Ekadaśi - Jogiczny Post i Medytacje

Ekadaśi - Księżycowy Dzień Praktyki Postów i Medytacji

Post i praktyka skupienia w Ekadaśi (Ēkādaśī) są przestrzegane w każdym 11 Tithi (dniu czy dobie księżycowej) w kalendarzu wedyjskim (jogiczno-tantryczno-magicznym). W miesiącu są dwa posty i praktyki Ekadaśi, jeden podczas Śukla Paksha (Jasna Połowa Księżyca, Przybierający Księżyc), a drugi podczas Krishna Paksha (Ciemna Połowa, Księżyc Odbierający). 

Post w Ekadaśi trwa trzy dni, chociaż scisłe niejedzenie jest tylko w jednym, środkowym dniu. Praktycy spożywają ostatni pojedynczy posiłek po południu dzień przed postem, aby następnego dnia upewnić się, że w żołądku nie ma resztek pokarmu. Wielbiciele ściśle przestrzegają postu w sam dzień Ekadaśi i przerywają post następnego dnia po Ekadaśi dopiero po wschodzie słońca. Podczas postu w Ekadaśi zabronione jest zwykle spożywanie wszelkiego rodzaju ziaren i zbóż oraz ich przetworów (mącznych wyrobów). 

Praktycy (Sadhakowie) mogą zdecydować się na post bez wody, post tylko z wodą, post tylko z owocami, z jednorazowym pokarmem płynnym zgodnie z ich wolą i siłą ciała. Należy jednak zdecydować przed rozpoczęciem postu i starać się w trakcie postu nic nie zmieniać. 

Rudra (stara forma Jogina Śiwa) rządzi dniem Ekadaśi (Jedenastym Tithi). Post czy głodówka (bez wody), czynności ofiarne rytuałów oddania i dobra pamięć o Najwyższym Bogu (Atideva, Adhideva, Parama Brahman, Parama Śiwa także Adhibuddha) są bardzo korzystne. Ten dzień ma szczególne znaczenie misteryjne i religijne, szczególnie w braminizmie, hinduizmie i dżinizmie - zwykle przestrzegane przez post i rudrowe praktyki. 

W Nepalu i Indiach Ekādaśī jest uważane za dzień oczyszczenia ciała, pomocy w naprawie i odmłodzeniu organizmu i zwykle jest przestrzegane poprzez częściowy lub całkowity post. Pokarmy o wysokiej zawartości białka i węglowodanów, takie jak fasola i zboża czy mięso, nie są spożywane przez praktykujących ludzi podczas postu, ponieważ jest to dzień oczyszczania organizmu (dobry na kuracje oczyszczające). Zamiast tego je się tylko owoce, warzywa i produkty mleczne (jeśli się musi trochę zjeść). Ten okres abstynencji zaczyna się od wschodu Słońca w Ekadaśi do wschodu Słońca następnego dnia. W Ekadaśi nie je się ryżu ani innych ziaren zbóż, ani oczywiście ich postaci przetworzonych jak wypieki z mąki. 

Życie bez raka i ciężkich chorób

Życie bez Raka, Demencji i Innych Ciężkich Chorób

Uzdrawianie to wielka starożytna sztuka, a im wyżej zaawansowaną jest ludzka nauka, kultura i cywilizacja, tym bardziej przywiązuje wagę do naturalnej medycyny, profilaktyki i uzdrawiania. Organy w ciele aktywne są w różnych porach roku i dobrze jest znany biologiczny zegar aktywności, co umożliwia skuteczniejsze leczenie, gdyż siła leku wzrasta wraz z odpowiedniejszą godziną jego podawania. Choroby mają swój czas zwiększonej aktywności, a powszechnie wiadomo, że ataki astmy są najsilniejsze pomiędzy godziną 2-gą a 6-tą rano czasu miejscowego! Dzieci w sposób naturalny rodzą się najczęściej pomiędzy 4-tą a 6-tą rano, gdyż to okres przedświtu jest tym, kiedy przyroda naturalnie budzi się do dziennego życia! Chronobiologia znana była w starożytności, a naturalna medycyna, tak jak Ayurveda, w spolszczeniu Ajurweda czy CMT (Chińska Medycyna Tradycyjna) doskonale znają dobowy zegar maksimum i minimum aktywności każdego ważniejszego organu i układu ciała. Jądro ponadnerwowe (suprachiasmatic nuclei, SCN) jest u ssaków oraz ludzi głównym obszarem kierującym biologicznym zegarem zdrowia całego organizmu! Wiele leków musi być podawanych w określonych porach doby, aby lepiej czy w ogóle działało, gdyż ma to znaczący wpływ na ich efektywność! Poranna pora świtu oraz wieczorna pora zmierzchu to najlepsze okresy dla wewnętrznego skupienia, refleksji, modlitw i medytacji, także tych o uzdrowienie ciała i psyche. Codzienne porządkowanie myśli, emocji, przeżyć i wrażeń ma zasadnicze znaczenie dla funkcjonowania ludzkiego organizmu, stąd proste zalecenia do porannych i wieczornych ćwiczeń oczyszczania umysłu i skupiania duchowego! 

