Podstawowa wiedza o Guru

Wiedza o boskich Guru i zasadzie Kierownictwa Duchowego

Zasada Guru zwana jest Guruttwą i oznacza, że jest to coś takiego samego rodzaju jak energia żywiołów czy duch żywiołów, tylko z gruntu boskiego rodzaju. Zwykle wymienia się cztery lub pięć żywiołów, takich jak Prithivi - Ziemia, Apa, Jala - Woda, Agni - Ogień, Vayu - Wiatr i Akaśa (Akasza) - Eter, Duch, Przestrzeń. Mamy jeszcze żywioł (tattwę) Kala - Czas oraz Żywioł Dig, Dig-Ambara - Ogromu Kosmicznej Przestrzeni. Najważniejszym Żywiołem, Zasadą Kosmiczną jest jednak Guruttwa, Guru Tattwa. 

Mistrz duchowy - Shree Lalitamohan-Ji

Guru to zasada, tattwa duchowego przewodnictwa, prowadzenia i sukcesji. Bez otwarcia się na Guru i poddania kierującej wszystkim duchowym boskiej wibracji Guru nie ma duchowości ani duchowego rozwoju. Popada się w ciemności i tkwi się w mroku, jeśli nie ma się dobrego związku z Guru/h. Ideał Guru u swych podstaw jest kosmiczną czy niebiańską zasadą, którą na ziemi ucieleśnia hierarchicznie nie więcej niż 144 tysiące Mistrzów duchowych w jednym czasie, jednak część z nich opiekuje się duszami w Czterech Aśramach, Światach/Planetach poza planem materialnym w jakim żyjemy. Inkarnuje się w ludzkich ciałach zwykle maksymalnie 84 tysiące Doskonałych Mistrzów (siddhów, siddhaguru), ale tak dobrze jest tylko w Złotym Wieku. W Kali Judze, Wieku Ciemnym, przychodzi na ziemię zwykle nie więcej niż 1/4 ogółu dusz mistrzowskich, zatem 21 tysięcy to już dużo jak na całą ludzkość, ale część z nich nie jest publicznie znana światu zatem jest trudno dostępna. 

Prawdziwy rozwój duchowy rozpoczyna się od totalnej akceptacji idei i zasady kierowniczej znanej jako Guru, Guruttwa. Jest to początek procesu poddania Woli Bożej, Woli Niebios, Światłu Wszechducha, Planowi Bożemu. Kto odrzuca pojęcie Guru i zasadę duchowej Hierarchii czyli Guruttwę, ten stopniowo opada w mroki i ciemności niewiedzy, nie ma możliwości na duchowy rozwój, chociaż miewa doświadczenia, które czasem uważane są za elementy rozwoju duchowego. Ludzie odrzucający ideę Guru i osoby które rzeczywiście są pozbawione prowadzanie przez osoby z kategorii Guru (Aćarya, Upadhyaya, Sadhu) są tymi, którzy odpowiadają za moralny i duchowy upadek ludzkości. Wysłannicy ciemności, mroku i zła zniechęcają ludzi do idei Guru, odwodzą od Guru, wygłaszają absurdalne teorie, jakoby Guru nie byli nikomu potrzebni. Tymczasem Guruttwa to jedna z podstawowych wieczystych zasad duchowego życia. Potrzebna jest w rozwoju podobnie jak Tattwy ziemi, wody, ognia, wiatru i przestrzeni (eteru, ducha) dla istnienia świata. 

Ezoteryka i złota zasada etyczna

Ezoteryka, mistyka, hermetyzm i złota zasada moralna

Słowo esôterikos pochodzi z języka greckiego i oznacza to, co znajduje się wewnątrz i jest ukryte, a jego wcześniejszym greckim synonimem jest hermetikon wywodzony od świętego imienia bóstwa Hermesa. W ten sposób powstał przymiotnik „ezoteryczny” jako synonim przymiotnika "hermetyczny". Jego przeciwieństwem jest eksôterikos – egzoteryczny, odpowiadający za część widzialną i zewnętrzną. Ezoteryka w ścisłym znaczeniu tego słowa oznacza wiedzę ukrytą, tajemną, dostępną tylko dla wtajemniczonych, a na język łaciński ezoteryka tłumaczona jest jako scienta occulta, okultyzm. Hermetyzme, ezoteryzm i okultyzm to jedno i to samo, tyle, że nazwane w różnych językach. Termin grecki powiązany z imieniem Hermesa jest najstarszy i najbardziej duchowy czy magiczny. 

