Om Agape - Miłość Duchowa i Platoniczna
Agape - starogreckie: ἀγάπη, agápē – „miłość: najwyższa forma miłości, zwłaszcza miłość braterska, dobroczynność, miłość Boga do ludzi i ludzi do Boga”. Miłowanie, umiłowanie, łaskawa życzliwość. Nie należy mylić z philēo – miłością braterską – agápē unosi uniwersalną, bezwarunkową, transcendentalną (wszechobecną) miłość, która istnieje niezależnie od sytuacji. Rzeczownik ten pierwszy raz występuje w Septuagincie, a w formie czasownika zapisana już przez Homera – dosłownie tłumacząc jest to afekt, życzliwość, szacunek, przykładowo w zwocie: „witać z uczuciem” i „okazywać uczucie martwym.” Inni starożytni autorzy używali tego słowa jako symbol miłości małżonka lub rodziny, albo uczucie do konkretnej czynności, w kontraście do philia (przyjaźń, miłość braterska) i eros (miłość intymna). Agape to coś jak sama energia miłości, istota czy esencja miłowania. Nadchodzący awatar, jaki ma przyjść w Indii, będzie mieć na imię Agape, w językach odsanskryckich Prema, Preman, bedzie mieć na imię Prema Sai. Agape, słowo pochodzenia starogreckiego, pokrywa się ze znaczeniami jogicznych pojęć Bhakti oraz Prema/n.
 |
| Miłość romantyczna - platoniczna - duchowa |
Om, a także Aum, ॐ – święta sylaba tradycji wedyjskiej, jogi, buddyzmu, braminizmu i hinduizmu. Dźwięk om-kara występujący w Świętych Pismach, Wedach, jest pierwotnym hymnem. Om to sylaba-nasienie (bidźa), postrzegana jako dźwięk powstania Wszechświata i początek wszystkich mantramów. Ta transcendentalna wibracja jest uważana za identyczną z osobą absolutnego Śiwa, Wisznu i Brahmana. Na niej opierają się wszystkie hymny wedyjskie. Za świętą uznawana jest także w buddyzmie tybetańskim. Om to sylaba będąca najważniejszą mantrą, pierwotnym dźwiękiem znanym także jako pranawa, akszara i omkara. Z reguły wymawia się ją samą, także na początku recytacji wszystkich mantr z czterech ksiąg Wedy. Om długotrwale praktykowane w Jodze jako Święte Słowo, Mantram, pozwala wysubtelnić doświadczenia miłosne, w tym oczyścić się z traum, ciężkich przejść i koszmarnych doświadczeń. Szczegóły takich praktyk należy się nauczyć od doświadczonych praktyków mantr jogicznych.
Słowo "agape" w języku starogreckim oznacza najwyższą formę miłości, szczególnie brateską oraz bezgraniczną miłość do Boga. Z czasem zmieniało ono swoje znaczenie, nie zmieniły się jednak podstawowe wartości. Agape to rodzaj duchowego stanu, którego może doświadczyć każdy z nas. Agape to jedno z określeń miłości. Oprócz niego istnieje jeszcze kilka, między innymi eros, storge oraz philia, ale mają one nieco inne znaczenie. Storge odnosi się do miłości wynikającej z przynależności do rodziny czy rodu, storgē określała miłość rodzicielską, miłość rodziców do dzieci i dzieci do rodziców. Eros odpowiada stanowi miłosnego upojenia emocjoanlnego, które mogło dotyczyć nie tylko ludzi, ale także przedmiotów, zwierząt czy zjawisk. Philia (Filia) zaś jest wyrazem silnego, duchowego związku między ludźmi. To relacja oparta na dzieleniu zainteresowań i wspieraniu się w trudnych chwilach. Miłość agape łączy w sobie wszystkie te wartości, tworząc jeden, uniwersalny rodzaj relacji międzyludzkich i kontaktów z otaczającą rzeczywistością. Jest wyrazem kreatywności jak eros, bezinteresowności jak storge oraz duchowego uniesienia philii. Jest to jednak stan unikatowy i nie można go utożsamiać z żadnym pozostałym. Agape określa się jako miłość w swojej najczystszej postaci - która nie potrzebuje powodu i pojawia się bez względu na wszystko. To stan, w którym człowiek poświęca się w całości temu uczuciu, zatraca się w obiekcie swoich zainteresowań i nie znajduje żadnych przeszkód na swojej emocjonalnej drodze.
Chrześcijaństwo wykształciło Agape jako miłość Boską lub Chrystusową do ludzi. W Nowym Testamencie odnosi się do przymierza miłości Boga do ludzi, a także ludzka miłość do Boga; termin ten rozciąga się także na wzajemną miłość do bliźniego. Mimo że to słowo nie miało religijnych skojarzeń, to zostało użyte w rozmaitych źródłach zarówno starożytnych, jak i współczesnych, wliczając autorów Biblii i autorów Chrześcijańskich. W początkach Chrześcijaństwa w liczbie mnogiej określano tak wspólną ucztę mająca charakter duchowy, której celem było podkreślenie jedności wyznawców i podtrzymywanie ich trwania w wierze. Pojęcie Agape jest rozpoznawane przez tradycje religijne i naukowe, jako solidne pojęcie filozoficzne. Z koncepcji agape chętnie korzystają psycholodzy chrześcijańscy, traktując ją nie tylko jako formę najwyższej miłości, ale także rodzaj relacji między partnerami, członkami rodziny czy najbliższymi osobami. Agape, Preman, Bhakti - ma delikatny różowawy kolor jak róż na kwarcycie różowym.
