Wedyjskie Święta Duchowe Joginów

Święta Duchowe i Odosobnienia - Ezokalendarz Vaidikam 

Wschodnia duchowość, ezoteryzm, mistyka i magia, joga i tantra oraz misteryjna tradycja religijna związana jest z kalendarzem księżycowym, gdzie dni Nowiu i Pełni Księżyca oraz cykle w rytmie księżycowym są podstawą funkcjonowania, w tym podstawą celebrowania Świąt Duchowych, wykonywania rytuałów oraz praktyk osobistych. Wiele praktyk jogicznych oraz tantrycznych wykonuje się w ścisłym porządku zgodnym z dniem księżycowym zwanym Tithi. Masik Śiwaratri, to każdego miesiąca celebrowane Święto Duchowe związane z Jogą, taki Dzień Jogina, a wypada w Czternastej Dobie Ksieżycowej przed Nowiem (Amawasya). Raz w roku jest Wielka Noc Śiwa czyli Maha-Śiwa-Ratri! Intensywne praktyki Kundalini Śakti celebruje się kilka razy w roku w okresach czasu znanych jako Nawaratri, inaczej nie ma możliwości dla tak zwanego Przebudzenia Kundalini. 

Maha-Śiwa-Ratri - Wielka Noc Śiwa

Tradycyjny indyjski kalendarz liczy czas od momentu rozpoczęcia tak zwanej Kali Yugam - a to miało miejsce w czasie, gdy Śri Gopala Kryszna wstąpił do nieba. Wniebowzięcie Śri Gopala Kryszny miało miejsce 17 lutego 3102 roku p.e.ch. (przed erą chrześcijańską), zatem Kali Yugam rozpoczęła się 18 lutego 3102 roku p.e.ch., dokładnie o północy i potrwa od tego moemntu licząc 432 tysiące lat, zgodnie z tradycyjnym cyklem Ćaturyugam, Czterowiecza. Rok 2021 to 5123 rok Kali Yugam (KY). Rok 2022 to ok 5123 Kali Yugam. 

Ważniejsze Słownictwo:

Purnima – Tithi do Pełni Księżyca; 

Amawasya – Tithi do Nowiu Księżyca; Dzień Przodków (Pitri Devas); 

Nawaratri – Dziewięć Nocy;   

Masik – Miesięczny; 

Jayanti (czytaj: Dźajanti) – Urodziny; 

Sankranti – Ingres, Wejście, Rozpoczęcie; 

Śiwaratri – Noc Śiwa, Święto Mistrza Jogi i Tantry, Ćaturdaśi; 

Tithi - Doba księżycowa, o zmiennej długości, od 19 do około 27 godzin. 

Maha Śiwaratri – Wielka Noc Śiwa; Doroczne Święto Joginów. 

W opracowaniu przykładowego roku ezoterycznego tradycji wedyjskiej uwzględniono czas letni obowiązujący w Polsce. Rok 5123 Ery Vaidika Kali Yugam... 

ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ ॐ 

Ezokalendarz Vaidikam - 2021/5123 

PAUSHA MASIK ŚIWARATRI – 11/12 stycznia 2021 (od 11 I godz. 10.02 do 12 I godz. 7.52 rano) 

Pausha Darsha Amawasya – 12/13 styczeń 2021 (od 12 I godz. 7.52 do 13 I godz. 5.59 rano)… 

Nirayana Makara Sankranti (Ingres w gwiazdozbiór Makara/Koziorożec) – Czwartek 14 stycznia 2021 

Banada Ashtami – Śakambhari Nawaratri – od czwartku 21 stycznia do czwartku 28 stycznia 2021 (Śakambhari Jayanti - dokładnie od 20 I 2021 godz. 1.44 rano do 21 I 2021 godz. 4.20 rano)…  

Pausha/Śakambhari Purnima – 28 stycznia 2021 (od 27 stycznia godz. 20.47 do 28 I godz. 20.15) 

MAGHA MASIK ŚIWARATRI – 9/10 luty 2021 (od 9 luty godz. 21.35 do 10 luty godz. 20.38) 

Magha Darsha Amawasya – 10/11 luty 2021 (od 10 luty godz. 20.38 do 11 luty 20.05)…  

Magha/Gupta NAWARATRI – od 12 luty do 21 lutego 2021 (Dziewięć Wieczorów, Nowenna Śakti) 

Kali Yugam – 17/18 luty 3102 p.e.ch. - 5123 rocznica cyklu Kali Yugam – Rok 5123 Ery Waidikam. 