Życie bez raka, demencji i ciężkich chorób

Zachowanie czy odzyskanie dobrego zdrowia u ludzi skażonych zachodnią cywilizacją śmierci to często przede wszystkim powrót do żywności naturalnej, biologicznie zdrowej, normalnej, usunięcie toksycznych dodatków, barwników czy konserwantów. Kiedy wycofa się szkodliwe dodatki takie, jak tartazyna, barwnik o ostrej żółci czy benzoesan sodu, maleje ilość nadpobudliwych i agresywnych zachowań u dzieci, znika nadczynność ruchowa, dzieci zdrowieją z ADHD. Poprawia się zdolność do koncentracji i skupienia, dzieci nie wiercą się ani nie rozrabiają tak psychotycznie, jak pod wpływem tych paru ledwie szkodliwych substancji. Sztucznie barwiona żywność czy chemiczne środki konserwujące pokroju benzoesanu sodu to przekleństwo niszczące zdrowie. Alergie to też często skutek szkodliwych, chemicznych dodatków do żywności lub skażeń żywności przez środki ochrony roślin. Mądre cywilizacje dbają o naturalne rolnictwo, biodynamiczną kulturę agrarną bez toksycznych środków konserwujących czy sztucznych barwników jedynie rujnujących ludzkie zdrowie. Przekarmienie pustymi i toksycznymi kaloriami to inny bardzo poważny problem, a przecież od tysiącleci wiadomo, że lepiej jeść mniej ale bardziej wartościowo, niźli więcej ale byle czego! Dieta niskokaloryczna leczy wiele chorób, nie dopuszcza do zachorowań i znacznie przedłuża życie! Nie tylko święci asceci stosowali zdrową, niskokaloryczną dietę, ale też każdy, kto chciał żyć długo i zdrowo wszędzie pod słońcem na tej Ziemi. Zabezpieczamy się przed głównymi chorobami-zabójcami jedząc mniej pustych kalorii, unikając trujących dodatków barwiących żywność, szkodliwych środków konserwujących i białych trucizn, jak biała mąka, biały cukier, biała sól, które osłabiają odporność, niszczą zdrowie i życie człowieka! 

Ajurweda - sekrety indyjskiej medycyny tradycyjnej

AJURWEDA - SEKRETY INDYJSKIEJ MEDYCYNY TRADYCYJNEJ 

Ajurweda (ang. ayurveda) to starohinduski system medyczny, indyjski i tybetański, pochodzący z krainy Sindh oraz Królestwa Śang Śung (Północno-Zachodnie Indie, Kaszmir, Chorasan i Zachodni Tybet) który przetrwał prawdziwą próbę czasu, mówi się, że może mieć nawet od 5000 do 9000 lat (7 tysięcy lat pech). Oparty jest na holistycznym podejściu do życia i wszystkich jego aspektów. Uczy nie tylko jak leczyć i zapobiegać, ale też jak współgrać z otaczającym nas światem, by osiągnąć szczęście, w tym dobre zdrowie. Termin "ajurweda" tłumaczy się dosłownie jako „mądrość życia” oraz „wiedza o długowieczności”, z angielska "ayurveda". Odnosi się do takich aspektów życia jak praca, sen, relaks, sposób odżywiania czy nawet sposób postępowania. Pomaga nam przywrócić równowagę i harmonię w organizmie oraz utrzymać stan dobrego samopoczucia i zadowolenia. Uczy nas jak reagować na indywidualne potrzeby naszego organizmu dzięki czemu wybieramy to co zdrowe i bardziej zrównoważone. 

