Mistrz Apoloniusz z Tiany

Mistrz Apoloniusz z Tiany - Wniebowzięty Syn Boży

Apoloniusz z Tiany, Apollonios z Tyany (gr. Τύανα) - ur. w 3 p.e.ch. lub 15 roku e.ch. w Tianie w Kapadocji, zm. 97 lub 100 roku w Efezie – neopitagorejski filozof, orator, mistyk i mędrzec, założyciel szkoły pitagorejskiej w Efezie. Uważany był za pośrednika między bóstwami nieba i ludźmi, cudotwórcę (thaumaturgos), białego maga i proroka Bożego. Wiele podróżował (m.in. Azja Mniejsza, Syria, Grecja, Rzym i Indie, także Gibraltar), gdzie zdobył rozległą wiedzę o religiach i filozofii wschodniej. Doktrynę braminów próbował pogodzić z nauką Pitagorasa, a przebywając w Indii praktykował intensywnie ówczesną tradycyjną Jogę fakirów - siddhów. Prawdopodobnie, pewniejszą datą narodzin Apolloniusza jest 3 rok p.e.ch. (25 grudnia 3 roku p.e.ch.), która pokazuje, że rzeczywiście był mniej więcej rówieśnikiem Jezusa Chrystusa. Młodszy brat Apolloniusza mógł się urodzić w 15 roku e.ch., na co wskazuje fakt, że Apolloniusz opiekował się bratem, a zwykle to starszy z braci opiekował się młodszymi w tamtych warunkach u kulturze. 

Apolloniusz z Tiany

Mistrz Apoloniusz (gr. Theos Aner, Mąż Boży) urodził się w Kapadocji, u podnóża Gór Taurus krainie leżącej w środkowej Turcji, będącej jeszcze częścią Imperium Rzymskiego, w dzisiejszym Kemerhisar w południowej Turcji. Wedle podań jego matce ukazał się magiczny Bóg Proteus, syn boga morza Posejdona, który był duchowo ojcem dziecka, a ściślej Apolloniusz był jego Awatarą, gdyż niejako bóstwo matce rzekło, że wcieli się osobiście w jej syna. Apolloniusz urodził się na łące, gdzie pasterze i pasterki odbierali jego poród. Kiedy stał się sławny, w miejscu narodzin na łące uczniowie z Kapadocji ufundowali przybytek ku czci Mistrza Apolloniusza. Hierokles i Porfiriusz widzieli w Apolloniuszu kogoś znacznie lepszego, bardziej boskiego i duchowego od Jezusa Chrystusa. Jako dzień narodzin Apolloniusza z Tiany podaje się mistyczny 25 grudnia, ówcześnie znany jako dzień magicznych narodzin bóstwa Mitra, znanego też jako Mitron lub Metatron oraz z perska Mithra. 

Uznaje się go za misteryjno-religijnego adepta neopitagoreizmu i teozoficznego gnostyka. Był autorem biografii Pitagorasa oraz księgi zatytułowanej „O ofiarach” (zachował się fragment). Zachowały się także „Listy” Apoloniusza, jednak autorstwo ich bywa podważane. Przypisywano mu też odnalezienie i opublikowanie Tablicy szmaragdowej - jednego z najważniejszych tekstów alchemicznych i ezoterycznych. Współczesne badania uznają ją jednak za utwór pochodzenia arabskiego, najwcześniej poświadczony u Balinusa (VIII w.n.e.), który jest czasami określany jako "pseudo-Apoloniusz z Tiany", jednak są to tylko późniejsze kopie pierwotnego oryginału, a nie badania nad oryginałem, który mógł zostać zniszczony przez złowrogą inkwizycję chrześcijańską. Niektóre nurty tradycji pitagorejskiej wymagają uczenia się takich tekstów i treści tylko na pamięć, zatem możliwe, że spisał ktoś coś, co powinien był uczyć się na pamięć i nie zapisywać. 

Boska działalność Apolloniusza, Posłańca Bóstwa Słońca (jako urodzony w Dniu Mitry), wśród społeczeństwa przyczyniła się do jego sławy jako cudotwórcy i wielkiego białego maga, boskiego maga, znawcy ziół i ziołolecznictwa, magii i goecji. Nauczał, uzdrawiał chorych i reformował kulty religijne w kierunku mistriów. Jego zadziwiające czyny zyskały mu sławę człowieka obdarzonego boskością. On sam przedstawiany był jako wielki Syn Boży i Kapłan Słońca. Jego zadziwiające życie i czyny przedstawił w Żywocie Apolloniosa z Tyany Flawiusz Filostrat na polecenie cesarzowej Julii Domny w III-im stuleciu ery chrześcijanskiej jako idealny obraz greckiego filozofa, mistrza mądrości. Ciekawe, że w III wieku, miasto Tyana nosiło nazwę Christoupolis - czyli miejscowość pochodzenia Chrystusa, Miasto Chrystusa, co może wskazywać na to, kto był uważany wówczas za prawdziwego Chrystusa i z czyjego życiorysu powstał w końcu życiorys Jezusa. Wiele tak zwanych ewangelii apokryficznych zwalczanych przez oficjalne chrześcijaństwo, to nauki spisywane przez uczniów Świętego Apoloniusza z Tiany, a nie przez uczniów Jezusa z Nazaretu, stąd kościelna walka z wieloma apokryfami.