Magha/Maghi Purnima – 27 luty 2021 (od 26 luty godz 11.19 rano do 27 luty 9.16 w nocy) 

MAHA-ŚIVARATRI – Wielka Noc Śiwa (Tandawa); Phalguna Masik Śiwaratri - 11/12 marzec 2021 – wieczór i noc piątek – od godz 17.44 (Tithi trwa od 11 marca godz. 10.09 do 12 marca godz. 10.32)… 

Phalguna Darsha Amawasya – 12/13 marzec 2021 (od 12 marca 10.32 do 13 marca 11.20 rano)… 

Holi – Phalguna Purnima – sobota/niedz. 29 marzec 2021 (od 27 III godz. 11.57 do 28 III godz. 20.47) 

Zakon Hermesa Trismegistosa i Magia

 Zakon Hermesa Trismegistosa - Starożytna Szkoła Magów 

W starożyności na Bliskim Wschodzie, w Egipcie oraz Grecji bardzo sławnym jest Mistrz Hermes zwany Trismegistosem i jego przesławny zakon hermetyczny. Zakon Hermesa, Zakon Wielkiego Hermesa – jest to prywatne okultystyczneczy ezoteryczne stowarzyszenie magów związanych z tradycją hermetyczą Sztuki Magicznej, Ars Magica, oraz Tradycja Szkoły Magów Wniebowstąpionych. Magia tych czarodziejów i czarodziejek od samego początku w pradawnych czasach związana jest z zaklinaniem słów, co daje im władzę zarówno nad rzeczami materialnymi, żywymi stworzeniami oraz światem idei. W Ars Magice istota duchowej magii opiera się na inkantacjach (mantrach) i gestach (mudrach) oraz amuletach (jantrach), które mają na celu zgromadzenie i nadanie odpowiedniej formy zgromadzonej energii magicznej. Tradycja hermetyczna u swych starożytnych prapoczątków na Bliskim Wschodzie posługuje się językami akkadyjskim, aramejskim oraz staroperskim, a bardziej na wschodzie wedyjskim sankrytem oraz starochińskim. Dopiero w czasach orfickich od XIV wieku p.e.ch., wchodzi do użycia język grecki, starogrecki, na pograniczu Azji i Europy. Należy pamiętać, że najbardziej powszechnymi językami o charakterze powszechnym, szczególnie dla nauk filozoficznych i mistycznych w tamtych czasach były języki perski oraz aramejski, dopiero później grecki, a na wschodzie sanskryt. 

Hermetycy późniejszych czasów w Grecji bywali wyznawcami nauk Mistrza Platona, aczkolwiek przejęli od Żydów aleksandryjskich ich warsztat interpretacji alegorycznej i rozwinęli żydowskie spekulacje na temat pierwszego człowieka Adama, zwanego „Adam Kadmon” w Kabale, i ‘śmiertelnego boga’. Hermetyzm arkadyjski, gdy wyszedł poza obszar Grecji i wraz z wojskami Imperatora Aleksandra Wielkiego dotarł do Egiptu (w roku 332 p.e.ch.), był później religią mistyczną współzawodniczącą z chrześcijaństwem, a obiema religiami rządziły też pewne podobieństwa. Ich zasadniczym, wspólnym mianownikiem był Logos - Słowo, które jest Bogiem i było na Początku, podobnie jak wedyjskie i brahmanistyczne Om (AUM) symbol Boga Stwórcy Brahmana na Wschodzie, w dawnej wedyjskiej Indii. Hermetyzm renesansowy wraz z filozofią alchemików to część renesansowej myśli mistycznej. Hermetyzm ten zakłada przede wszystkim jedność i niepodzielność uniwersum, w którym wydarzenia zachodzą synchronicznie na wszystkich jego poziomach. Chodzi tu np. o poziom duchowy i aspekt zmysłowy. Stąd hermetyczne powiedzenie „jako na górze, tako na dole”. Zgodnie z tą właściwością świata funkcjonują transcendentne nauki, takie jak alchemia, czy szczególnie astrologia, gdzie wiadomo, że na Ziemi (dole) dzieje się to, co jest zapisane na Niebie (górze). 