Dhanwantari - Starożyny Deifikowany Mistrz Ajurwedy

Historia ajurwedy sięga kilku tysięcy, a jej prapoczątki są owiane legendą oraz mitologią. W oparciu o mity i legendy hinduskie to Brahman Bóg, najwyższy Bóg hinduskiego panteonu, a zarazem pierwszy nauczyciel medycyny ajurwedyjskiej, wypowiedział półbogom i mędrcom Wedy przed około 7/9 tysiącami lat. To On skomponował tekst Wedy, obejmujący 100 tysięcy wersetów, zapisanych w tysiącach rozdziałów. Jako że w pierwotnej formie tekst ten nie był zrozumiały dla zwykłych ludzi, Brahman Bóg zdecydował się go skrócić i podzielił na osiem części, zwanych Asztanga Ajurweda. W takiej formie przekazał tę wiedzę Pradźapati Ryszi, swemu synowi, a następnie Aświnom, niebiańskim bóstwom, archaniołom, niebiańskim bliźniakom i mędrcom, uznawanym za najlepszych uzdrowicieli. Oni to z kolei przekazali tę wiedzę wojowniczemu bóstwu Indrze - w chrześcijaństwie odpowiadającemu archaniołowi Michałowi (Michael), od którego otrzymała tę świętą mądrość pierwsza śmiertelna istota - człowiek, Dhanwantari. Awatara Medycyny Dhanwantari inkarnował się ostatnio w siódmym wieku p.e.ch., jako król Kashi (obecne Varanasi) i zwał się Kaszinares Diwodasa. Nie był to jednak człowiek w naszym pojmowaniu, gdyż i on narodził się z umysłu samego Brahmana Boga i uznany był jako Ryszi (Mistrz Mądrości, Oświecony Mędrzec). 

Zgodnie z kanonami duchowej tradycji hinduskiej czy bardziej wedyjskiej na początku świata istniało czternastu pierwszych wzorcowych Ryszich i to im właśnie zostały ujawnione fragmenty świętych wedyjskich hymnów. Wiedza ajurwedyjska jest więc częścią wielkiej spuścizny, którą pozostawili ludzkości dawni Ryszi, starożytni hinduscy wieszczowie. Według przekazów ludowych mędrcy ci byli wysoko wykształconymi i rozwiniętymi duchowo istotami, którzy doznali oświecenia na drodze głębokiej medytacji i praktyk duchowych. Na bazie osobistych doświadczeń duchowych odkryli, że we wszystkim co istnieje przejawia się energia, w świecie rzeczy materialnych i niematerialnych, także w człowieku. Tę wszechobecną energię określili jako ekspresję kosmicznej świadomości (w różnych kulturach zwanej Bogiem, Absolutem, Energią Uniwersalną czy Wyższą Inteligencją). Naukę tę rozwinęli w pewien system myślowy, który jest nam znany jako filozofia ajurwedyjska, według której, człowiek stanowi jedność i integralną część Kosmosu, na skalę ziemską Kosmosu, ale astrologia medyczna wykorzystywana jest w ajurwedzie. Na początku wiedzę tę przekazywano ustnie, z pokolenia na pokolenie, z mistrza (guru) na ucznia (śiszja, ćelah), w formie hymnów i pieśni, których uczono się na pamięć, celem ich dalszego przekazu. Pierwsze zapisy na temat medycyny starohinduskiej czy wedyjskiej pojawiły się w Wedach, najstarszej w świecie zachowanej literaturze, sprzed około 4000 lat p.e.ch., a ponad 6 tysięcy lat temu. Najbardziej interesująca z punktu widzenia medycyny była przynależna do Wed - Ajurweda, w której charakterystyka chorób przedstawiona została w sposób stosunkowo racjonalny i syntetyczny, w tym w traktatach znanych jako Atharwaweda.