Dodaj napis

Ezoteryka to wiedza tajemna, przeznaczona dla osób poszukujących rozwoju duchowego, rozważających tematy niemożliwe do badania  przez współczesną naukę na jej dotychczasowym poziomie rozwoju. Jej treści są na ogół otoczone atmosferą tajemnicy, starożytnych wierzeń, i czasem ich potwierdzeniem jest ich indywidualne postrzeganie, odczuwane w pozazmysłowy sposób. Ale z ezoteryką jest tak, że kiedy już zgłębimy jeden temat, kolejny nas ciekawi, a wszystko wydaje się być ze sobą powiązane... To, co tajemne, jeśli Cię do siebie przyciąga, czeka byś je odkrył i spojrzał na świat ponownie, lecz już innymi oczami... 

Jak zwykł mawiać pewien "chłopski filozof": "...Prędzej czy później do każdego przyjdzie Zagadka Bytu i ugryzie go w tyłek...". O hermetyzmie mało kto słyszał, choć odcisnął on wyraźne piętno na naszej cywilizacji. Tajemnicza starożytna religia prezentuje bardzo współczesny obraz kosmosu i człowieka. Jej mityczny założyciel, Hermes Trismegistos znany także jako Święty Prorok Henoch, miał spisać wiedzę pochodzącą z przedpotopowych epok. W renesansie hermetyzm trafił do Europy, budząc ogromne zainteresowanie intelektualistów. Jako filozofia magów i podstawa idei tajnych stowarzyszeń budzi on nadal wiele fascynacji! Ten tajemniczy system religijno-filozoficzny ma korzenie na Bliskim Wschodzie i w starożytnym Egipcie, a jego mitycznym założycielem jest Hermes Trismegistos uznawany za mędrca, proroka Henocha, a nawet wcielonego Boga, Metatrona - autora tysięcy ksiąg ze spuścizną duchową  przedpotopowej magicznej ludzkości. 

Ezoteryka związana jest z pojęciem religii, którą to (praktycznie każdą) można podzielić na część zewnętrzną, obejmującą praktyki kultu, obrzędy, przykazania, prawa i podstawowe zasady, obowiązujące dla każdego jej wyznawcy. Równocześnie jednak istnieje druga część – wewnętrzna, ukryta, sekretna, misteryjna. Często zawiera ona zamkniętą wiedzę i zbiór praktyk dla jej wyższych adeptów. Najważniejszą jej cechą jest to, że pozwala ona jej praktykantom uzyskać bezpośredni wgląd w doświadczenie Boga w sposób mistyczny czy duchowy, a także zmieniać siebie zgodnie z przyjętym kierunkiem wskazywanym przez Boga czy bóstwa (anioły). 

<<Najstarsze ze znanych nam dzisiaj szkół ezoterycznych powstały około 7-10 tysięcy lat temu. (…) Takie szkoły były i są w dżajnizmie – digambary; w hinduizmie – liczne szkoły hinduskiej tantry i jogi; w bon – jungdrung bon; w buddyzmie – wadżrajana, dzogczen; w taoizmie – «wewnętrzna alchemia» i niektóre szkoły chi-kung (qiging); w judaizmie – kabała, chasydyzm; w chrześcijaństwie – w prawosławiu isihazm (hezychazm), a w katolicyzmie chociażby zwolennicy mistyki ignacjańskiej i chrześcijanie malabarscy; w islamie – liczne zakony sufijskie czy sufickie; (…) w pierwotnych tradycjach Indian amerykańskich (…), wśród Aborygenów Australii, a także w tradycjach przedchrześcijańskiej Rusi.>> (1)