Przed odkryciem pisma wierzono, że nazwa rzeczy jest równoważna tej rzeczy, co więcej - zawiera w sobie jej prawdziwą naturę. Pismo umożliwia ludziom niejako "łapanie" nazw i manipulowanie nimi, czyli manipulowanie istotą rzeczy. Jest to czynność magiczna, a umiejętność magicznego pisania - jako święta - zarezerwowana jest dla kapłanów i bogów mądrości, takich jak egipski Tot (Thot) czy grecki ezoteryczny Hermes. To właśnie wśród tych kapłanów Sumeru i starożytnego Egiptu byli pierwsi magowie tradycji nazwanej później hermetyzmem od Imienia Wielkiego Hermesa znanego także jako Henoch lub Mauryah. Dość szybko rozwinęli oni magię zamawiania imion rzeczy widzialnych, w przyzywanie imion rzeczy niewidzialnych - aniołów czy bóstw wyobrażających abstrakcyjne koncepcje. Również ze świątyń bogów mądrości magowie hermetyczni wynieśli wiedzę o mowie gwiazd - astrologii, uprawianej łącznie z numerologią (arythmologią) i chirologią. Kapłani, którzy zaobserwowali fakt pojawiania się Syriusza w czasie wylewów Nilu wyciągnęli wniosek, że w gwiazdach na niebie zapisany jest los życia na ziemi, a także losy ludzi, plemion, narodów i cywilizacji. Tak narodziła się idea "jako w Niebie tak i na Ziemi" z której powstało przeświadczenie o powiązaniu mikrokosmosu człowieka z makrokosmosem otaczającego go świata. Przeświadczenie to stało się podstawą doświadczalnej magii sympatycznej, a także prognoz i predykcji astrologicznych. Magia Syriusza nie jest dziwna w hermetyznie z obszarów pod wpływem Egiptu, a także dobrze znana jest w dawnej Persji (w Iranie magów proroka Zaratusztry), podobnie jak słodki wpływ Plejad. 

Ewolucja pisma z obrazkowego w sylabiczne a później alfabetyczne przyniosła dalszy rozwój myśli mistycznej i magicznej. Litery kaligrafowane w specjalne ozdobne znaki okazały się nader użyteczną metaforą pojęć abstrakcyjnych - było to kilkadziesiąt znaków, które same z siebie nie znaczyły zgoła nic, a jednak można je było ułożyć w nazwę każdej rzeczy, a więc panować nad całą rzeczywistością nie znając hieroglifów dla każdej rzeczy z osobna. Umiejętność kaligrafii dawnych symboli i znaków magicznych ciągle jest jednak potrzebna i posiada inicjacyjny charakter. Dzięki literom alfabetu oraz znakom sylabicznym (sanskryt) myśliciele mogą wznieść się do krainy abstrakcyjnych idei, których cieniem, rozmyciem, kombinacją są słowa-rzeczy. Pewnie doszedł do tego także dawny grecki Mistrz Orfeusz, a także Mistrz Pitagoras oraz Platon w ich teorii realizmu, która stworzyła świecki paradygmat pozwalający kontrolować każdy aspekt rzeczywistości. Następnym krokiem jest utożsamienie ideału z boskością (daivam) - stąd na przełomie kolejnych er i tysiącleci odradza się myśl gnostycka i mistyczna, wyrażona także w II wieku e.ch., w filozofii manichejskiej i neoplatońskiej. Do tych trendów gnostyckich hermetycy dodają alchemię, dodając do jej aspektu przemiany materii aspekt przemiany duszy alchemika, podobnie jak tradycja orficko-pitagorejska uczy o przemianie serca. 

Osiem Biada - Klątwy Jezusa Chrystusa

Osiem Biada - Przekleństwa nad duchowymi oszustami biblijnymi

MOWA JEZUSA PRZECIW UCZONYM W BIBLII I FAROSZOM

Mowa trochę uwspółcześniona, ale ciągle aktualna dla wszelkiego zdegenerowanego faroszostwa i proboszczowstwa. A i nie wszyscy dzisiaj kojarzą, że staropolskie słowo BIADA (gr. Ouai, hebr. הוֹי Hoy) oznacza klątwę, przekleństwo, wyklęcie! Pisma Święte to oczywiście Biblia. 

Ostrzeżenie przed uczonymi w Biblii [Vt-6,15] 

1 Wówczas przemówił Jezus do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: 

2 «Na katedrze Mojżesza (Proroka) zasiedli uczeni w Biblii i Farosze. 

