię uznane jako skuteczne metody leczenia od tysięcy lat i przez WHO, sprzeciwia się okupacji Tybetu przez Chiny, wyraża swój sprzeciw i organizuje protesty przeciwko szkalowaniu i zniesławianiu mniejszości wyznaniowych w Polsce i wielokrotnie występował przeciwko kampaniom oszczerstw wszczynanych publicznie przez złośliwe i bezmyślne mass-media i różnych dewotów – fundamentalistów przeciw mniejszościom. Mohan Ryszard Matuszewski, co bardzo tutaj istotne zajmuje się pomocą dla ofiar represjonowanych przez policję oraz pomocą dla ofiar wykorzystanych seksualne lub zgwałconych przez księży, pastorów i biskupów – pedofilii i nagłaśnia tego rodzaju zbrodnicze ekscesy seksualne zepsutego i zwyrodniałego kleru kościelnego. Pisuje też artykuły i książki o przekrętach władzy politycznej, zbrodniach katolickiej inkwizycji, a także propaguje Uniwersalne Orędzie Pokoju i Miłości pokazując jak ono występuje w każdym w zasadzie z ważniejszych systemów religijnych, w prawdziwych religiach ludzkości.