3 Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. 

4 Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą. 

5 [JK] Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. 

6 Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach (kościołach). 

7 Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi (Wielebnymi) 

8 Otóż wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. 

9 Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. 

10 Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Mesjasz (Awatar). 

11 Największy z was niech będzie waszym sługą. 

12 Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.

Mistrz Apoloniusz z Tiany

Mistrz Apoloniusz z Tiany - Wniebowzięty Syn Boży

Apoloniusz z Tiany, Apollonios z Tyany (gr. Τύανα) - ur. w 3 p.e.ch. lub 15 roku e.ch. w Tianie w Kapadocji, zm. 97 lub 100 roku w Efezie – neopitagorejski filozof, orator, mistyk i mędrzec, założyciel szkoły pitagorejskiej w Efezie. Uważany był za pośrednika między bóstwami nieba i ludźmi, cudotwórcę (thaumaturgos), białego maga i proroka Bożego. Wiele podróżował (m.in. Azja Mniejsza, Syria, Grecja, Rzym i Indie, także Gibraltar), gdzie zdobył rozległą wiedzę o religiach i filozofii wschodniej. Doktrynę braminów próbował pogodzić z nauką Pitagorasa, a przebywając w Indii praktykował intensywnie ówczesną tradycyjną Jogę fakirów - siddhów. Prawdopodobnie, pewniejszą datą narodzin Apolloniusza jest 3 rok p.e.ch. (25 grudnia 3 roku p.e.ch.), która pokazuje, że rzeczywiście był mniej więcej rówieśnikiem Jezusa Chrystusa. Młodszy brat Apolloniusza mógł się urodzić w 15 roku e.ch., na co wskazuje fakt, że Apolloniusz opiekował się bratem, a zwykle to starszy z braci opiekował się młodszymi w tamtych warunkach u kulturze. 

Apolloniusz z Tiany

Mistrz Apoloniusz (gr. Theos Aner, Mąż Boży) urodził się w Kapadocji, u podnóża Gór Taurus krainie leżącej w środkowej Turcji, będącej jeszcze częścią Imperium Rzymskiego, w dzisiejszym Kemerhisar w południowej Turcji. Wedle podań jego matce ukazał się magiczny Bóg Proteus, syn boga morza Posejdona, który był duchowo ojcem dziecka, a ściślej Apolloniusz był jego Awatarą, gdyż niejako bóstwo matce rzekło, że wcieli się osobiście w jej syna. Apolloniusz urodził się na łące, gdzie pasterze i pasterki odbierali jego poród. Kiedy stał się sławny, w miejscu narodzin na łące uczniowie z Kapadocji ufundowali przybytek ku czci Mistrza Apolloniusza. Hierokles i Porfiriusz widzieli w Apolloniuszu kogoś znacznie lepszego, bardziej boskiego i duchowego od Jezusa Chrystusa. Jako dzień narodzin Apolloniusza z Tiany podaje się mistyczny 25 grudnia, ówcześnie znany jako dzień magicznych narodzin bóstwa Mitra, znanego też jako Mitron lub Metatron oraz z perska Mithra. 

Uznaje się go za misteryjno-religijnego adepta neopitagoreizmu i teozoficznego gnostyka. Był autorem biografii Pitagorasa oraz księgi zatytułowanej „O ofiarach” (zachował się fragment). Zachowały się także „Listy” Apoloniusza, jednak autorstwo ich bywa podważane. Przypisywano mu też odnalezienie i opublikowanie Tablicy szmaragdowej - jednego z najważniejszych tekstów alchemicznych i ezoterycznych. Współczesne badania uznają ją jednak za utwór pochodzenia arabskiego, najwcześniej poświadczony u Balinusa (VIII w.n.e.), który jest czasami określany jako "pseudo-Apoloniusz z Tiany", jednak są to tylko późniejsze kopie pierwotnego oryginału, a nie badania nad oryginałem, który mógł zostać zniszczony przez złowrogą inkwizycję chrześcijańską. Niektóre nurty tradycji pitagorejskiej wymagają uczenia się takich tekstów i treści tylko na pamięć, zatem możliwe, że spisał ktoś coś, co powinien był uczyć się na pamięć i nie zapisywać. 

Boska działalność Apolloniusza, Posłańca Bóstwa Słońca (jako urodzony w Dniu Mitry), wśród społeczeństwa przyczyniła się do jego sławy jako cudotwórcy i wielkiego białego maga, boskiego maga, znawcy ziół i ziołolecznictwa, magii i goecji. Nauczał, uzdrawiał chorych i reformował kulty religijne w kierunku mistriów. Jego zadziwiające czyny zyskały mu sławę człowieka obdarzonego boskością. On sam przedstawiany był jako wielki Syn Boży i Kapłan Słońca. Jego zadziwiające życie i czyny przedstawił w Żywocie Apolloniosa z Tyany Flawiusz Filostrat na polecenie cesarzowej Julii Domny w III-im stuleciu ery chrześcijanskiej jako idealny obraz greckiego filozofa, mistrza mądrości. Ciekawe, że w III wieku, miasto Tyana nosiło nazwę Christoupolis - czyli miejscowość pochodzenia Chrystusa, Miasto Chrystusa, co może wskazywać na to, kto był uważany wówczas za prawdziwego Chrystusa i z czyjego życiorysu powstał w końcu życiorys Jezusa. Wiele tak zwanych ewangelii apokryficznych zwalczanych przez oficjalne chrześcijaństwo, to nauki spisywane przez uczniów Świętego Apoloniusza z Tiany, a nie przez uczniów Jezusa z Nazaretu, stąd kościelna walka z wieloma apokryfami. 

Ezoteryzm - Okultyzm - Hermetyzm - Magia

Ezoteryzm, okultyzm, hermetyzm, mistyka i magia 

Ezoteryzm, ezoteryka – nauka wewnętrzna zwana wiedzą tajemną, hermetyczną, okultystyczną lub ezoteryczną i przekazywaną jedynie wybranym osobom w przeciwieństwie do dostępnej dla ogółu wiedzy egzoterycznej (zewnętrznej); w religioznawstwie tendencja do utajniania części wierzeń danej doktryny lub kultu religijnego przed ogółem, a dostępnych dla wybranych; w filozofii teorie starożytnych i średniowiecznych szkół filozoficznych, które ówcześnie były przekazywane jedynie wybranym uczniom duchowym godnym przyjęcia misteryjnych sekretów. 

Ezoteryzm - Okultyzm - Hermetyzm - Mistyka - Magia - Tantryzm

Ezoteryzm uprawia głębsze wglądowe postrzeganie rzeczywistości, bardziej otwarte, alegoryczne i symboliczne, rozwój duchowy, porusza tematy duchowe czy metafizyczne, a czasem odrzucane przez materialistyczną naukę jako trudne do badania metodami szkiełka i oka. Treści ezoteryczne są na ogół otoczone atmosferą tajemnicy, przekazów ze starożytności, wspaniałych guru o nadnaturalnych mocach, itp., są odczuwalne w sposób pozazmysłowy. Gloryfikowana, szanowana i czczona jest sama idea Doskonałego Mistrza Duchowego, Guru, Mistrza Gnozy (Wiedzy), Hierarchia Mistrzów Mądrości, istotnych archaniołów czy niebiańskich bóstw.  

Wiele z kwestii przedstawianych współcześnie jako nowe w ezoteryce czy okultyzmie (np. z zakresu parapsychologii), w rzeczywistości od wieków znane były filozofii, rozważa się więc zaryzykowanie większego otwarcia tej dziedziny na ezoterykę, by przypomnieć, że nowe „odkrycia” czy raczej metafizyczne doświadczenia ezoteryków znajdują swoje odpowiedniki już w ideach starożytnych filozofów. W latach 90-tych XX wieku termin ezoteryka, zamiast wiedzy tajemnej, zaczął oznaczać coś wręcz przeciwnego - dziedzinę gospodarki, cieszącą się znaczną popularnością. 

Wokół pojęć ezoteryzm, ezoteryka narosło współcześnie wiele nieporozumień i bywa, że stosowane są do nazwania rzeczy lub zjawisk nieznanych, niezbadanych, niezrozumiałych, jednakże należy pamiętać, że greckie słowo ezoteryka oznacza dokładnie to samo co dawniejsze greckie słowo hermetyzm, a także rzymski odpowiednik terminu ezoteryka czyli dobrze znany okultyzm. Wiedza ezoteryczna, wiedza okultystyczna - to wiedza hermetyczna, wiedza tajemna, esencja mądrości mistrzów oświeconych, iluminatów albowiem iluminati to dosłownie oświeceni, mistrzowie oświeconej mądrości.